Dag 7: scholen

Vanochtend weer lekker ontbeten en daarna op weg naar Olila. Lauranne en Dick gingen samen met Pastor een rolstoel aan een man geven en sponsorleerlingen bezoeken. Ik ging dus in mijn eentje met een boda-boda naar Olila.

Daar aangekomen was de headteacher aanwezig dus ging ik hem gedag zeggen want afgelopen dagen liepen we elkaar telkens mis.

Toen hij hoorde dat het gisteren niet goed gegaan was om bij Charles te kijken, belde hij hem meteen en vroeg waar hij was. Charles stond voor de klas (waar hij dus gewoon zijn telefoon opnam) en ik werd er direct naartoe gebracht.

Charles gaf les aan S4. Deze meiden heb ik in hun eerste jaar lesgegeven, dat was mijn eerste jaar in Oeganda. Erg leuk om hen weer te zien en nu zijn ze zich al aan het voorbereiden op hun examens.

Hier doen alle leerlingen op de middelbare school eerst hun O-levels, die duren 4 jaar. Daarna kunnen ze naar een beroepsopleiding of ze kunnen nog 2 jaar doorgaan voor hun A-levels en dan naar de universiteit.

De les van Charles ging over schrijfvaardigheid. Op het komende proefexamen krijgen de leerlingen een schrijfopdracht maar ze weten van tevoren niet welk type. Vandaag namen ze het notuleren bij vergaderingen door. Dat gaat hier volgens een strak protocol wat ook echt nageleefd wordt. Wanneer je wel of geen namen mag notuleren, hoe je alle punten aan moet geven, ruimte openlaten voor een handtekening van de voorzitter, de juiste hiërarchie aanhouden etc. Ik ben blij dat ik hier niet hoef te notuleren. Ik zou onbewust veel mensen tegen de schenen schoppen vermoed ik.

Het was wel heel interessant om te zien en Charles gaf leuk les, met veel humor.

Na de les heb ik nog met meneer Ainyakin gepraat. Een oudere docent Engels die mij vorig jaar veel van zijn lessen liet overnemen zodat hij kon nakijken. Hij had er alle vertrouwen in dat de lessen goed gingen en wist dat met name de jongensklassen het erg leuk vonden om les van mij te krijgen.

Hij geeft nog altijd veel les hoewel hij de Nederlandse pensioenleeftijd allang voorbij is.

Hij liet ook Orisa Abraham bij zich roepen zodat in hem ook weer zou zien. Orisa is een leerling die in mijn eerste reis mijn hart heeft gestolen. Een klein mannetje die altijd vooraan zat en alle antwoorden wist. Op de 2e dag had hij een colbertje aan en droeg hij mijn tas overal naartoe. En op een ouderdag kwam zijn moeder hem niet bezoeken en kwam hij mij opzoeken.

Ook Orisa zit inmiddels in de 4e en is zich aan het voorbereiden op zijn examens. Hij is wel een echte puber die moeite heeft om de aandacht bij school te houden. Hij is alleen afhankelijk van sponsoring door de directeur van de school en zal goed zijn best moeten doen om door te kunnen gaan met zijn A-levels. Het blijft een aandoenlijk joch!

Hierna ben ik naar Little Apostle's gewandeld. Daar bleek p7 geen les te hebben omdat leraar Martin examens moest kopen. Ik ben naar de leerlingen gegaan en ze hebben enorm veel leuke vragen over Nederland gesteld. Over het weer en het eten maar ook hoeveel koeien een Nederlandse man moet betalen om met een vrouw te trouwen, hahahahahaha.

Deze kinderen ken ik ook al sinds mijn eerste reis en nu zitten ze in de laatste groep van de basisschool. En hun lokaal is omgedoopt tot 'Annelies House', hoe tof is dat!

Na een poos zag ik veel andere kinderen buiten lopen en bleek het al even lunchpauze te zijn. De leerlingen hadden dat niet gezegd want ze wilden dat de les niet ophield. Schatjes!

De lunch bestond uit posho en bonen. Mijn eerste posho dit jaar en voor mij de echte Oegandese maaltijd. Lekker.

Ik kreeg er wel een vork bij, de rest at met hun handen. Tijdens het eten kwam Lauranne ook op school en die kreeg ook direct een bord posho en beans.

Na de lunch (alhoewel, het was al 15.00) hadden we nog niet direct les en spraken we met Martin af dat hij het volgende uur p7 les zou geven en dat wij 4 zwakke leerlingen individueel les zouden geven. Zo gezegd, zo niet gedaan want dit is Afrika, haha.

