Dag 8: Olila High School en markt

Opnieuw een fantastische dag, het houdt niet op!

Vanochtend lekker aan de slag op Olila High School. Les aan klas 1 en aan klas 2. De les aan klas 1 ging over voorzetsels ,altijd een leuk onderwerp. Tijdens de les zat opeens een meisje hard te huilen. Ze heeft een probleem met haar hart en had veel pijn. Snel hebben we haar de klas uit geloodst en geregeld dat de verpleegster zou komen. Ik ben met haar blijven praten om te voorkomen dat ze knock-out zou gaan. Gelukkig kwam de verpleegster al snel en nam het over. Later kwam het meisje gelukkig weer terug in de les en voelde ze zich weer een stuk beter, wat een opluchting.

De leerlingen waren erg enthousiast en wilden vooral graag even mijn haar aanraken. Blijft bizar! Maar ook wel weer erg gelachen.

In klas 2 had ik helaas geen brieven voor de leerlingen maar gelukkig hadden ze er wel begrip voor. Daarna werd er supergoed opgelet en hard gewerkt door de leerlingen. Ik heb zelfs meer lesstof kunnen behandelen dan ik had afgesproken met de docent. En daarna was er ook nog tijd om verder te praten over Nederland en Oeganda (deze leerlingen heb ik vorig jaar ook lesgegeven). Ook weer erg leuk want de leerlingen vertelden ook veel over Oeganda. De docent kwam er ook weer bijzitten maar ging ook snel weer weg want hij merkte dat leerlingen zich toch wat ongemakkelijk voelden en hij wilde ze de ruimte geven om met mij in gesprek te gaan, zo lief!

Ik merk nog steeds dat mijn beeld van het onderwijs in Afrika niet helemaal klopt. Telkens ben ik weer verbaasd hoe vrij er met leerlingen gepraat wordt over dingen. Als er iets aan de hand is, is de hierarchie heel duidelijk maar daarbuiten is er heel veel mogelijk. Leerlingen die docenten vragen of het huiswerk al nagekeken is, leerlingen die om extra uitleg komen vragen en met hun allen rond de docent staan, leerlingen die de docent zeggen dat ze te snel gaat. Het is veel vrijer dan ik had verwacht. Maar ook leerlingen die te horen krijgen dat ze vrijdag om 16.00 nog een extra les krijgen en iedereen die zonder (merkbaar) te mopperen bij die les zal zijn want de docent bepaalt. Het wederzijds respect is mooi om te zien!

Op school werd mij verteld over een markt in Soroti en daar ben ik samen met Sytske, Lauranne en Joseph Angwal naartoe gegaan. Erg indrukwekkend. Er wordt vanalles gekocht, van gerookte vis tot verse (nog levende) vis, etenswaren, kleding, stoffen, prullaria. Ik heb mooie stof en wat koekjes gekocht. Maar gewoon er rondlopen en alles zien, ruiken en horen is al geweldig. Kleine vrachtwagentjes volgeladen met mensen, vrachtwagentjes met enorme boxen die de hele dag rondrijden om dingen om te roepen en muziek te draaien. Geweldig mooi om mee te maken.

Eenmaal terug in het stadje zijn Sytke en Lauranne bezig geweest om muskietennetten te kopen en zag ik een paar mannen een spel spelen met een bord en balletjes. Snapte er helemaal niks van dus ben gaan kijken en toen mocht ik ook een potje spelen. Ik kan het niet navertellen maar ik weet nu ongeveer hoe het spel gaat. En ik was zelfs aan het winnen toen ik weer moest gaan helaas, haha. Ze zijn er iedere dag dus ik ga vast nog een keer terug om nog een potje te spelen.

In het hotel ben ik samen met Lauranne weer gaan hardlopen in de tuin. Even lekker een paar rondjes door de tuin sjouwen. Het ging al beter dan eerder deze week (of misschien liep ik iets minder hard).

Nu zitten we lekker op het terras en wachten we op ons eten. We hebben zo’n 45 minuten geleden besteld dus het zal vanzelf wel komen. Ondertussen ben ik m’n lessen voor morgen aan het voorbereiden zodat ik straks lekker op tijd m’n bed in kan.

Morgen staan er weer 2 lessen aan het programma en daarna organiseren Sytske en Lauranne een middag voor meiden van Pastor Joseph’s hostel. De meiden krijgen namens organisatie ‘Dress a princess’ een prinsessenjurk en een middag waarin ze verwend worden alsof ze echt prinsessen zijn. Daar zullen ze zeker weten enorm van genieten.

Op naar een nieuwe mooie dag dus!

Dag 7: Olila High School

Inmiddels zijn we een week hier en wat hebben we al veel beleefd, gezien, gepraat, gedaan en ervaren! Ik vind het superleuk dat zoveel mensen meelezen en meeleven. Het lukt niet om op iedereen te reageren maar ik lees alles en waardeer alle lieve berichten!

