Verslag dag 11: Soroti; Parent-teacher meeting

Zaterdag, de dag van de parent-teacher meeting op Olila High School waar iedereen de hele week al over praat.

Pastor Joseph haalde me op en iets na 9 uur waren we op school. Vanf 8 uur was er inloop en om 9 uur zou het programma starten, maar this is Africa dus toen wij arriveerden waren we de eersten. Nog een poos later kwam de staf binnendruppelen en er verzamelden zich ook een aantal ouders. Waar ik altijd het liefst een beetje achteraan zit, hadden ze me vandaag weer een plaats vooraan gegeven. Naast professor Olila en zijn vrouw.

Het programma begon met een rondleiding over het terrein. Ik heb nu ook de bibliotheek gezien, het scheikunde lokaal (1 tafel met 2 kranen verder een gewoon lokaal) en het computerlokaal gezien. Er stonden maximaal 20 computers, voor 2800 leerlingen. ....

Daarna ging het programma verder met een paar liedjes en een toneelstuk door leerlingen. Het toneelstuk ging over een jongen die van school ging en in de gevangenis belandde. Dat geeft wel een beetje weer hoe onderwijs hier gezien wordt.

Hierop volgden een aantal speeches door verschillende mensen zoals de head teacher, deputy head teacher, decaan etc. De boodschap was samenwerking tussen school en ouders, het belang van het betalen van het schoolgeld en het belang van opvoeding.

Tijdens de eerste speech werd ik ook genoemd en ik kreeg een ingelijste foto van professor Olila, docenten Engels, klas 1 meisjes en mijzelf. Een erg mooi cadeau! Deze krijgt thuis een mooie plaats!

De speeches duurden behoorlijk lang. In totaal duurde het programma een uur of 7. Ik stond ook op het programma om een speech te geven. En wat was ik zenuwachtig haha. Zoveel mensen en ook zoveel belangrijke mensen en dan vragen ze mij om een praatje te houden. Ik heb geloof ik best staan bibberen maar ik heb ook kunnen vertellen dat ik de mensen hier erg dankbaar ben voor de kansen die ik krijg om te leren en te helpen. En dat ik veel bewondering heb voor de docenten want de klassen zijn groot, maar de harten van de docenten ook want iedere dag komen ze naar school om hun leerlingen te helpen met een goede toekomst.

Mijn speech werd gewaardeerd maar ik was blij toen ik weer kon gaan zitten. Speechen is toch niet zo mijn ding.

Kort na mijn speech was het programma afgelopen en kregen we een lunch. Nou ja, vanaf 17.00 noem ik het een avondmaal haha.

En zo viel ik weer in het volgende avontuur want er was lunch voor de ouders, kinderen en staf. Oftewel, niet voldoende vorken, dus dan maar helemaal geen vorken. Het is hier heel normaal om met je handen te eten en een van de docenten vertelde dat hij juist niet met mes en vork overweg kan.

Pastor Joseph vond het best grappig om mij met mijn handen te zien eten, het ziet er vast nogal onwennig uit haha.

Na de 'lunch' zag ik Abraham weer en dit keer zijn er foto's van ons gemaakt. Zijn ouders waren er niet, erg sneu. Gelukkig vrolijkte hij op toen ik vroeg of hij met mij op de foto wilde. Schatje is het!

Ik had nog heel even tijd om met Charles te kletsen, de collega die deze week mijn mentor was. Hij vertelde me dat ze me een polo van de school wilden geven maar dat deze nog geleverd moest worden. Een supercadeau! Ze zien me echt als docent van Olila High School en daar ben ik erg trots op.

Tijdens een van de speeches werd gezegd dat er 66 docenten zijn. Toen Pastor Joseph mij voorstelde zei hij dat er een fout was gemaakt want er zijn 67 docenten en er werd meteen geklapt. Zelfs professor Olila noemde het docentenaantal 66+1.

Ik kom zeker terug op deze school!

Na de 'lunch' was het tijd om te vertrekken. Iemand had de auto van Pastor Joseph geleend en dus moesten we op een motor terug. Het zal er heel raar uit hebben gezien. Pastor Joseph op de motor, ik achterop met mijn rok opgetrokken zodat ik kon zitten. Ze houden hier echt niet van blote knieën. Daar had ik het gisteren nog met collega's over gehad en nu zat ik zo achterop haha.

Maandag ga ik nog langs voor het kunstwerk en ik zal komende week vast nog vaker langsgaan. Ik mis de school nu al.

Morgen naar de kerk en daarna Soroti Rock beklimmen.

Verslag dag 10: Soroti; Olila High School en een familiefeest

De laatste dag met de leerlingen op Olila High School. Ik heb 2 lessen Engels bekeken. Zoals ik al eerder gemerkt had zijn de leerlingen afhankelijk van de docent voor nieuwe informatie. Ze hebben geen lesboeken dus ze kunnen zelf niets opzoeken. Een tablet is al helemaal onbekend hier.
De eerste docent was vooral bezig met informatie overdragen. De leerlingen lopen achter en moeten wel op tijd klaar zijn voor de toetsen. Ze zullen dan ook een extra les krijgen. Dat is hier totaal geen probleem.
De tweede les was erg leuk. Abraham had vandaag een colbertje aangetrokken over zijn uniform, hij wil graag gezien worden door mij.
De leerlingen begonnen met een herhaling van de stof. Iedereen moest gaan staan en degenen die een antwoord wisten mocht weer gaan zitten. Weer eens wat anders en leuk!
De rest van de les deed de docent veel moeite om persoonlijke aandacht te hebben voor de leerlingen. Dat is natuurlijk erg lastig met meer dan 100 leerlingen maar ze deed het erg leuk.
Later vertelde ze dat ze nog maar 7 weken op deze school werkt en nog bezig is haar studie af te maken. Ik hoop dat ze op deze school blijft.
Na de les kwam Abraham nog vragen of ik Facebook heb. Ik vermoed dat ik straks een paar 100 vriendschapsverzoeken heb. Ze kijken nu al uit naar de dag dat ik terugkom.

