Canitrail 4daagse dag 3

De dag begon mistig en dat leverde prachtige uitzichten op over de Posbank. Iedere paar minuten veranderde het uitzicht dus dat was genieten!

Vandaag waren Erica en Penny weer van de partij net zoals Dorethea met Kaya en oppashond Sem. Onyx was weer in zijn nopjes met al dat vrouwelijk schoon om hem heen. Toch was wel te merken dat Onyx vermoeid was. Dapper stapte hij door en hield goed in de gaten of al zijn vriendinnetjes wel mee konden komen.

Al snel kwamen we een grote kudde paarden tegen en een veulen die vond dat we een beetje in de weg liepen. Wat een dapper beest om zich een weg te banen over een pad met allemaal mensen en honden. Even later liepen we naar het uitzichtpunt over het Herikhuizerveld maar geen wild te bekennen.

Onyx maakte een steeds vermoeidere indruk waardoor Dorethea aanbood om met de honden een stuk af te snijden. Na een poosje wikken en wegen besloten dat Onyx met Dorethea mee zou gaan evenals Penny en Erica en dat ik alleen verder zou lopen. Ik zou immers een vierdaagse lopen van 4x18km. Onyx is netjes meegelopen en ik ging alleen verder. Ik heb er flink de pas in gezet en heb nog nieuwe stukken van de Veluwezoom ontdekt. Vlakbij de finish was ik mij al mentaal aan het voorbereiden op de lange trap naar Koepel de Kaap. Tot mijn verbazing moest ik de andere kant op waar mij een lange klim stond te wachten. Ook prima. De trap weer vergetend liep ik vlot richting de finish en ineens kreeg ik in de gaten dat ik toch weer naar beneden moest en vervolgens alsnog via de trap omhoog. *** hahaha. Maar eenmaal boven was ik ook snel bij de parkeerplaats waar ik enthousiast begroet werd door lieve Onyx. Warme chocolademelk met marshmallows als beloning en nu weer herstellen voor de laatste wandeldag.

Morgen vertrekken we om half 9 vanaf parkeerplaats de Lappendeken bij De Steeg. Op naar een fantastisch slot!

Canitrail Vierdaagse dag 2

Onderweg naar de start hebben Erica en ik genoten van een mooie zonsopgang terwijl Onyx en Penny nog een poging deden tot een beetje slapen.

Direct vanaf de parkeerplaats liepen we de heide van het Rozendaalse veld op en de hele route konden we genieten van zand, bos, zand, heide, zand, grasvelden en zand. De uitzichtpunten waren eindeloos. Op sommige plekken was het superstil en hoorden we alleen onszelf en een paar vrolijke vogeltjes. Erg mooi allemaal. De zwijnen en de wolf hebben we vandaag niet gezien maar wel wilde paarden, Schotse Hooglanders en een aantal mountainbikers. Bijna halverwege kwamen we nog een canitrailer tegen die we herkenden aan haar jas, toch fijn die uniformen.

Halverwege hadden we een korte pauze om warme chocolademelk te drinken en de paraplu op te zetten/regenjas aan te trekken want het begon toch wel te regenen. Toch maakt de regen niet uit tijdens zo'n tocht, het blijft genieten. Zelfs het overslaan van de losloopgebieden bleek geen probleem want onze paden waren veel mooier.

Aan het eind werden we nog getrakteerd op een paar flinke heuvels want uiteraard moesten we de Posbank oversteken. Daar kwamen we nog wel de schaapskudde en de herder tegen, altijd leuk om te zien.

Na exact 19km stonden we weer op de parkeerplaats. De honden hebben het fantastisch gedaan en kijken al uit naar morgen want dan mogen ze weer!

In de auto nog een heerlijke warme chocolademelk met slagroom en marshmallows! Perfecte afsluiting van de tweede wandeldag, we zijn op de helft!

Morgen starten we weer om 8.30 vanaf parkeerplaats Koepel de Kaap. Wil je mee? Laat het me weten, dan maken we er weer een leuke tocht van!

Canitrail 4daagse dag 1

De dag begon met een lekker ontbijt. Alle spullen had ik al bij elkaar gepakt dus geen haast vanochtend. Dacht ik. Toen ik het kratje met eten en drinken oppakte, klapte de bodem eruit. Dus even een appje naar Erica dat ik iets vertraging had opgelopen, hahaha.