Vanochtend heb ik weer lesgegeven op Olila High School. Voor het eerst heb ik lesgegeven aan een 2e klas. Ook dit keer liet docent Ainyakin Justin me alleen, hij heeft alle vertrouwen in mijn lesgeefkunsten. Vind dat zo’n eer!

Het ging heel goed, een leuke groep jongens die leuk meededen en die ook weer veel goede vragen stelden over Nederland. De meeste vragen gaan over school, het weer en of het duur is om naar Nederland te reizen, haha.

Uiteraard was ik de brieven en mijn schrift vergeten mee te nemen naar school. Gelukkig kon Pastor Joseph deze langsbrengen. Tegelijk had hij de 5 dozen maandverband meegenomen die ik had besteld. Die heb ik aan de headteacher gegeven samen met dozen met pennen en schriften. Die zijn erg dankbaar in ontvangst genomen. Voor de vakgroep Engels had ik een boek over grammatica meegenomen en daar waren ze ook erg blij mee.

Het uur erna had ik een andere 2e klas. Voor deze klas had ik veel brieven bij me die ik kon uitdelen. De jongens waren superenthousiast! Begonnen meteen te lezen zodra ze een brief kregen of zaten vol spanning te wachten of er ook een brief voor hen bij was. Enkele jongens hebben de brieven voorgelezen. Helaas was er niet voor iedereen een brief. Maar aangezien er 3 leerlingen uit Nederland (Merle, Carlijn, Dieuwertje) armbandjes hadden geknoopt, heb ik besloten die aan leerlingen te geven die geen brief ontvingen. Nou, dat heb ik geweten, er werd nog net niet om de armbandjes gevochten zo graag wilden ze allemaal een bandje.

Daarna heeft docent Ipio Freda uitgelegd hoe de leerlingen een informele brief moeten schrijven en ik verwacht dat een aantal leerlingen dat gaat oefenen door een brief terug te schrijven naar Nederland.

Bij de ochtend thee kreeg ik gefrituurde cassave, erg lekker! En bij de lunch was er posho met rundvlees, een luxe lunch!

Na de lunch was ik uitgenodigd om met docent Okiror Fred naar zijn huis te gaan om zijn gezin te ontmoeten, daar keek hij al de hele week naar uit. Natuurlijk zijn we op de fiets gegaan, ik fietsen en hij achterop. We moesten hiervoor langs Little Apostles en daar waren kinderen aan het buitenspelen. Die begonnen meteen te roepen naar ons, erg leuk.

Het was heel leuk om bij Fred wat te drinken en zijn kinderen en vrouw te ontmoeten. Een eenvoudig huisje zonder grond om eten te verbouwen. Maar wel gezellig en iedereen is er welkom. Zijn oudste dochter is bijna 5 en zij heeft haar hele schoolschrift voorgelezen. De jongste is 11 maanden en heeft een heel licht gezicht in vergelijking met de rest van haar lichaam. Daarom noemen ze haar Muzungu, haha.

De tijd vloog en toen moesten we weer terug voor de assembly. Die was anders dan anders omdat er een aantal missionarissen was die kwamen vertellen, zingen en bidden. Ik moest eerst de leerlingen begroeten, altijd spannend om enkele honderden mensen toe te spreken. Daarna kwamen de missionarissen en dat werd een groot feest. Een groepje leerlingen had een dans ingestudeerd en al snel sloten andere leerlingen zich aan en ook enkele volwassenen. Even later waren alle leerlingen aan het dansen, zo gaaf! Ik heb er een filmpje van, hopelijk kan ik dat ergens uploaden.

Helaas moest ik eerder weg omdat ik had aangegeven om 18.00 terug in het hotel te zijn (eigenlijk eerder omdat we een rolstoel zouden uitreiken maar dat heb ik moeten overslaan om op school te kunnen blijven).

Onderweg naar het hotel merkte ik dat m’n trapper helemaal kapot was, fietst niet makkelijk kan ik je zeggen. Ook zag ik een meisje van Little Apostles staan en heb ik haar achterop de fiets naar huis gebracht. Vond ze helemaal geweldig en iedereen die in haar flat woont ook, haha.

In het hotel kon ik nog snel een ander shirt aantrekken en gingen we naar Ebetu Simon voor het eten. Hij had ons uitgenodigd. Simon maakt deel uit van het Oegandese bestuur van Stichting Amuria. We hebben heerlijk gegeten! We hadden rijst, aardappels, spaghetti, gekookte geit en gefrituurde geit. Heerlijk! We hebben zijn vrouw aangeraden om weer een restaurant te beginnen.

En nu ben ik lekker moe. Morgen weer 2 uur les maar ik heb de docenten daar nog helemaal niet over gesproken dus nog geen idee welke onderwerpen aan bod moeten komen. Dat zie ik morgen wel. Wat dat betreft is de flexibiliteit hier enorm. Erg fijn!

Nu lekker slapen en morgen weer een nieuwe dag voor nieuwe avonturen!