Na de thee ben ik met de docent beeldende vorming langs een aantal leerlingen gegaan. Ze zijn nu bezig met het maken van handen, voeten en hoofden van klei. Heel erg mooi!
Het kunstwerk dat ik wil kopen was nog niet helemaal af omdat de maker ziek was. Maandag ga ik het ophalen. Het geld wat ik ervoor betaal wordt gebruikt voor de aanschaf van materiaal voor beeldende vorming en de maker krijgt ook een deel van het geld. De prijs ligt rond de 20 euro, weinig voor hetgeen ik ervoor krijg, een groot bedrag voor de maker en de school.
Daarna heb ik nog een schrijfopdracht van een leerling nagekeken. Ze was goed op weg maar op deze school willen ze een foutloos artikel. Het meisje zal het nog wel een paar keer moeten verbeteren.
Daarna heb ik afscheid genomen van de collega's. Ik heb veel geleerd en voel me enorm welkom op deze school. Ik zal ze missen! Ik heb een tas met schoolspullen aan hen gegeven waar ze erg blij mee zijn. Ze zullen de spullen uitdelen aan leerlingen die goed presteren en leerlingen die zelf geen pen kunnen betalen. Namens de docenten Engels van Olila High School heel erg bedankt voor de spullen!!!!!

De head teacher heb ik een voetbal gegeven voor het meisjes voetbalteam. Dit team behoort namelijk tot de besten van het land. Maandag tijdens de assembly zal de bal aan de meisjes gegeven worden.

De cadeaus worden erg gewaardeerd. Er is me ook om computers en laptops gevraagd maar ze snappen dat dat ook voor mij teveel geld is. Ik ga wel op zoek naar een cadeau voor het hele docententeam en voor de leerlingen.

Daarna was het toch echt tijd om te gaan. Maar bij de poort kwamen meisjes vragen waarom ik hen geen Engels gaf want dat vonden ze veel leuker dan hun eigen docent. En ze wilden ontzettend graag nog even met me kletsen. Ik heb ontdekt dat ze graag naar gospel muziek luisteren maar ook Justin Bieber vinden ze leuk. En ze wilden nog even mijn huid aanraken, hahahaha. Blijft een vreemde gewaarwording. Kan me niet herinneren dat ik ooit een donker iemand gevraagd heb of ik de huid mag voelen maar hier vinden ze het geweldig als ik ja zeg.
Uiteindelijk moest ik toch echt op de boda boda stappen want ik zou met Pastor Joseph naar zijn dochter en zijn zus gaan.

Pastor Joseph arriveerde op zijn Afrikaans ongeveer twee uur later. Hij zou vandaag de brief met toestemming voor het beklimmen van Soroti Rock ophalen maar dit bleek een flinke klus. Hij is 8x op het politiebureau geweest maar de brief was telkens nog niet klaar of de juiste persoon was er niet. Aangezien we vanavond en morgen al een vol programma hebben moest hij wel naar het bureau op het moment dat we hadden afgesproken. Maar zoals wel vaker, als je rustig wacht komt alles goed.

We haalden zijn gezin op. Ik kwam erachter dat zijn vrouw een winkeltjeheeft, daar ga ik natuurlijk zo snel mogelijk langs! In de auto was plek voor 5 of 6 personen. Oftewel, 8 moet ook wel passen. De kleine Sheba sprong meteen naar voren om bij mij op schoot te zitten en op de achterbank was het ook even stapelen, maar het lukte.

Sheba is de jongste dochter van Pastor Joseph en zijn vrouw. Zij is ook het meisje dat afgelopen zondag in de kerk zo dicht mogelijk bij me wilde zitten. Het is echt een ontzettend lief meisje.

Na een behoorlijke rit waren we weer in Amuria, waar de zus van Pastor Joseph woont. Eén van de dochters van Pastor Joseph is daar een paar maanden geweest om stage te lopen en was daar nu klaar mee en ze zou mee terug gaan. Reden voor een feestmaal.
Helaas zag ik nog net hoe een hond een klap kreeg. Iets wat hier normaal is maar wat ik liever niet zie. Maar dit hoort ook bij het leven hier.

Eerst stelde iedereen zich voor. Het is normaal dat men elkaars kinderen opvangt. Het is dus best ingewikkeld om erachter te komen wie nou bij wie hoort.
Daarna kreeg ik een geroosterde maïskolf. Vervolgens hebben we gezongen en gebeden terwijl ondertussen het eten op tafel werd gezet. Grote pannen met rijst, vlees, een beetje groente en aardappels. Er was kip en eend. Alles vers van eigen land, ook de kip en de eend. Het was heerlijk. Wel moet ik nog steeds wennen aan het eten zonder mes. Ze gebruiken hier alleen een vork. Vlees bijt je gewoon van het stuk af. Ik ben altijd bang dat ik dan het stuk wat nog aan de vork zit lanceer dus ik eet weinig vlees, hihi.

Aan het eind van de maaltijd begon het te regenen en moest ik binnen gaan zitten. De rest volgde even later. Circa 30 mensen in een kamer van 4 bij 5, dat is best hutjemutje. Kinderen zaten op de grond, peuters zaten ertussen. Het is leuk om te zien hoe de oudere kinderen voor de kleintjes zorgen. Daar zijn ze erg druk mee. Ik heb vooral zitten genieten. Geen foto's maken (dat werd al gedaan door een jongen die wel 100 foto's heeft gemaakt ), niet teveel kletsen maar gewoon genieten van de vriendelijke mensen, de taal en de sfeer.
Na de thee was het tijd om weer te gaan. Dit keer met 9 mensen in de auto. Op de achterbank werd nog meer gestapeld en volgens mij was er geen millimeter meer vrij. Sheba kroop weer voorin bij mij op schoot en viel al snel in slaap.