Netjes op tijd was iedereen bij de parkeerplaats. Vandaag waren Dorethea met Kaya, Monique met Suus en Erica met Penny onze fantastische supporters.

Vanaf Terlet vertrok de route over de heides en door bossen. Al snel moesten we een omweggetje nemen omdat er een kunde runderen met kalfjes op het pad stond. Onyx vond het fantastisch allemaal. Verderop in het bos was het heerlijk stil en hoopten we herten te kunnen spotten. We hadden wat geduld nodig maar uiteindelijk sprongen er 3 herten over het pad. Dat blijft iets bijzonders!

Na veel kletsen en lachen om kurkumaslangen, likkikkers en vieze besjes zagen we nog een tweetal herten op het pad staan. Monique en ik zijn stil blijven staan en gingen een stare-down aan zodat Erica en Dorethea dichterbij konden komen voor de foto's. Teamwork!

Veel sneller dan ik had verwacht liepen we alweer terug over de hei naar de auto en hadden we er 18,5km opzitten. Met zo'n leuk gezelschap loopt het heel makkelijk. En de belofte van bananenbrood, boterkoek en fudge hielp daar ook aan mee. Dorethea had heel lief hanensoep meegenomen voor de honden.

Dag 1 is al klaar en we hebben al zin in dag 2. Als er nog supporters zijn die mee willen lopen, laat het me weten. We starten om 8.30 vanaf parkeerplaats het Rozendaalse Zand en er is nog ruim voldoende lekkers voor onderweg en na afloop. Onyx en ik hebben er zin in. Nu lekker samen op de bank relaxen en nagenieten van dag 1. Straks probeer ik hier nog wat foto's te plaatsen.

Sponsoractie voor een nieuwe reis

Lieve allemaal,

De blog is weer terug! Om een hele leuke reden want ik ga weer terug naar Oeganda! Eind februari 2024 ga ik met een klein groepje weer naar Oeganda om daar een tweetal wildparken te bezoeken, mijn favoriete scholen te bezoeken en om samen met Enwaku Ivan te vieren dat hij zijn middelbare school dan zal hebben afgerond! De afgelopen jaren heb ik Enwaku Ivan gesponsord zodat hij naar de middelbare school kon en in december zal hij eindexamen gaan doen. Ik ben zo benieuwd hoe het met hem gaat en wat zijn verdere plannen zijn.

Voorgaande reizen waren er heel veel lieve vrienden, collega's en familie die mij geld en spullen gaven om mee te nemen naar Oeganda. Dit jaar wil ik dat anders doen. Spullen meenemen is niet meer mogelijk omdat ik nog maar 1 koffer mee mag nemen en bovendien heeft de ervaring geleerd dat kinderen die schriften uit Nederland krijgen die schriften snel kwijtraken doordat andere leerlingen die ook willen hebben. Dat willen we natuurlijk niet. Dus schaf ik nu alle materialen in Oeganda aan zodat de kinderen wel geholpen worden maar dan met materiaal dat iedereen daar heeft.
Maar zomaar om geld vragen vind ik ook weer niet prettig dus heb ik een sponsoractie bedacht.

Komende dinsdag starten Onyx en ik met een canitrail 4daagse. We wandelen dan 4 dagen lang de mooiste routes op en rondom de Veluwezoom. De routes zijn ongeveer 18km lang dus een flinke uitdaging voor ons allebei. Dorethea Bil heeft deze routes samengesteld en dat betekent dat we echt de mooiste routes gaan lopen.
Ik hoop dat mensen mij willen sponsoren. Dit kan door mij een bericht te sturen (mail, whatsapp, Facebook, via deze site) en dan stuur ik je een open betaalverzoek. Het geld komt dan direct op mijn eigen rekening zodat iedere cent uitgegeven kan worden aan de kinderen in Oeganda. Er zit dan geen inzamelwebsite tussen die een percentage wil hebben, geen directie van een goed doel dat een salaris nodig heeft of wat dan ook. Iedere cent komt dan ten goede aan kinderen die het echt nodig hebben.
Mijn doel is om een kind voor 6 jaar te kunnen sponsoren voor de middelbare school en een beroepsopleiding. De kosten hiervan zijn in totaal 2880 euro.
Wil je mij helpen om dat doel te bereiken?