Dag 6: Olila High School

Een rustige dag vandaag. Er stond slechts 1 les op het programma en dat was de les van de docent die afwezig zou zijn.

Het was een leuke groep meiden, er zat ook een meisje in die ik nog van Little Apostles van vorig jaar ken, leuk haar weer te zien! Ik heb de lidwoorden uitgelegd want die hadden ze nog niet gehad.

Tijdens de les zag ik ineens de docent voorbij het raam lopen. Ik sprak hem snel even aan en hij vond het prima dat ik de les gaf en wilde niet erbij komen zitten. Hij wilde graag wat voorbereidingen voor de aankomende examens doen en had liever dat ik de les gaf. Vond het een heel groot compliment dat ik de les af mocht maken en dat hij mij volledig vertrouwt daarin.

Toen ik even later weer opzij keek, stond ineens Dick in de deuropening de les te filmen, haha. Ik had hem helemaal niet gezien totdat wat meiden begonnen te giechelen.

Dick heeft een deel van de les bijgewoond waarin de leerlingen vragen mochten stellen over Nederland.Het was weer een hele leuke les met hele leuke leerlingen!

Daarna heb ik bij Ariong Daniel 2 kunstwerken uitgezocht die hij voor mij gaat maken. Zijn portfolio is heel indrukwekkend. En ik mag voor een collega ook een kunstwerk bestellen bij hem, ik denk dat hij daar heel blij mee zal zijn. Nederlanders die zijn werk graag willen hebben!

Verder was er niet zoveel te doen voor mij vandaag dus ben ik op tijd terug naar het hotel gegaan. Net buiten de poort van school zag ik collega Fred lopen, die was op weg naar de kapper. Ik heb hem een lift gegeven. Wat hebben we gelachen, en de mensen die ons zagen ook. Een muzungu op de fiets met een zwarte man achterop, dat hebben ze hier nog nooit eerder gezien, hahaha. Het was geweldig, wat hebben we gelachen.

Daarna heeft Pastor Joseph de fiets weer naar de fietsenmaker gebracht want de remmen waren helemaal niet goed. Een blokje ontbrak en een ander blokje was compleet afgesleten. Dat hebben ze gemaakt en ik heb nu ook een fietsbel. Morgen dus weer lekker op de fiets overal naartoe.

In de middag ben ik op een boda-boda naar de boekwinkel geweest op zoek naar een grammatica boek voor de docenten. Dat is hier bijna niet te vinden. Er wordt nu een boek besteld en hopelijk staat daar alles in wat er nodig is. En op de terugweg bij de winkel van Harriet gestopt om samen een rolex te eten. Ik heb bij haar ook dozen met maandverband besteld voor Olila. De professor doet zijn best om de voorraad bij te houden maar op moment is de voorraad op. En aangezien alle collega’s op Olila me zo welkom doen voelen, wil ik een deel van de voorraad weer aanvullen. Ook omdat ze er echt ontzettend blij mee zijn en het helpt om meiden naar school te kunnen laten gaan.

Eenmaal terug in het hotel vond ik het wel tijd voor een hardlooptraining. Ik wil nog steeds ooit een marathon lopen en vandaag vond ik wel een goede dag om te gaan beginnen met trainen. Manmanman wat viel dat tegen! Ik ben in de tuin van het hotel gaan lopen want gewoon buiten voelt toch een beetje ongemakkelijk. Ik heb nu goed gemerkt dat Oeganda een stuk hoger ligt dan Nederland. M’n longen! En de warmte hielp natuurlijk ook niet echt, al ben ik op moment liever in Oeganda dan in Nederland geloof ik.

Maar ik heb de training volbracht en nog een paar sprintjes gedaan. En als ik hier nou lekker vaak kan hardlopen, zal het in Nederland makkelijker gaan.

We hebben weer samen gegeten in het hotel. Altijd prima. En zelfs met valsspelen is het Lauranne en mij niet gelukt om het potje Qwirkle te winnen, haha.

Morgen staan er 2 lessen op het programma, mijn eerste lessen aan 2e klassen. Bij 1 les geef ik uitleg over verschillende woorden en bij de andere les begint de docent met uitleg over brieven schrijven en daarna kan ik de brieven uit Nederland uitdelen. Voor deze klas heb ik voor bijna alle leerlingen een brief mee. Helaas zijn er 2 klassen waar ik geen brieven voor heb maar dus ook 2 klassen waar ik ze wel voor heb. Wordt dus ook weer superleuk.

Daarna ga ik met Fred naar zijn gezin, hij wil graag dat ik zijn kinderen ontmoet.

In de middag gaan we (Dick, Lauranne, Sytske en ik) de rolstoel uitreiken aan een mevrouw en daarna gaan we eten bij Simon. Weer een dag om naar uit te kijken!

Veel sterkte in Nederland met de hitte. Mocht het echt niet uit te houden zijn, jullie zijn allemaal welkom in Oeganda.