Eenmaal in het hotel bleek de stroom te zijn uitgevallen. Dat gebeurt wel vaker als het regent. Gelukkig heb ik van Dick en Roeleke een knijpkat meegekregen. Deze heeft ook een zaklamp. Volgens de receptie zou de stroom snel weer terug zijn maar daar wilde ik niet op wachten. Het hoort er toch ook gewoon bij dat je geen stroom hebt en wel wilt douchen. Met het licht van de zaklamp ging dat prima.
Inmiddels zijn we meer dan een uur verder en ik heb nog geen stroom. Maar ach, als je rustig wacht, komt het vanzelf goed.

Morgen ga ik naar de parent-teacher meeting van Olila High School. Ik ben gevraagd om ook kort iets tegen de (1000!!!!!!!) ouders te zeggen. Je een beetje op de achtergrond houden is er niet bij, haha. Maar stiekem geniet ik van iedere minuut.

Ik hoop morgen te kunnen laten weten hoe het gegaan is. Slaap lekker voor nu.

Liefs!

Verslag dag 9: Soroti; Olila High School en de stad

Internet werkte niet dus vandaar dat ik nu het verslag van gisteren geef.

Internet werkt even wat minder na een regen- en onweersbui eerder vandaag. De stroom was ook even afwezig maar die is er gelukkig weer.
Ik typ nu op in mijn notities en zodra ik internet heb, zet ik het online.

Vanochtend was het weer tijd om naar Olila High School te gaan. Ik zou 2 halve lessen geven en 2 halve lessen observeren. Het liep iets anders want This is Africa.
De eerste les dacht ik te zullen beginnen maar de docent begon uit te leggen wat voorzetsels zijn dus ik ben gaan observeren. Wat ik zag is dat de leerlingen vaak de zin van de docent moeten aanvullen en dat ze veel aan het nazeggen van zinnen doen. De docent bracht het wel erg leuk door verschillende ritmes te vragen van de leerlingen. Het is lastig uitleggen maar ik hoop dat het filmpje een duidelijk beeld geeft. Aan het eind van de les heb ik weer vragen van leerlingen over Nederland beantwoord.

Na de les was er 20 minuten pauze voor 2 met 2 cakejes. Ik krijg de thee in het kantoor van de head teacher waar leunstoelen staan en waar het rustig is. Ik was wel even in de docentenkamer beland en daar werd een emmer met mokken, 3 thermoskannen thee, een pan met cakejes en veel suiker neergezet. Docenten kunnen dan zelf pakken wat ze willen. En er zijn erg veel docenten (ik geloof 67) dus dat is best chaotisch.
Na de thee ging ik bij de collega's Engels zitten die buiten onder een boom zaten. Ik werd voorgesteld aan professor Olila, de oprichter van de school. Een erg vrolijke man die erg blij was dat ik er was. Hij wilde foto's van mijn bezoek en er bleek een fotograaf onderweg te zijn.
Ondertussen bleek dat de docent met wie ik het 2 uur samen zou werken nog niet aanwezig was. Ze nam ook haar telefoon niet op dus niemand wist waar ze was. Ik bood aan om de les gewoon te beginnen en als ze zou komen, kon ze gewoon aansluiten. Zo gezegd, zo gedaan.
De jongens waren weer erg enthousiast. Ze letten zelfs beter op dan de meiden, al moest ik één jongen even wakker maken.
Tijdens de les kreeg ik nog een extra uitdaging want het gras naast het lokaal werd gemaaid en dat veroorzaakte nogal veel herrie. Maar de leerlingen zeiden dat ze me goed verstaan hebben dus het ging best goed.
Terwijl de leerlingen een oefening aan het maken waren, kwam de fotograaf binnen en hij wilde foto's maken van mij en een paar studenten die aan het werk waren.
Daarna kon ik nog weer een paar vragen over Nederland beantwoorden en toen moest ik naar de fotograaf. De docent was nog altijd niet gesignaleerd. Dat betekende dat de jongens mee naar buiten gingen en er zou ook een foto van hen gemaakt worden.
Eén jongen viel mij de vorige les al op en vandaag ook weer. Een kleine jongen die altijd vooraan zit en zijn hand al opsteekt voordat je de vraag helemaal gesteld hebt. Ook stelt hij erg goede vragen over de stof en over Nederland. Bij het verlaten van het lokaal wilde hij graag mijn tas dragen. Zijn naam is Abraham en ik hoorde dat hij een scholarship van de school heeft gekregen vanwege zijn uitstekende resultaten op de basisschool.
Echt een ontzettend leuk en slim ventje!

De meiden hadden zich allemaal opgefrist voor de foto en iedereen droeg netjes haar uniform. De docenten Engels, professor Olila en ik maakten de foto compleet. Het zijn vast leuke foto's geworden!
Daarna mochten de jongens ook en ik vroeg Abraham om bij mij te komen staan en wat zag hij er trots uit. De jongens hadden geen tijd gehad om zich op te frissen dus niet iedereen had het uniform aan (ze hebben ook vrijetijdskleding van de school) maar ik wilde toch met ze op de foto want die foto zal laten zien hoe de situatie echt is.
Daarna volgden nog foto's met alleen de docenten Engels, professor Olila en mij. Pastor Joseph arriveerde ondertussen en ook hij kwam erbij voor de foto.

Na de foto's zou ik de leerlingen ontmoeten die worden gesponsord via Sting Amuria. Ik werd echter geroepen want een aantal meiden wilden nog met mij op de foto. Erg lief en leuk! Het begon met 2 meiden maar iedere keer verschenen er nieuwe meiden die met mij op de foto wilden haha.

Leerling John Michael had alle leerlingen die worden gesponsorde via Stichting Amuria bij elkaar geroepen en ik kon een aantal leerlingen nog hun cadeautje geven. Daar waren ze erg blij mee. Ze vertelden dat ze zonder sponsoring niet naar school zouden kunnen gaan. Ze zijn erg dankbaar voor de sponsoring en werken hard om goede resultaten te halen. Ze zijn een goed voorbeeld voor jonge leerlingen die ook een sponsor nodig hebben om naar school te kunnen gaan.