De teller staat nu op ruim 800 euro (inloggen bij de bank lukt op moment niet) dus ik kan nog heel wat donaties gebruiken, alles is welkom!

Mocht het niet lukken om 2880 euro bij elkaar te krijgen dan zal het geld worden besteed aan schriften, lesboeken, geiten, boodschappenpakketten en alles wat helpt om kinderen toch te kunnen helpen om zo goed mogelijk onderwijs te krijgen.

Voor mensen die het leuk vinden om (een deel van) de 4daagse mee te lopen staan hieronder de vertrekpunten en -tijden. Na afloop van iedere route is er bananenbrood, boterkoek, fudge, drinken en natuurlijk lekkere snacks voor de honden.

Dinsdag 24 oktober start vanaf de parkeerplaats Terlet om 8.00 voor hopelijk een mooie zonsopgang.

Woensdag 25 oktober start vanaf parkeerplaats Rozendaalse Zand om 8.30

Donderdag 26 oktober start vanaf parkeerplaats Koepel de Kaap om 8.30

Vrijdag 27 oktober start vanaf parkeerplaats Lappendeken om 8.30

Laat even weten of je mee wilt lopen, dan zorg ik voor voldoende hapjes en drankjes na afloop.

Tijdens de 4daagse plaats ik iedere dag een update. Daarna zal ik jullie op de hoogte houden van nieuwe acties en van de voorbereidingen op onze reis.

Liefs!

Dag 19: neushoorns op de laatste dag

Helaas alweer het laatste verslag, maar wel weer een mooie.

De dag begon namelijk met een bezoek aan het neushoornpark. In 1983 zijn de neushoorns in Oeganda uitgestorven verklaard maar sinds 1996 hebben ze neushoorns uit Kenia en Amerika. Daarmee proberen ze nu een nieuwe populatie op te zetten en ze zitten al op ruim 20 neushoorns. Deze zitten in een apart park dat omheind is met een elektrisch hek. En de neushoorns worden 24 uur per dag beschermd door gewapende bewakers. Alles om stroperij te voorkomen en dat lukt goed.

Na een korte briefing gingen we op pad. Eerst met het busje en daarna lopend. Dat lopen begon al heel vlot want vlak voor het busje besloten een moeder en jong om over de weg te gaan lopen. Onze kant op.

Een stuk achteruit gereden tot het veilig was om uit te stappen. Ze kwamen rustig aan steeds dichterbij. Machtig mooi! Toen ze vlakbij waren moesten we achter een auto gaan staan voor onze veiligheid. En ze liepen gewoon strak langs de andere kant van de auto. Erg tof!

Nadat ze een stuk verder waren gelopen, stapten wij weer in op zoek naar nog meer neushoorns. Na een stukje rijden stapten we weer uit en gingen te voet verder. Omdat er constant bewakers bij de neushoorns zijn, kon de ranger ons makkelijk naar een andere neushoorn met jong leiden. Deze waren relaxed aan het grazen, supermooi. We hebben een poosje naar ze gekeken totdat ze weer verder liepen op zoek naar vers gras.

Een volwassen neushoorn eet 150 kilo gras per dag. Een baby weegt bij de geboorte zo'n 45 kilo en komt dagelijks een halve kilo aan (gelukkig ben ik geen neushoorn).

Hierna was het tijd om weer terug te gaan en onze reis naar Entebbe te vervolgen.

Een tussenstop bij de craft market in Kampala. Daar zitten enorm veel souvenirwinkeltjes bij elkaar. En iedereen daar is je beste vriendin en ze vinden allemaal dat je beloofd hebt in hun winkeltje te kijken. En als je naar een stuk stof kijkt, duwen ze onderzetters onder je neus want misschien vind je die ook leuk. Ben nog nooit zo populair geweest, haha. Verschrikkelijk.....maar wel leuke spulletjes.

En daarna naar Javas, een tentje waar je heerlijk kunt eten. We stonden erop dat we Karim zouden trakteren. Hij zou anders in het busje wachten tot wij ons vol gegeten hadden, echt absurd, natuurlijk trakteren we hem!