Dag 5: De eerste schooldag

Yes, eindelijk naar school vandaag. Om 8 uur meldde ik me netjes op Olila High School. Eerst heb ik een poos zitten praten met een secretaresse die me bedankte voor het maandverband van vorig jaar (namens alle meiden op Olila dus ook bedankt aan iedereen die daaraan bijgedragen heeft) en ze vertelde dat professor Olila probeert om de voorraad bij te houden. Super om te horen!

Vervolgens kwam Freda, de voorzitter van de vakgroep Engels, en hebben we het rooster doorgenomen. Ik ga deze week alle 1e klassen en alle 2e klassen lesgeven, iedere klas 1 les. Dat zijn 8 lessen in totaal. En de eerste lessen waren vandaag al. Maar dat zou nog even duren dus toen heb ik een docent geholpen met het nakijkwerk. Aangezien leerlingen geen boeken hebben, schrijven zij de aantekeningen van de docent over, daarna schrijven ze een oefening over en dan gaan ze die maken. De docent neemt dan de schriften en controleert alles. Met klassen van meer dan 50 leerlingen is dat een flinke klus. De hulp was an ook erg welkom en samen is het gelukt om alles vlot na te kijken.

De eerste les was aan Senior 1 east, jongens die intern zitten. Een grote klas met hele leergierige jongens die het superleuk vonden om van mij les te krijgen. We hebben allerlei werkwoorden behandeld en daarna mochten ze vragen stellen over mij en over Nederland. Er kwamen hele leuke vragen over het transport in Nederland, levensverwachting, Koningshuis, eten, school etc.

Aan het eind vroegen ze of ik hen vaker les wilde geven. Hopelijk past dat in het rooster.

Daarna kregen we thee met een soort pannenkoekbolletjes, erg lekker. En daarna op naar Senior 1 south, jongens die na school naar huis gaan. Een kleinere groep waardoor interactie iets makkelijker is. Een erg leuke les over bijwoorden. De jongens deden goed mee en vonden het ook leuk. Ook zij vroegen of ik vaker wilde komen lesgeven. Ik ga ook voor hen kijken of het in mijn rooster past. Deze jongens vroegen waarom Nederland niet bij het WK voetbal was, wat wij eten, hoe wij naar school gaan en hoe het onderwijs eruit ziet. Ze zijn supernieuwsgierig naar Nederland.

Na deze les was het lunchpauze. Het is me gelukt om in de personeelskamer te blijven. Vorige jaren werd ik er telkens uitgeplukt en moest ik bij de headteacher eten, daar zijn betere stoelen en is het rustiger. Maar ik wil natuurlijk gewoon met de rest van het team lunchen en vandaag is dat dus gelukt. Nu kon ik ook zelf mijn eten opscheppen (posho en bonen) en kreeg ik dus niet een enorme hoeveelheid. Prima eten.

In de middag heb ik verder geholpen met nakijkwerk en ben ik even langs de kunstafdeling gelopen. Daar had de docent 2 t-shirts voor mij. Hij had de ontwerpen eerder dit jaar op Facebook gezet en ik had om t-shirts gevraagd. Ze zijn supermooi!

En Ariong Daniel gaat zijn portfolio in orde maken zodat ik kan kijken of ik een nieuw kunstwerk bij hem wil bestellen. Hij gaat dat dan voor mij maken. Ik heb al 3 kunstwerken van hem die supermooi zijn. Uiteraard heb ik meteen gezegd dat het wel klein moet zijn want om nou voor het 3e jaar op rij m’n koffer achter te moeten laten om het kunstwerk mee te kunnen nemen is ook weer zo wat.

De rest van de middag heb ik veel gepraat met verschillende docenten en stafleden. Over onderwijs en over Nederland. Toen ik Fred vroeg hoe laat het was bleek het al bijna 18.00 te zijn. Ik was al 10 uur op school en had met Dick, Lauranne en Sytske afgesproken dat we om 18.30 zouden eten in het hotel. Dus snel afscheid genomen en op de fiets gesprongen. Onderweg veel naar kinderen gezwaaid die aan kwamen rennen en Muzungu riepen. En zo was ik precies op tijd voor het eten.

Net even lekker onder de douche gestaan die een heerlijke temperatuur had. En nu moe maar voldaan op bed. Aangezien ik zelf het rooster heb samengesteld, hoef ik morgen pas om 8.40 te beginnen. De lessen van 7.20 staan geen van allen in mijn rooster, haha. De docent van die klas is er waarschijnlijk niet en er is mij gevraagd om toch die les te doen zodat de leerlingen wel verder kunnen. Erg gaaf dat ik het vertrouwen krijg om zelf voor de klas te staan.

Nu dus lekker slapen en morgen weer lekker aan de slag.

Ijotor ejok!

Dag 4: kerk

Zondag is een dag om een klein beetje uit te slapen. De kerkdienst begint namelijk om 10.30 en dat geeft ruimte om ietsje langer in bed te liggen.