De tijd vloog en het was tijd om weer te vertrekken. Ik liep naar mijn collega's om te zeggen dat ik zou gaan en ze keken een beetje moeilijk. Ik vroeg of het goed was dat ik ging, ik dacht dat ze nog wat van me verwachtten. Maar de reactie was: "we enjoy having you around so much, of course we don't want you to go!" Maar aangezien ik er morgen weer ben, was het goed, haha.

Na de lunch, samen met Pastor Joseph, zijn we naar het politiebureau gegaan. Ik wil namelijk zondag de Soroti Rock beklimmen en daar is toestemming van de politie voor nodig. Gelukkig was het eigenlijk alleen een kennismaking en kan Pastor Joseph morgen de brief ophalen waarmee ik zondag naar de rots kan.

De rest van de dag had ik vrij. Toen ik in het hotel kwam barstte er een flinke bui los. Regen en onweer. Spannend voor mij maar fijn voor alle boeren die de regen echt nodig hebben voor hun gewassen.
In het hotel was geen stroom dus ik ben geworden lekker een boek gaan lezen. Toen het droog was ben ik richting het centrum gewandeld. Langs de mini winkeltjes in hutjes. Onderweg haakte een beveiliger aan. Ik probeerde nog van hem af te komen door een winkeltje in te gaan maar hij wist me weer te vinden. Ik val nogal op hier geloof ik. De meneer bleef bij me in de buurt en vroeg om geld. Ik vertelde al direct geen geld te hebben maar hij bleef in mijn buurt. Toen ik vertelde naar een bepaalde winkel in een andere straat te gaan, keek hij me nog eens zielig aan. Ik schudde mijn muntgeld in zijn hand en wilde doorlopen maar toen begon hij erover dat hij boos was en geld nodig had. Ik had hem best wel willen vertellen dat ik allang had gezegd geen geld voor hem te hebben en dat het zijn eigen keuze was om toch in mijn buurt te blijven, maar de beste meneer had een geweer om zijn schouder hangen. Hij dreigde nergens mee maar het leek me toch beter om nogmaals uit te leggen dat ik meer geld niet kon missen omdat ik zelf nog dingen moest kopen en dat ik het heel vervelend voor hem vond dat hij zo weinig geld had. Gelukkig kon ik daarna weglopen en was er niks aan de hand.

Ik heb snel wat boodschappen gedaan en ging nog even terug naar de winkel waar ik een rok heb besteld. De halve familie was er dus werd ik aan iedereen voorgesteld. Zo gaat dat hier.
Ik heb nog een djembee gekocht, een grotere dan ik al had. Past precies in de koffer.
Daarna heb ik toch maar een boda boda naar het hotel genomen. Ik had weinig trek in meer ongevraagde begeleiding. Ik werd netjes afgezet en zit nu hier te typen.

Ik heb de tv ook maar eens aangezet. Wie weet kan ik nog iets van de Olympische Spelen zien. Wel grappig dat de stekker van de tv alleen in mijn wereldstekker past en niet in het stopcontact zelf.

Morgenochtend ga ik weer naar Olila High School om lessen te bekijken. In de middag ga ik met Pastor Joseph op bezoek bij zijn zus. Zijn dochter woont daar tijdelijk om stage te kunnen lopen. De stage is afgerond dus morgen is er een feestmaal. Ik laat me verrassen.

Iedereen hier vraagt wat ik wil eten, ze zijn allemaal bezorgd dat ik mogelijk ziek wordt van het eten maar tot nu toe gaat dat heel goed.

Oh en Pastor heeft op Little Apostles al verteld dat ik volgende week kom en de leerlingen riepen meteen dat ze zich extra gaan wassen en hun moeder vragen om hun kleren extra mooi te maken. De schatjes! Ben erg benieuwd hoe het op die school gaat.

Morgen om 6 uur op dus ik ga lekker op tijd slapen.

Liefs!

Verslag dag 8: Soroti; Olila High School

Zojuist is er weer een missie geslaagd! Ik heb er op tijd aan gedacht om de boiler aan te zetten en het werkte, ik heb een lekker warme douche gehad. Gelukkig werd de kraan zelf gloeiend heet en had ik dat snel door.

Maar laat ik bij het begin beginnen. Vandaag heb ik weer les gegeven op Olila High School. Dezelfde les als voorgaande dagen. En opnieuw was het superleuk! Vandaag was ik bij de jongens die na schooltijd naar huis gaan. Ook weer erg enthousiaste leerlingen en hartstikke slim. De docent, mijn mentor en Pastor Joseph waren er ook en iedereen vond het erg leuk en leerzaam. Het is echt genieten op deze school. Na de les heb ik thee gedronken met de head teacher en veel met hem gepraat over het onderwijs. Ze willen hier erg graag goed onderwijs geven en leerlingen op hun eigen niveau ondersteunen maar het geld en de middelen ontbreken dus werken ze met wat er wel is: grote klassen, een paar boeken en leergierige kinderen.

Ook heb ik een rondleiding gekregen over het terrein. Ik heb de slaapzalen bekeken en de keuken. Vooral de slaapzalen van de meisjes staan volgepropt met bedden. De stapelbedden zijn 3 bedden hoog. Aan het plafond hangen kleren te drogen. Op de grond staan de kisten met de boeken en persoonlijke bezittingen van de meisjes. Boven de meeste bedden hangt een klamboe.

Bij de jongens is iets meer ruimte doordat er wat minder bedden staan. De kinderen moeten zelf hun was doen en moeten zelf de zalen schoon houden. De meiden hebben 1 verzorger en 1 docent die altijd aanwezig zijn en de jongens hebben dat ook.