We hebben alledrie genoten van het eten.

En nu zitten Lauranne en ik op het vliegveld. Nog even wachten op onze vlucht naar Nairobi. Daar stappen we over op de vlucht naar Amsterdam waar we morgenochtend zullen landen.

Bedankt voor alle leuke reacties! Zoals jullie hebben kunnen lezen heb ik weer genoten van deze reis. 2 weken is wel echt te kort.

Stichting Amuria, bedankt voor het organiseren van deze geweldige reis.

Oeganda, tot ziens!

Dag 18: safari en top of the Falls

Vanochtend zijn we nog iets vroeger opgestaan want we zouden om 6.15 naar het park vertrekken. Het ontbijt was pas vanaf 6 uur dus eerst zorgen dat we helemaal klaar zijn, eten naar binnen schuiven en op pad. Gelukkig was het personeel erg lief en hebben ze voor ons een deel van het ontbijt ingepakt zodat we sneller klaar waren.

Strak om 6.15 zaten we in het busje met Karim en gingen we op pad. We waren voor 7 uur bij de ingang van het park en het loket was nog dicht. Toch maar die kant opgelopen zodat we de eerste zouden zijn. Toen zat er een medewerker die zag dat ons ticket tot 7.15 geldig was (je betaalt voor 24 uur en gisteren gingen we om 7.15 het park in) en dus mochten we alvast het park in. Vlakbij de boot zouden we dan opnieuw entree moeten betalen. Geen probleem natuurlijk.

De rit verliep vlot. Veel bavianen op de weg, blijft leuk om te zien.

En iets voor 8 waren we bij de volgende poort. Daar alsnog de entree betaalt en op naar de veerpont. De wilde dieren zitten namelijk aan de overkant van de Nijl. En we hadden veel mazzel want de pont kwam net aan (iets te laat volgens het vaarschema) en er stonden nog geen andere busjes. We konden zo een uur eerder dan gepland naar de overkant. Alleen de ranger die mee zou gaan was er nog niet. Karim heeft haar gebeld of ze misschien aan de overkant was. Ze bleek nog thuis te zijn maar sprong meteen op een boda naar ons toe. De veerpont was al half bezig te vertrekken toen ze aan kwam gescheurd en ze kon nog precies mee. Helemaal top!

Janet heeft ons erg veel verteld. Over de geschiedenis van het park en over de dieren. Super om haar erbij te hebben!

Meteen na de veerpont stond al een grote groep bavianen op de weg. Mooie brutale beesten zijn dat.

En verderop kwamen we al snel olifanten en giraffes tegen. Sommige giraffes stonden erg dicht langs de weg. Wat een mooie dieren!

Aangezien er veel giraffes en olifanten zijn, besloten we eerst op zoek te gaan naar leeuwen. Daarna konden we dan rustig de rest bekijken. Als het warmer wordt, trekken de leeuwen zich terug in de schaduw en zijn ze lastig te vinden.

Na een poosje rijden zagen we een opstopping van busjes. Daar moest iets te zien zijn.

Het kostte even moeite maar toen zagen we in de verte de leeuwin die een hertachtige aan het besluipen was. Supertof! Helaas was het hertje alert en wist het uit de buurt te blijven. Maar toen bleken er nog 2 leeuwinnen in de buurt te zijn. Ze leken het al erg warm te hebben en waren weinig actief. We hebben lang gewacht maar het enige dat gebeurde was dat ze rustig aan richting een boom liepen voor de schaduw. Jammer dat we ze niet van dichtbij konden zien.

Maar er waren verderop ook leeuwen gezien dus er was nog een kans. Onderweg naar die plek zagen we nog veel meer mooie dieren maar ook een dode antilope in een boom. Een luipaard heeft deze erin gesleept maar het luipaard zelf was nergens te bekennen. Dan maar weer verder rijden.

Waar de andere leeuwen gespot waren vonden wij alleen veel gras en een boompje. Helaas dus.

Het werd inmiddels een beetje tijd om weer richting de veerpont te gaan.