Uiteraard ben ik op de fiets naar de kerk gegaan. Het was supergrappig. Ik werd door iedereen aangestaard en als ik dan ‘yoga’ (hallo) riep, dan riepen ze verbaasd yoga terug en begonnen dan keihard te lachen. Een blanke op de fiets die je in het Ateso begroet, dat vinden ze hilarisch. En ik moet er natuurlijk ook weer hard om lachen.

In de kerk was het weer een feestelijk begin. Zingen en dansen om God te eren. Blijft bijzonder om mee te maken. Daarna ging de dienst over liefde voor elkaar, een mooie preek.

Een aantal bekenden gezien van vorige jaren, erg leuk om iedereen weer terug te zien. Ook zijn een aantal sponsorkinderen gekomen die normaal naar een andere kerk gaan. Dit omdat wij brieven en cadeautjes voor hen hadden. Die hebben we na de dienst uitgereikt. Hier even een korte beschrijving van de kinderen van sponsoren die ik ken:

Marina: Suzan was er helaas niet. Zij zal haar cadeau en brief alsnog krijgen.

Mariette: Bernard was er helaas ook niet. Wij houden het sowieso nog even een verrassing dat hij de fiets gaat krijgen, dat hoort hij pas wanneer hij de fiets werkelijk krijgt.

Jolanda: Alfred had een mooie blouse aan, zag er goed uit. Een vrolijke jongen die erg blij was met zijn cadeau en brief.

Theo: Simon was erg blij met zijn cadeau. Ik zag hem later al druk aan het schrijven om je te bedanken. Die brief nemen we uiteraard voor je mee.

Miranda: Tabitha Grace zit nu in het kerkkoor en heeft daar erg veel plezier in. Het gaat heel goed met haar! Lydia was er helaas niet maar haar zusje heeft het cadeau in ontvangst genomen en zal het haar geven. Hopelijk zie ik haar later deze reis alsnog.

Simone: Mercy doet het supergoed op school. Ze is blij met haar cadeaus.

Pap en mam: Simon heeft het erg naar zijn zin op school en hij had een beetje een ondeugend lachje toen ik vroeg of hij het leuk vond om bij Ivan op school te zitten.

Hopelijk ben ik niemand vergeten.

Door acties van sponsoren hebben alle leerlingen sowieso een pen en schriften gekregen. En de meiden pakjes maandverband. Ook dat was hilarisch want die waren niet in een zakje verpakt of zo. Dus onder luid gelach en gejoel is er een foto gemaakt van de meiden.

Maandverband is ontzettend nodig omdat het voor veel meiden te duur is om te kopen. Vaak worden ze naar huis gestuurd als ze ongesteld zijn. Maar je kunt hier niet maar zo met een pakje maandverband over straat, dan schamen de vrouwen zich kapot. Gelukkig konden ook de meiden zelf er hard om lachen.

Mijn eigen sponsorkind Ivan ziet er ook goed uit en doet het ook erg goed op school. Een jongen om erg trots op te zijn. Binnenkort gaan we samen shoppen zodat hij weer passende schoenen heeft en voldoende spullen om ook dit schooljaar goed af te ronden.

Na de kerk en het uitreiken van alle brieven en cadeaus ben ik weer op de fiets gestapt richting het hotel. Je merkt dan best dat je een stuk hoger zit dan in Nederland en het is natuurlijk zo’n 30 graden. Dan is zelfs een klein stukje fietsen al best een inspanning. Maar ook erg lekker dus ik blijf gewoon de komende weken zoveel mogelijk op de fiets doen.

Vanmiddag hebben we lekker rustig aan gedaan. En vanavond hebben we bij Pastor Joseph gegeten. Sytske heeft een spelletje ‘vier op een rij’ aan Sheba gegeven en dat hebben we gespeeld. Sheba kende het spel nog niet maar had snel door wat de bedoeling was, slimme meid.

Het eten was weer heerlijk. Kip, geit, spaghetti, rijst, aardappels en kool. Het was zo lekker dat we er stil van waren. Dit is hier echt een feestmaal.

De oudste dochter van Pastor kwam ook langs en haar man ook. De traditie hier schrijft voor dat de schoonouders geen contact hebben met de schoonzoon/schoondochter. Mannen onderling kan nog wel maar de schoonmoeder kan geen contact hebben met haar schoonzoon. Oftewel, toen de man van de dochter kwam, bleef Harriet bewust in de keuken.

Overtreding van deze regel wordt bestraft met het betalen van een geit. Die wordt dan vervolgens opgegeten, het liefst door de schoonmoeder.

Bijzondere traditie en zo leren we elke keer weer iets bij.

De avond was weer zeer gezellig. En morgen wordt ook weer een leuke dag. Dan ga ik naar Olila High School. Ik ben heel benieuwd welke klassen ik les ga geven en wat ik nog meer ga doen daar. Hopelijk lukt het ook om met de sportteams mee te trainen, dat lijkt me erg gaaf.