De keuken bestaat eigenlijk uit 2 hutten met daarin joekels van kookpotten. Hierin wordt voor de leerlingen en de staf gekookt. Maïsmeelen water wordt gekookt en geroerd met halve boomstammen. Er zal vast nog iets meer in zitten. Dit wordt posho genoemd. Dit eten de kinderen iedere dag en vaak zelfs ook voor het avondeten. De docenten eten dit ook voor de lunch. Er zat ook vlees bij maar ik durf niet te zeggen of de leerlingen dat ook krijgen. Ik hoop van wel.

Ook heb ik gezien wat leerlingen maken tijdens kunstles. Koppen van klei bijvoorbeeld. Ook zag ik een soort schilderij wat ontzettend mooi was. Er was alleen geen verf gebruikt maar dingen die in de omgeving te vinden zijn zoals riet, zand en klei. Het was nog niet helemaal af maar het wordt deze week afgemaakt zodat ik het kan kopen. Ik vond het zo mooi en wil het graag aan mijn eigen leerlingen laten zien. Toen ik hoorde dat ze soms de kunstwerken verkopen zodat er nieuw lesmateriaal gekocht kan worden besloot ik dan ook direct dat ik dit stuk graag wilde kopen.

In de middag zou ik alle leerlingen die gesponsord worden door Stichting Amuria ontmoeten maar helaas liep dit een beetje mis. Morgen een nieuwe poging!

In de middag ben ik weer naar het centrum geweest. Ik heb een boek gekocht waarmee ik Ateso kan leren. De staf in het hotel is super enthousiast dat ik dit heb gedaan, erg grappig.

In de boekwinkel heb ik uitgelegd dat mijn achternaam (min de j) beautiful betekent. Toen legden zij uit dat imooi 'tomorrow' betekent. Ze noemen me nu dus Tomorrow is Beautiful, hahahahahah.

Ik had ook gevraagd naar een supermarkt die wordt gerund door een Oegandees. Ik kreeg een briefje mee met 2 namen en ze wezen de weg. Na onderweg nog 3x gevraagd te hebben, vond ik de juiste winkels. Ik liet in de eerste winkel het briefje zien en zei dat de boekwinkel me aangeraden had om hier mijn boodschappen te doen. Dat vond de jongenn achter de kassa zo leuk dat ik een lolly kreeg, hihi.

Terug in het hotel had ik later op de middag een ontmoeting met de voorzitter van Stichting Amuria in Oeganda, meneer Apedu John Michael . En indrukwekkende man. Hij vertelde over Soroti en Amuria. Mooie verhalen maar ook de vreselijke geschiedenis met dictator Idi Amin en rebel Joseph Koni die het gebied overspoeld hebben met geweld. Naast alle mooie dingen die ik hier zie en ervaar, is deze geschiedenis ook de realiteit. Er zijn veel mensen vermoord en er zijn vandaag de dag nog steeds weinig gezinnen waarin niemand vermoord is.

Dat verhaal maakt dat ik de mensen hier nog krachtiger vind. Ze klagen niet maar roeien met de riemen die ze hebben. Ze vragen wel om geld of spullen omdat ze dat echt nodig hebben maar als je het niet kunt geven is dat ook goed. Ze vragen het liever dan dat je uit jezelf iets geeft waar ze net niets aan hebben. Een t-shirt krijgen terwijl je geen broek hebt maar wel t-shirts is niet echt een cadeau.

En ondanks de vreselijke verhalen kunnen de mensen lachen, staan ze open voor hulp en staan ze open voor deze Mzungo. Op Olila High School ben ik makkelijk te vinden, ik ben die ene blanke :)

En na even fijn met mam gebeld te hebben, lukte het zowaar om warm te douchen. Morgen weer naar Olila High School. Ik ga 2 halve lessen geven over voorzetsels. Daarna neemt de docent het over en kan ik zien hoe een normale les Engels eruit ziet.

Akwar nai-jokan (geen idee of ik het goed schrijf maar het betekent fijne avond!

Liefs!

Verslag dag 7; Amuria en Olila High School

WAUW! Gisteren was al een fantastische dag met het lesgeven maar vandaag was toch wel het toppunt. Na lang wachten (This is Africa, de gehuurde auto was aan iemand anderd uitgeleend en die kwam maar niet terug) kwam Pastor Joseph me ophalen om terug te gaan naar de Olungura basisschool in Amuria. Ik wilde namelijk graag zelf de gedoneerde schoolspullen en het speelgoed geven. De staf van de Olungura school wist niet van ons bezoek en ze waren erg blij om me weer te zien. Samen met de head teacher en Pastor Joseph ben ik alle klassen langsgegaan om de leerlingen gedag te zeggen. De klassen zijn hier gelukkig een stuk kleiner maar helaas zijn de gebouwen niet groot genoeg om alle klassen te huisvesten. Groep 1 en 2 kregen les in de schaduw onder een boom.

Er zijn veel leuke foto's gemaakt. Bij groep 1 zag ik een bord staan met de getallen 1 tot 6 en daarachter de getallen uitgeschreven. Kinderen moeten dan het juiste woord bij het juiste getal zetten. Ik dacht ze even te overhoren en vond het al erg knap dat ze alles goed hadden. Maar toen bleken ze nog slimmer te zijn want de kleine kinderen konden al tot 50 tellen in het Engels.

Wat ik ook mooi vond om te zien was dat er een jongetje met een verminkt gezicht in de groep zat. In veel landen worden mensen die afwijkend zijn anders behandeld maar dit jongetje hoorde er helemaal bij. Mooi!

Vervolgens heb ik de headteacher een tas met pennen, potloden, gummen en puntenslijpers gegeven. Ze was hier superblij mee. En ze werd nog blijer toen ze een stapel schriften kreeg. En ze wist niet meer waar ze moest kijken toen ik ballen, springtouwen en frisbees uit de tas haalde. De head teacher sprak namens de hele school toen ze zei hoe dankbaar ze de mensen in Nederland is voor deze geweldige donatie. Ze zal ervoor zorgen dat de spullen bij de kinderen terecht komen die het het hardst nodig hebben.