Maar toen we terug reden en weer langs de plek van de Leeuwinnen reden, verraste de ranger Janet ons. Ze sprak even met de mensen van 2 andere busjes die er stonden en plots reden we door het gras richting de boom.

En daar lagen ze, 3 leeuwinnen! Slechts 2 meter bij ons vandaan, zo dichtbij konden we komen. En wat zijn het gave indrukwekkende dieren! Zo ontzettend mooi en machtig. Helemaal geweldig. Toppunt van de dag!

Off road rijden mag natuurlijk niet maar omdat we een ranger bij ons hadden, kon zij besluiten dat het wel even mocht. En als we betrapt zouden worden, zou zij dat wel met de betreffende ranger kunnen regelen.

Het was echt enorm gaaf!

En daarna kwamen we nog een hele kudde giraffes tegen die dichtbij de weg stonden. Mooie sierlijke dieren met hele vriendelijke ogen. Heel erg mooi.

Denk dat we wel 100 giraffes gezien hebben vandaag.

Wat ik nog niet uitgelegd heb is dat ons busje een open dak heeft. Door op de banken te staan hadden we supergoed zicht op alles. Het was wel wat slingeren waardoor ik wel een aantal blauwe plekken op m'n ribben zal hebben. En spierpijn in m'n armen van het vasthouden. Maar het was het absoluut waard!!!!

Na een super mooie en geslaagde game drive kwamen we weer bij de veerpont. Hier moesten we even wachten maar we waren de eersten en konden dus sowieso mee. Het werd namelijk snel drukker.

Bij de veerpon zitten altijd veel bavianen die hopen op wat eten. Als ze de kans krijgen jatten ze alles wat los en vast zit. 3 jaar geleden hebben ze mijn lunchpakket uit de auto gepakt door het open achterraam.

Nu gooide ik bananenschillen in de prullenbak en meteen sprong er een baviaan op om ze eruit te halen en op te eten. Daarna werden alle dozen uit de bak gehaald op zoek naar meer eten. En alles gewoon op de grond gooien. Geweldig, hahaha. Heb er een poosje naar staan kijken, erg leuk.

Eenmaal terug over de Nijl zijn we gaan lunchen bij Red Chili, net als gisteren. Karim ging bij de ranger eten (die we uiteraard een goede fooi hebben gegeven) en kwam ons daarna ophalen om naar de Top of the Falls te gaan. Dan sta je bovenaan de Murchison watervallen en het is onvoorstelbaar hoeveel water er doorheen komt. Er is daar ook een versmalling en de kracht van het water is enorm. Onwijs mooi om te zien, die kracht van de natuur. En het water blijft maar komen.

Lauranne was bijna niet weg te krijgen, zo mooi vond ze het. En terecht!

Inmiddels zijn we weer in het hotel. Het is nog relatief vroeg dus we kunnen op ons gemak de koffers inpakken, douchen en eten. Morgen wederom vroeg op want we gaan eerst naar de neushoorns, die zitten in een apart park waar ze 24 uur per dag bewaakt worden, en dan naar Kampala voor de crafts market en dan richting Entebbe. Dan zit het er alweer op deze prachtige reis.

Geen idee waar en wanneer ik internet heb morgen dus mogelijk komt het verslag pas als ik weer in Nederland ben. In ieder geval tot snel. Ik ga nog even kijken hoe Max Verstappen het doet (op de liveblog van nu.nl). Het regent en onweert keihard dus hopelijk houden we stroom en wifi.

Doeidoei

Dag 17: chimps en boottocht

Na een wat kortere nacht hebben we lekker ontbeten. Het was nog donker want om op tijd bij de chimpansees te zijn moesten we om 6.30 al vertrekken (en dan bedenken dat het hier een uur later is dan in Nederland).

Na een relatief korte rit kwamen we bij de poort van Murchison Falls National Park waar we entree hebben betaald om de hele dag in het park te mogen zijn. De chimpansees waren gelukkig niet ver van de hoofdingang en we waren netjes op tijd.

Er was nog een ander stel dat de chimp tracking zou doen.

Eerst kregen we een briefing van 2 rangers. Logische regels als het niet nadoen van de apen, niet flitsen bij het maken van foto's, stilstaan als de apen op je afkomen, geen afval achterlaten etc. Ook niet eten of drinken bij de apen, dat zouden ze af kunnen pakken.