Voor nu weltrusten en tot morgen!

Dag 3: Amuria

Vanochtend weer vroeg op om naar Amuria te gaan. Samen met Pastor Joseph, Joseph Angwal, Simon en Michael gingen we op pad.

De tocht naar Amuria is altijd bijzonder. In Soroti begin je op de verharde weg, na een aantal km verlaat je de verharde weg en ga je over een zandweg. Deze is nog best redelijk, al hobbel je al wel een beetje. Hoe verder je in de bush komt, hoe smaller de weg is. Er zijn stukken waar de weg amper zichtbaar is of slechts een smal zandpaadje. Toch weet Joseph Angwal altijd de weg te vinden en bracht hij ons ook vandaag weer naar de school in Olungura.

De school in Olungura is gebouwd dankzij Stichting Amuria. En ook mijn eigen school, Het Assink lyceum, heeft geld ingezameld om ervoor te zorgen dat alle kinderen les kunnen krijgen in een gebouw in plaats van onder een boom.

Het is ontzettend mooi om te zien wat er op deze plek ontstaan is. De eerste keer dat ik er kwam zaten er groepen onder een boom, daar kregen ze les. En er werd gekookt onder een half ingestortte hut. Nu staan er 3 stevige gebouwen en is er zelfs een soort weggetje aangelegd op het schoolterrein, compleet met een mini-rotonde.

Er zijn een paar korte praatjes gehouden waarin wij zijn voorgesteld en waarin de directeur vertelde wat de huidige situatie is. Er zijn zeker nog een aantal uitdagingen voor de school, het zal hard werken blijven om goed onderwijs te verzorgen aan alle kinderen in de omgeving.

Daarna was er tijd om met elkaar in gesprek te gaan maar dit is vaak vrij lastig. De kinderen zijn erg verlegen en durven je niet zomaar aan te spreken en de volwassenen vinden dat ook erg spannend. Daarom zijn Lauranne en ik een spelletje gaan spelen met de kinderen, tikkertje. Manmanman wat zijn die kinderen snel. Ze kenden het spel nog niet maar nadat we het hadden uitgelegd en waren gestart hadden ze het snel door. De kinderen stoven alle kanten op en waren watervlug. En ik op mijn slippers erachteraan haha. Ik kreeg ze niet te pakken dus toen ben ik maar naar de auto gerend waar Joseph Angwal in zat en heb hem getikt. Mocht hij ook mooi meedoen.

Dit vind ik mooi. Er worden veel goede en belangrijke dingen gedaan maar de lachende kinderen zijn toch het allermooist. Even plezier maken en even vergeten hoe zwaar het leven kan zijn. Geen verschil tussen jong of oud, zwart of blank maar samen lol hebben. Heerlijk!

Vervolgens gingen we weer op pad en zijn we her en der gestopt om een boodschappenpakket te geven. De blijdschap van de mensen die zomaar een cadeau krijgen is ook erg bijzonder om mee te maken.

Na het bezoek aan de school en het uitdelen van de boodschappen zijn we naar de familie Ebetu gegaan. Dat zijn de opa en oma van Emanuel, die nu in Nederland woont. Hier zijn we hartelijk ontvangen en kregen we thee en pinda’s. Vervolgens hebben Lauranne en Sytske geprobeerd wat dieren te maken van ballonnen maar het was Joseph Angwal die het meeste talent bleek te hebben. Ook Michael had al snel door hoe het moest en ging ballonnen maken voor andere kinderen. Superlief!

De lunch was heerlijk. Rijst met kip en geit. We hebben allevier zitten smullen. Alles wordt vers bereid. De kip wordt pas geslacht als je er werkelijk bent (niet voor je ogen gelukkig), verser kun je dus niet krijgen.

Het is hier gebruikelijk dat wanneer er bezoek is, de mannen met het bezoek eten. Vrouw en kinderen eten op een andere plek of eten later. Voor Michael werd een uitzondering gemaakt, hij mocht met ons mee eten.

Na het eten was het tijd om weer terug naar Soroti te gaan. Ik was best al moe, je doet zoveel indrukken op en de warmte maakt ook loom. Maar eenmaal bij het hotel was er nog wat tijd om op zoek te gaan naar een fiets. Samen met Pastor Joseph en Joseph Angwal ben ik naar de winkels gegaan en hebben we een fiets gekocht. Deze kan ik gebruik om naar school te gaan en wanneer ik weer wegga, geef ik de fiets aan een sponsorleerling (ik weet al aan welke) zodat deze niet meer lopend naar school hoeft. Twee vliegen in een klap. Het is een leuke groene stadsfiets geworden. Ben heel benieuwd hoe het bevalt om hier te fietsen. De afstand naar school is niet groot maar ik moet wel een stuk over een drukke weg en er wordt geen rekening gehouden met fietsers. En ik moet natuurlijk links rijden. Ik ga het gewoon uitproberen en zal erg voorzichtig zijn. En als het niet bevalt, dan krijgt de sponsorleerling al eerder een fiets.