Pastor Joseph en ik gingen terug naar p6 en p7 (de laatste 2 groepen van de basisschool hier) en stelden een paar vragen. Leerlingen die de antwoorden wisten kregen van mij een pen. De andere leerlingen zullen een pen van de head teacher krijgen.

Daarna was het pauze en hebben Pastor Joseph en ik het frisbee spel uitgelegd. Aangezien bijna de hele school mee wilde doen, besloten we om alleen over te gooien en de groep die de meeste frisbees kon vangen was de winnaar. Het beeld van de uitbundige en enthousiaste kinderen zal niet meer van mijn netvlies verdwijnen. De kinderen waren weer kind. Heel serieus tijdens de les en heerlijk kind tijdens de pauze. Dat was echt genieten.

Helaas moesten we wel weer gaan want ik zou weer lesgeven op Olila High School. Toen ik afscheid nam wilden zoveel mogelijk jonge kinderen mijn hand aanraken. De hand van een Mzungo aangeraakt, dat vonden ze helemaal geweldig. Een hele bijzondere ervaring. Vervolgens renden ze met de auto mee om mij nog wat langer te kunnen zien en toen Pastor even stopte, sprongen ze allemaal achterop om mee te liften.

Het doel om kinderen een lach op hun gezicht te geven is meer dan geslaagd! Bedankt aan iedereen die hieraan mee geholpen heeft. Ik kan niet beschrijven wat voor gevoel deze ervaring me geeft. Ik voel me een rijk mens door alles wat deze kinderen mij geven.

Terug in het hotel moesten we snel lunchen om op tijd op school te zijn. Dat lukte allemaal precies. Vandaag zou ik lesgeven aan een meisjesklas. Dezelfde les die ik gisteren ook gegeven heb maar dan aan een andere klas. De meiden in deze klas zijn erg pienter en we hadden dan ook veel tijd over waarin de leerlingen vragen mochten stellen over Nederland. Het was superleuk! Vragen over het klimaat, over onderwijs, over de economie en veel over huisdieren. Huisdieren kennen ze amper in Oeganda. Een enkele persoon heeft een hond die meer als waakhond dient maar die leeft gewoon buiten op het erf. Dat wij honden en katten houden vinden ze best gek. En ze griezelden toen ik vertelde dat sommige mensen slangen, spinnen en hagedissen als huisdier hebben haha. Het was een hele leuke les met hele enthousiaste meiden. De leerlingen hier zijn erg gedisciplineerd en dat maakt het lesgeven aan meer dan 100 leerlingen tegelijk best goed te doen. Ook is er 1 leerling verantwoordelijk voor het uitvegen van het bord. Ook tijdens de les. Ik veeg toch telkens automatisch zelf het bord schoon.

Na de les hebben we mijn rooster voor donderdag en vrijdag bekeken. Donderdag geef ik 2 halve lessen en kijk daarna hoe een reguliere les eruit ziet. Vrijdag ga ik bij verschillende lessen kijken. Ik heb namelijk nog geen idee hoe er les gegeven wordt hier want tot nu toe heb ik alleenzelf lesgegeven en nog niet geobserveerd.

Deze avond heb ik niets. Ook wel even lekker na het volle programma en de vele ervaringen en indrukken van de afgelopen week.

De staf in het hotel leert me iedere dag nieuwe woorden en het is grappig om te zien hoe verrast mensen zijn als ik ze in het Teso begroet. Teso is de taal die in deze regio gesproken wordt. Ik kan nu zelfs mijn kamersleutel vragen in het Teso. Ik ga dat hier niet opschrijven want ik schrijf alles zo fonetisch mogelijk op. Hopelijk kan ik eind volgende week een gesprekje voeren in het Teso.

Nou, ik ga even flink nagenieten van deze topdag. Morgen weer een nieuw verslag. En alvast fantaseren over hoe mijn fotoboek van deze reis eruit gaat zien. Misschien heb ik aan één boek niet voldoende.

Liefs!

verslag dag 6; Soroti; Olila High School

Wauw, in één woord, wauw!
Vanochtend vroeg werd ik al opgehaald door Pastor Joseph. Hij bracht mij naar Olila High School, waar we eerst een poos hebben gewacht op Charles, de docent Engels die deze week mijn mentor is. Na kennis gemaakt te hebben met verschillende mensen ging Pastor Joseph weer weg en ging ik het rooster bekijken. Vandaag kon ik bij twee eerstejaars klassen kijken. Er zijn 4 klassen in jaar 1. North, east, west en south. 1 groep is voor de meisjes die boarden op de school (slapen en eten in gebouwen op het terrein ), 1 groep voor jongens die boarden, 1 groep voor 'day' meisjes (gaan na school naar huis) en 1 voor 'day' jongens.
Ik ben in een jongens en een meisjes klas geweest. Ik dacht dat ik alleen ging kijken maar ik mocht meteen al lesgeven! Een les duurt 80 minuten en ik heb 'some/any' en 'much/many' uitgelegd.
De meisjesklas bestaat uit meer dan 100 leerlingen! Ze vonden het erg leuk dat ik les kwam geven en deden erg goed hun best.
Ik genoot!
Daarna de jongensklas. Die werden eerst toegesproken dat ze mij zouden laten zien hoe gedisciplineerd ze zijn. En dat heb ik gemerkt. Ook hier veel enthousiasme van de kinderen. En als ik een vraag stelde, stonden de leerlingen op voordat ze antwoord gaven. Aan het eind van de les was er nog tijd over en wilden ze vanalles weten over Nederland. Het klimaat vinden ze hier erg interessant. Ze snappen niet dat wij niet doodvriezen in de winter en dat mensen winter leuk vinden, hahaha.
Hierna was het pauze. Ik kreeg thee en 2 hapjes. Geen idee wat precies maar het was lekker. Ook hier waren de mensen stomverbaasd dat ik geen suiker in de thee doe.