En toen konden we op pad. Lauranne en ik gingen met Steve mee, het andere stel met de andere ranger. Zo hadden we een grotere kans op het vinden van de chimpansees. Het zijn wilde dieren en ze kunnen ook naar een gedeelte trekken waar je niet kunt komen.

Maar we hadden geluk! Al na een korte wandeling vonden we de eerste chimpansees. En hoe langer we keken, hoe meer er bleken te zijn. Rustig etend in een boom of een beetje om zich heen kijkend op de grond. Indrukwekkend!

Er was een vrouwtje dat nogal geslachtsrijp was. De ranger vertelde dat vrouwtjes paren met zo'n 14 mannetjes. 50 keer per dag!!!! Arme vrouwtjes. We hebben 2 van die paring sessies gezien, gelukkig voor het vrouwtje is het met een paar seconden voorbij en springt ze weg, naar de volgende.

Er werd af en toe gestoeid, rangorde is erg belangrijk. Dan wordt er gegild en slaan de mannetjes op bomen om te laten zien hoe sterk ze zijn. Supergaaf.

Een aantal chimpansees ging verderop zitten maar bleven wel in de buurt vanwege het vrouwtje. We zijn ze een stuk gevolgd, dwars door het regenwoud.

Er werd nog wat meer gestoeid en toen kwamen ze wel heel dichtbij. De ranger zei dat we stil moesten blijven staan, nou dat hoefde hij geen tweede keer te zeggen. Superspannend en gaaf tegelijk.

Ik heb geprobeerd filmpjes te maken om het geluid op te nemen, het is onbeschrijfelijk hoe dat klinkt. Overal om je heen schreeuwende apen.

Foto's maken was heel lastig door de vele takken en bladeren en ze zaten vrij hoog in de bomen. Hopelijk zijn er toch een paar gelukt.

Nu zitten we even bij de Red Chili Lodge voor de lunch. 3 jaar geleden heb ik hier overnacht. Helaas was het dit jaar al volgeboekt.

Hier lopen zwijnen rond die een beetje tam zijn, hopelijk laten ze zich zo zien.

Straks gaan we een boottocht op de Nijl maken, hopelijk zien we dan al veel olifanten en giraffes, naast de buffels en nijlpaarden die er veel zullen zijn. En ik hoop op een grote krokodil, dat is ook mooi.

De boott over de Nijl was geweldig. Vanaf het vertrekpunt zagen we in de verte al olifanten en nijlpaarden dus we kregen er nog meer zin in. We konden als eerste de boot op dus hadden mooie plaatsen.

Al snel zagen we een aantal giraffes en olifanten, vlak bij elkaar. Super mooi!!!

En verderop krokodillen! De kapitein stuurde de boot bijna tegen de kant aan, daar lag een grote krokodil. En net zo lang wachten tot het beest iets zou doen. Met grote snelheid en een flinke plons dook het beest het water in, weg van die stomme toeristen. Ook al zo indrukwekkend.

Verder was het genieten van de mooie uitzichten. Het landschap is geweldig mooi. En de hoeveelheid nijlpaarden is enorm, die kun je absoluut niet missen. En verschillende groepen olifanten, helaas konden we daar niet heel dichtbij komen vanwege zandbanken.

Er liepen ook veel hertachtigen maar daar heb ik niet veel aandacht aan besteed omdat we die morgen ook veel zullen zien.

De vechtende olifanten waren veel interessanter. Volgens de gids op de boot was dit een soort oefening om sterker te worden, het ging er ook niet heel heftig aan toe.

En het eindpunt van de tocht was de Murchison waterval. Super indrukwekkend hoeveel water er naar beneden komt! Kom gewoon woorden tekort om vandaag te beschrijven.

Op de terugrit (nog steeds op de boot) lag er nog een enorme krokodil op een zandbank. Opnieuw zo dicht mogelijk er naartoe gevaren totdat 'ie het water in dook. Het was een andere krokodil dan op de heenweg maar ook deze houdt niet zo van die stomme toeristen.

Na ruim 3 uur zat de boottocht er weer op. Ik weet niet of het al duidelijk is maar ik heb genoten. Wat een superdag. Mooi om zo de reis af te sluiten. Het voelt alsof we in een ander land zijn inmiddels.