Nu lig ik lekker op bed na een lichte maaltijd en een hete douche. Douchen ging bijna goed, de boiler had net iets te lang aangestaan dus het was heet, maar niet zo gloeiend heet als eergisteren. Morgen weer een kans.

Morgen gaan we naar de kerk en gaan we ook brieven en cadeautjes uitreiken aan sponsorkinderen, voor zover ze aanwezig zijn. En ‘s avonds zijn we uitgenodigd om bij Pastor Joseph te komen eten.

Ik probeer ook wat foto’s te uploaden maar dat is best lastig met het trage internet. Ik blijf het proberen.

Ijotor ejok! (Slaap lekker)

Dag 2: de scholen

Dag 2: schoolbezoek

Vandaag was een mooie dag. Het eerste schoolbezoek was aan Olila High School, de middelbare school. We zijn zeer hartelijk ontvangen en het was super om iedereen weer te zien! Ik werd welkom thuis geheten en het voelde ook als thuiskomen.

Na een warm welkom van de directeur en de headteacher, waarbij er telkens docenten langskwamen om hoi te zeggen, kregen we een rondleiding van Fred. Een kleine vrolijke man! Met hem ga ik komende week een rooster maken waarbij ik hem ook ga ondersteunen bij zijn werkzaamheden, naast het lesgeven.

We zijn ook naar een aantal klassen geweest en daar werden we met luid gejuich ontvangen. Ook werd er door leerlingen gevraagd naar de brieven die leerlingen uit Nederland geschreven hebben. Volgende week ga ik ze uitdelen en ga ik veel kinderen heel blij maken :)

De leerlingen vinden het erg leuk dat ik er weer ben en vroegen allemaal of ik hun les wilde geven. Ik kreeg kippenvel van het enthousiasme van de leerlingen, ze zijn zo leuk!

Ook kwam Orisa Abraham mij opzoeken. Deze jongen heb ik 2 jaar geleden ontmoet toen hij in de 1e klas zat. Een bijzonder ventje. Leergierig, superslim en een charmeur. Maar ook een jongen uit een heel arm gezin. Een docent van Olila is hem op straat tegengekomen terwijl hij steenkool verkocht ipv dat hij op school zat. Hij was onder de indruk van deze jongen en heeft ervoor gezorgd dat hij naar school kon. Al vanaf het eerste moment was ook ik onder de indruk en probeer ik hem te helpen door soms wat kleren of schoolspullen voor hem te kopen. Ook heb ik hem vorig jaar meegenomen naar een dokter omdat hij ziek was. Ik was dus heel blij om hem weer te zien en te zien dat hij gezond is, goed zijn best doet op school en dat hij gegroeid is.

Daarna zijn we nog even in de ‘keuken’ geweest waar in enorme pannen posho en bonen worden bereid voor de leerlingen. De hitte en rook waren verschrikkelijk. Onvoorstelbaar dat mensen zo kunnen werken.

Na de rondleiding gingen we naar Little Apostles, de basisschool. Ook daar veel enthousiasme om elkaar weer te zien. Alle leerkrachten zijn er nog en het is zo’n leuk team om in te werken! Veel gelachen en gekletst. Ook de leerlingen zijn superlief. Het broertje van Ivan (mijn sponsorkind) zit nu ook op Little Apostles, dat wist ik nog niet. Al die kleine kinderen die je graag een hand willen geven, liedjes hebben ingestudeerd voor de ‘visitors’, fantastisch!

Ook de leerlingen van de bovenbouw hadden liedjes en een dansje geoefend voor ons, superleuk!

We hebben trouwens ook allevier een shirt van Little Apostles gekregen, het officiele personeel shirt! Lekker knaloranje :) Ik zal later foto’s plaatsen hier.

Er zijn ook foto’s gemaakt met het personeel, door een fotograaf. Geen idee waarvoor precies, maar dat zullen we nog wel merken.

En natuurlijk was baby Annelies er ook. Nou ja, baby, de kleine meid wordt al bijna 2. Helaas vindt ze mij een beetje eng, hopelijk wordt dat in de loop van de weken minder.

Helaas moesten we ook weer gaan, ik had best meteen willen beginnen met lesgeven. Maar het was ook tijd voor de lunch en er is nog tijd genoeg om op de scholen te zijn.

We hebben in een restaurantje gegeten. Lekkere kip met rijst, niet te vergelijken met de kip in Nederland. Altijd erg lekker. Bij de supermarkt hebben we boodschappenpakketjes gehaald die we morgen gaan uitreiken in Amuria. Die geven we dan aan mensen die we onderweg tegenkomen. Erg gaaf om te doen. Gewoon stoppen bij een hutje en de mensen een pakket geven.