Na de thee kwam Pastor Joseph toevallig langs en aangezien mijn lessen er voor vandaag op zaten, bracht hij me terug naar het hotel. Maar dat was niet voordat ik werd uitgenodigd voor de assembly. Dat is iedere maandag direct na de lessen. De leerlingen verzamelen onder de boom en worden toegesproken door de staff.

In de middag ben ik achterop een boda boda gestapt richting de stad. Hier heb ik langs de winkels geslenterd en een rok besteld. Zo'n echte Afrikaanse met felle kleuren. Volgende week is ie klaar. Ben benieuwd. Ook werd ik een winkel ingetrokken door een vrouw toen ik zei dat ik uit Nederland kom. Ze heeft Nederlandse vrienden en wilde kletsen haha.
Natuurlijk heb ik ook weer een lekkere rolex gehaald en daarna weer op de boda boda naar het hotel.

Terug naar Olila High School heb ik lopend gedaan. Ik liep maar een heel klein beetje om, best knap van mij.
Ik had Charles snel gevonden en leerlingen verzamelden al onder de boom. Ik dacht achteraan te gaan staan maar ze hadden al een stoel voor mij gereserveerd op de eerste rij, naast de head teacher. De leerlingen werden eerst toegesproken door de klassenoudsten en daarna door verschillende stafleden. Er werd gesproken over hygiëne, discipline, schoolregels en het belang van het betalen van het schoolgeld. Ik werd door iedereen bedankt voor mijn komst en hoe bijzonder ze het vinden dat ik er ben. Ik ben de eerste blanke docent op deze school en blijkbaar dromen sommigen ervan om les te krijgen van een blanke. Toen er gezegd werd dat ik alleen in klas 1 lesgeef deze week, riepen verschillende leerlingen "en wij dan?!". Erg lief.
Ik heb ook de leerlingen toegesproken. Gezegd dat ik erg blij ben dat ik bij hun mag zijn en van hun mag leren. Dat het fijn is om te zien dat zoveel kinderen naar deze school gaan en dat ze hard moeten werken en hun dromen moeten najagen.
Hierna was de assembly afgelopen. De 'day' leerlingen die er nog waren vertrokken naar huis en de 'boarding'leerlingen maakten zich klaar voor het eten.

Ik ontmoette 12 leerlingen die naar Olila High School kunnen dankzij de sponsoring van Stichting Amuria. Nederlanders kunnen een leerling sponsoren zodat deze naar de middelbare school kan. Iets wat lang niet iedereen kan betalen hier.
De kinderen doen erg hun best en zijn erg dankbaar voor de sponsoring.
Ieder kind heeft een setje met een schrift, pen, potlood, gum en puntenslijper gekregen. Hier waren ze erg blij mee. Namens deze kinderen erg bedankt aan alle mensen die hebben geholpen om deze cadeautjes te kunnen geven!!!!!!
Mooi om te zien hoe een klein gebaar voor ons een grote betekenis heeft hier.

Hierna raakte ik aan de klets met 3 docenten die alles wilden weten van het Nederlandse onderwijs. Erg leuk en gezellig. En toen begon het donker te worden. We hadden nog uren door kunnen praten maar het was echt tijd om terug naar het hotel te gaan. Er werd een boda boda geregeld en binnen no-time was ik weer in het hotel.

Internet doet vandaag een beetje gek. Ik heb wel wifi verbinding maar geen internet. Dus ben ik gaan eten en post dit later.
Helaas ben ik vergeten de boiler aan te zetten maar een lauwe douche vind ik vandaag helemaal prima.

Morgenochtend ga ik terug naar Amuria. Ik ga hen een groot deel van de donaties brengen. De mensen daar zijn echt arm. En nu de regen uitblijft, drogen veel gewassen uit en dat heeft grote gevolgen voor alle gezinnen in dit gebied.
Ik hoop hen, met alle medewerking van jullie, iets fijns te kunnen brengen.
In de middag ga ik weer naar Olila High School voor een les aan een andere klas eerstejaars.

Ik moet er niet aan denken dat ik eind deze week alweer afscheid moet nemen van deze fantastische school. Het is bijzonder wat ze voor elkaar krijgen met de weinige middelen die ze hebben. Ze dromen van kleinere klassen, meer boeken en andere faciliteiten maar ondertussen dealen ze met de werkelijkheid en werken ze hard om de leerlingen op te laten groeien tot fijne volwassenen.

Slaap lekker en tot morgen!

Liefs

Verslag dag 5; Soroti; kerk en school

Volgens mij kennen ze hier geen saaie dagen. Ik heb ze tenminste nog niet meegemaakt.

Vanochtend ben ik naar de kerkdienst van Pastor Joseph geweest. Wat een evenement! Het begon al zingend en dansend. Iedereen, jong en oud, zong en danste. Een groot feest. Daarna begon de preek van de Pastor. Ik zat achterin en was al snel omringd met kinderen. Ik kreeg zelfs een peuter op schoot. Later kwam ik erachter dat een van de kinderen een dochter van de Pastor is en de peuter zijn nichtje. Tijdens de dienst liepen kinderen in en uit en dat was goed. Bijzonder om mee te maken. Ik werd nog uitgenodigd om mezelf voor te stellen.

Na de dienst heb ik een paar potjes kaart gespeeld met een jongen. Alle potjes verloren ondanks dat veel kinderen mij hielpen. Daarna kort meteen voorgesteld aan 2 leerkrachten en een groep leerlingen van de Little Apostles school. De basisschool waar ik volgende week heenga. Nog even gevoetbald met wat kinderen en daarna snel eten want ik zou de docenten ontmoeten.

Maar, this is Africa. Ik had tijd zat want hier zijn ze niet zo heel nauwkeurig met de tijd. Maar het was het wachten waard!