Morgen op safari en naar de top van de watervallen.

Nu even eten en douchen en dan waarschijnlijk als een blok in slaap vallen.

Tot morgen weer!

Dag 16: reis naar Masindi

Na een nacht vol blaffende roedels honden (het leek wel of ze een paar dalmatiërs kwijt waren) vanochtend ons laatste ontbijt in Soroti. We hadden om pannenkoeken gevraagd maar ik denk dat ze ons nog niet zo vroeg verwacht hadden want we moesten best even wachten op de pannenkoeken.

Zo lang, dat Pastor op ons moest wachten om naar Little Apostle's te gaan. We hebben nog nooit zo snel pannenkoeken gegeten.

Snel naar Little Apostle's om afscheid te nemen van de peuters en kleuters. Ze werden uit hun klassen gehaald om te dansen en liedjes te zingen. Super grappig, al die kleintjes aan het schreeuwen (in de kleuterklas moet alles zo luid mogelijk, vanaf groep 3 zo stil mogelijk) en dansen. Liedjes om het alfabet te leren of namen van etenswaren. Kleine Annelies was er natuurlijk ook maar die keek er vooral naar alsof ze niet snapte wat er in hemelsnaam leuk kan zijn aan zingen en dansen, hahahaha. Echt niet dat zij mee ging doen.

Na een paar liedjes hebben we ook aan deze kinderen lolly's uitgedeeld en hebben we afscheid genomen van de leerkrachten.

Bij het hotel was Karim er al dus was het nog even snel naar de wc en koffers halen. De leerling die Lauranne sponsort was er ook. Die zou gisteren een boodschappenpakket krijgen maar school had haar naar huis gestuurd omdat er nog een rekening betaald moest worden. Gelukkig kon ze vandaag naar het hotel komen en kon Lauranne zelf het pakket geven.

En zo begon de reis naar Masindi. Een reis van zo'n 5.5 uur. Onderweg kwamen we al in de buurt van Murchisons en zaten er bavianen langs de weg. Er stonden al borden dat je ze absoluut niet mag voeren en dat je de ramen van de auto dicht moet doen. Het zijn super brutale beesten namelijk en het kleinste gaatje is genoeg om iets uit een auto te jatten.

Natuurlijk zijn we wel gestopt voor foto's. Gaaf om ze van zo dichtbij te zien!

Iets verderop zijn we nog gestopt om foto's van de Karuma Falls te maken. Ook erg indrukwekkend maar later dit weekend gaan we nog naar de top van de watervallen in de Nijl, de Murchison Falls en dat is nog groter en gaver.

Ook nog meegemaakt dat het hier ook goed mis kan gaan. Er stonden mannen op de weg met takken te zwaaien dat we langzaam moesten rijden en al snel bleek waarom, een ongeluk.

Eerst zagen we een flink beschadigde auto en daarna een boda die in verschillende stukken lag. 2 meter daarnaast het lichaam van degene die op de boda had gezeten. Doordat we moesten wachten tot tegenliggers gepasseerd waren, hebben we dat iets beter gezien dan mij lief is.

Hier laten ze het lichaam liggen totdat de politie of een ambulance het op komt halen. Niet afgedekt of iets. Ook foto's van ongelukken in de krant laten dode lichamen zien. Heel heftig.

De rest van de route was mooi, Oeganda is echt een mooi land. Omdat het nu regenseizoen is, is alles mooi groen.

Rond 16.00 kwamen we bij het oudste hotel van Oeganda aan. Masindi Hotel.

Van daaruit gaan we morgen op zoek naar de chimpansees en maken we een boottocht over de Nijl.

We blijven hier tot en met maandag. Dan begint de reis naar Entebbe en vliegen we in de avond terug naar Nederland.

Aangezien we geen wifi in de kamer hebben en morgen om 6.15 moeten opstaan, plaats ik dit alvast. Dan kan ik op tijd naar bed. Slapen in een breed bed zonder kuil in het matras. Kijk er al naar uit.

Slaap lekker alvast en duim voor ons dat we de chimpansees zien en alvast veel dieren zien tijdens de boottocht.