En natuurlijk ben ik even naar het winkeltje van Maggy geweest. Daar ben ik het eerste jaar ook geweest en deze vrouw heeft me vaak geholpen. Vorig jaar is ze meegeweest toen ik met Ivan was wezen shoppen en we overal teveel hadden moeten betalen. Dat vond ze niet kunnen en ze is overal geld terug gaan halen, superlief. Dus ik wilde haar natuurlijk ook gedag zeggen. Erg leuk haar ook weer te zien.

In de middag ben ik nog met Lauranne en Sytske op een boda-boda naar de winkels geweest. John van de boekenwinkel opgezocht en daar een woordenboek gekocht. Ook hij was erg enthousiast en het was erg leuk om weer in zijn winkel te zijn. Vorig jaar heb ik bij hem alle boeken gekocht van de inzamelingsactie van Simone en ACGV. Dit jaar hopelijk nog een aantal schoolboeken.

Daarna langs de winkels geslenterd en gekeken wat er allemaal is. Blijft leuk om hier rond te lopen en alles rustig te bekijken. En natuurlijk op de boda-boda weer terug naar het hotel.

Zojuist nog even gegeten met ons vieren. Uiteraard vergezeld van een Nile Special. Even de dag afsluiten en zo op tijd naar bed. Het douchen is zowaar goed gegaan, het water had een lekkere temperatuur. Ik leer het nog wel eens.

Na een dag vol enthousiasme en indrukken duik ik er zo moe maar zeer voldaan in.

Morgen gaan we naar Amuria waar we de school gaan bezoeken en gaan eten bij een familie die in de bush woont. Dit is familie van Emmanuel, de jongen die is geadopteerd en dankzij wie Stichting Amuria is ontstaan. Het blijft zeer bijzonder om te zien hoe de mensen in Amuria leven. Ik heb er weer veel zin in!

Akware nai-jokan (goede nacht)!

Dag 1: Van Entebbe naar Soroti

Na een lange vlucht zijn we (Dick, Sytske, Lauranne en ik) veilig aangekomen in Entebbe. De overnachting was in Viavia Guesthouse vlakbij het vliegtuig. Maar natuurlijk eerst een Nile Special om de start van de reis te vieren.

Het werd een korte nacht want om 7 uur zouden we ontbijten. Dat ontbijt was prima en we kregen gezelschap van een groep apen die in de bomen boven ons zaten, supertof natuurlijk.

Vervolgens werden we er gelijk aan herinnerd dat we in Afrika zijn want de chauffeur was ietwat later (ongeveer 2 uur) TIA, this is Africa.

Het was onwijs leuk om Wilson, de chauffeur, weer te zien. Hij zou ons naar Soroti brengen.

Eerst een tussenstop in Kampala om geld te pinnen. Daarna in Jinja waar Dick nog iets moest regelen. Ik moest even naar de receptie van het hotel daar komen, de mevrouw achter de balie had iets voor mij. Kreeg ik toch de boeking van een kamer in hotel Smile on the Nile! Een supermooi hotel, met zwembad, dat 1 staat op Tripadvisor. Daar ga ik de laatste nacht slapen voor ik weer naar Nederland ga. Een gave verrassing! En iedereen wist het al behalve ik natuurlijk, haha.

In Jinja hebben we ook een heerlijke Rolex gehaald (soort pannenkoekje met daarin ei met tomaat en kool, alleen in Oeganda te krijgen) en wat drinken bij het winkeltje van Wilson en zijn vrouw.

Daarna door naar Soroti. Al met al een flinke rit (ruim 8 uur) waarin weer veel te zien was. Mensen, kinderen, kleurige kleding, mooie natuur, een stuk tropisch regenwoud en zelfs de ondergaande zon. Altijd mooi. Ook nog liedjes gezongen, van Abba tot Ed Sheeran en wat hardcore. Wij kunnen alles zingen, haha.

Hotel Soroti is als vanouds. Ik heb zelfs dezelfde kamer als vorig jaar. Toen deelde ik die met Michelle, nu zal ik ‘m 2 weken delen met Lauranne en dan gaat zij weer weg en blijf ik nog 2 weken.

Het weerzien met Pastor Joseph, Harriet en Simon was super! Zo fijn iedereen weer te zien en te spreken! De Oegandese voorzitter is helaas ziek en heb ik nog niet gezien, dat komt snel.

Met zijn allen hebben we gegeten, gepraat en gelachen. Fijn hier weer te zijn en zo welkom te zijn.

Na het eten even douchen. Ik had eraan gedacht de boiler aan te zetten maar dat heeft wat lang geduurd en koud water toevoegen lukt niet. Oftewel, een bloedhete douche. Ik ben echt niet gemaakt voor de boilers in dit hotel.

Toch is het gelukt om schoon en fris het bed in te duiken.

Morgen gaan we naar de scholen om afspraken te maken over het lesgeven. Zin in!

Nog meer mensen weer zien. Baby Annelies, de leerkrachten van beide scholen, leerlingen en vast nog meer bekenden.

Op naar morgen. Slaap lekker!