Morgen begin ik op de Olila High School. Daar ga ik Engels geven aan eerstejaars studenten. Ik ga mijn best doen de kinderen het verschil tussen some/any en much/many te leren. Morgen kijk ik mee met een docent en daarna zelf aan de slag. Gelukkig zitten er maar 100 of meer leerlingen in een klas...........wish me luck. Lijkt me een enorme uitdaging al durf ik niet aan het nakijkwerk te denken.

De week erna ga ik naar de Little Apostles school en daar ga ik p6 en p7 lesgeven. Dat zijn de laatste 2 jaren van de basisschool. Ook dan geef ik Engels.

De docenten zijn erg enthousiast over mijn komst en ik ben super enthousiast om morgen te beginnen. Dat betekent wel om 6 uur opstaan want om 7 uur begint school. En dan zijn ze wel nauwkeurig met de tijd haha.

Na de besprekingen ben ik met Pastor Joseph meegegaan want ik was uitgenodigd om bij hem en zijn familie te eten. Ze wonen klein maar alles past precies. De vrouw en kinderen van de Pastor zijn erg aardig en hopen dat ik vaker kom eten. Dat ga ik zeker doen.

Ik ga nu slapen. Morgen vroeg op en morgenavond kunnen jullie lezen hoe het eraan toe gaat op de middelbare school in Oeganda.

Slaap lekker en liefs!

Verslag dag 4; Soroti, Amuria en de projecten

Vandaag ben ik met Pastor Joseph en Simon langs een aantal projecten van Stichting Amuria geweest. Ervaringen die ik nooit zal vergeten.

Amuria is een gebied in Oeganda waar de mensen erg arm zijn. In de bush leven families op een klein stukje grond met daaromheen grond waarop ze gewassen verbouwen. Rijst, maïs, bananen en verschillende granen. Iedere familie heeft een eigen stuk grond. Koeien, stieren, geiten en kippen zijn erg waardevol. Wanneer ik weer thuis ben zal ik foto's van vandaag toevoegen. Het is lastig om goed te omschrijven hoe het in Amuria is.

Eerst zijn we naar de brug gereden die het mogelijk maakt om sneller naar het 'centrum' te gaan voor de markt. Eerder moesten de mensen vele kilometers lopen of fietsen om bij het centrum te komen. Het enige wat nog prettig zou zijn is dat de lokale overheid de weg fatsoenlijk aanlegt. De weg is een zandpad en vaak zelfs minder dan dat. Het is mij nog steeds een raadsel hoe Pastor Joseph ons naar de juiste plekken heeft genavigeerd.

Na de brug zijn we langs de Bakery gereden. Hier worden mensen opgeleid tot bakker. Helaas was de Bakery gesloten. Wat wel erg mooi was om te zien was dat de Bakery aanleiding heeft gegeven tot het bouwen van meer voorzieningen.

We reden steeds dieper de bush in totdat we bij een familie kwamen die zeer nauwe banden met Stichting Amuria heeft. Ik werd aan de familie voorgesteld en kreeg een rondleiding langs de hutjes en de velden. Wetend dat dit gebied is overspoeld met geweld, kreeg ik een brok in mijn keel bij het zien van deze krachtige familie. Mensen die zo weinig hebben maar toch ontzettend warm en hartelijk zijn. Wat wel een vreemde gewaarwording was, was dat de vrouwen en meisjes voor mij knielden bij het voorstellen. Roeleke had me dit al verteld maar toch is het een beetje gek als het ook echt gebeurt.

Bij de tweede familie zijn we ook zeer hartelijk ontvangen. De familie wist dat we kwamen en hadden lekkere thee gemaakt (waar de Oegandezen minstens 3 scheppen suiker in doen) met pinda's. Na een rondleiding door Samuel kregen we een lunch bestaand uit rijst en stoofpot. De rijst kwam van hun eigen land. En een vers ei gelegd door de eigen kip. Heerlijk!!!!! De mannen genoten er ook van, het is namelijk een feestmaaltijd die alleen wordt gemaakt als er gasten zijn.

Na de lunch gingen we verder naar de school in Amuria. Onderweg zagen we opnieuw veel hutjes en veel lachende en zwaaiende kinderen. Zodra de kinderen glimlachen, lacht hun hele gezicht. Erg mooi om te zien hoe oprecht leuk ze het vinden om een Mzungo (blanke) te zien.

Bij de school werd voor mij duidelijk hoe goed en hoe belangrijk het werk van Stichting Amuria is voor de lokale bevolking. Kinderen die naar school kunnen, kinderen die minder vaak op jonge leeftijd trouwen omdat er verder niets is.

Het lerarenteam is erg toegewijd en werken hard om zoveel mogelijk kinderen zo goed mogelijk onderwijs te geven. Hun dankbaarheid voor de hulp vanuit Nederland is enorm. En nog steeds is er hulp nodig. Kinderen kunnen de basisschool afmaken in Amuria maar moeten daarna naar een school die erg ver weg ligt en waarvoor er amper geld is. Als docent maar ook als mens brak mijn hart bij het zien van de realiteit. Slechts 5 lokalen, 1 'lokaal' onder een half ingestorte hut en een lokaal onder een boom. Er is zo ontzettend weinig maar de kinderen en de leraren maken er het beste van. Ik heb enorme bewondering voor al deze mensen.

Ik heb zelf niet goed genoeg in de gaten gehad dat ik vandaag deze school zou bezoeken en heb niets meegenomen. Maar een deel van de gedoneerde spullen gaat naar deze school en naar deze kinderen. Pastor Joseph zal er persoonlijk voor zorgen dat de spullen bij de juiste mensen terecht komen.

Inmiddels ben ik weer terug in het hotel, heb gegeten en een lauwe douche genomen. Het warme water heb ik nog niet gevonden.

Morgen ga ik naar de kerk. En in de middag ga ik kennismaken met de leraren met wie ik de komende 2 weken ga samenwerken. Dan hoop ik ook meer te weten over wat ik precies ga doen op de scholen.

Ik houd jullie op de hoogte!

Liefs!