Martin nam ons mee naar het lokaal en drukte vervolgens Lauranne een krijtje in de hand om een bepaalde zinsconstructie uit te leggen. Lauranne doet de Pabo en dan is uitleg geven in het Engels over Engels niet heel makkelijk. Ik heb het overgenomen en heb een groot deel van de uitleg gedaan. Dit was niet helemaal zoals afgesproken dus mijn improvisatie technieken zijn weer een beetje afgestoft.

Hierna konden we wel de leerlingen meenemen en in plaats van 4 kregen we 5 leerlingen mee. Ach, wat maakt het ook uit, we hebben vakantie haha.

De 5 meiden hebben erg hun best gedaan. Bij 3 was extra uitleg ook echt heel erg nodig, ze snapten er vrij weinig van. De andere 2 hadden het met een paar kleine aanwijzingen snel door en vroegen nog wat hulp bij een ander onderdeel. Ze vonden het erg fijn om wat extra uitleg te krijgen en iets rustiger te kunnen werken. Nou ja, rustig.......de halve school stond om ons heen want de lagere klassen waren al uit.

Na de uitleg zijn de leerlingen teruggegaan naar de les en hebben Lauranne en ik boda's opgezocht om weer terug naar het hotel te gaan.

Daar heb ik m'n ronde hardgelopen. Ondanks veel beloftes was Pastor er toch weer niet bij. Ik denk dat hij toch een beetje bang wordt voor de wedstrijd. Ik weet trouwens nog niet of die wel doorgaat. We moeten nog een dag afspreken en er is nog veel te doen en weinig tijd. Volgende week vrijdag vertrekken Lauranne en ik alweer (Dick begint woensdag al rustig aan zijn terugreis). En de leerlingen zijn in voorbereiding op de eindtoetsen die ze na iedere periode krijgen dus om zomaar lessen over te slaan hiervoor is ook weer zo wat.

Maar mogelijk vinden we wel een goed moment en wordt het een mooie strijd.

Inmiddels is het avond en best fris (je kunt nu beter hier zijn dan in Nederland geloof ik) en regent het. Snel terug naar de kamer om nog even te lezen en dan te gaan slapen.

Morgen weer een dag om Olila en Little Apostle's te bezoeken. Benieuwd wat ik dan allemaal ga zien en meemaken.

Tot morgen!

Dag 6: TIA

Hier is dan het antwoord: we hebben 1 uur en 50 gewacht op ons eten. Er bleek niet voldoende gist te zijn.

Maar toch weer prima gegeten.

Vanochtend hebben Lauranne en ik eerst een boodschappenpakket gehaald bij Harriët. Deze heb ik aan de moeder van kleine Annelies gegeven. Ze was me erg dankbaar.

Daarna hebben we spelletjes gespeeld met een paar leerkrachten van Little Apostle's. Martin had tussenuren dus gingen we 4-op-een-rij doen. Hij heeft het hele jaar geoefend en is er nu erg goed in. Lauranne kreeg les in het bespelen van een Afrikaans instrument. Een soort kruising tussen een harp en een gitaar. Knap dat ze het kon!

Rond de middag kwam de kleermaakster van de school. Zij heeft vorig jaar een hele fijne rok voor mij gemaakt en een jurkje voor kleine Annelies en een blouse voor Martin. Dit jaar maakt ze voor mij een rok en jurken voor kleine Annelies en haar zussen Harriet en Marion. Lauranne heeft ook stof gekocht en daarvan wordt een rok voor haar gemaakt en een jurk voor Rose Mary. Dit alles samen kost amper 30 euro.

Hierna was het tijd om naar Olila High School te gaan. Daar zouden we een les van Charles bekijken. Hij geeft les aan S6, de hoogste klas van de middelbare school en ik had dit nog nooit gezien. Onderweg naar de school nog even een rolex gehaald als lunch. Blijft zoooo lekker!

Op Olila ging een docent kijken waar Charles was. Al snel kwam Freda eraan om te vertellen dat hij er vandaag niet zou zijn ivm werk op een andere school. TIA (this is Africa), gisteren had hij mij nog uitgenodigd voor deze les.

Er waren ook geen andere lessen aan de hoogste klassen dus besloten Lauranne en ik om de middag vrij te nemen en terug naar het hotel te gaan. We hebben tenslotte wel vakantie.

Onderweg nog even een stop in het centrum voor een ijsje en wat drinken.

Nu lekker relaxen met een boekje, zonnetje en spelende apen in de hoteltuin.

Gezien de lange wachttijden voor het eten, zijn we vandaag bij een ander hotel gaan eten. Het zag er daar heel mooi uit met veel planten en een kampvuur. De menukaart was erg uitgebreid. Na lang twijfelen heb ik voor pilau met kip gekozen. Dick wilde steak maar die bleek er niet meer te zijn, de rest was er gelukkig wel.

Helaas was ook hier de wachttijd ruim een uur. Op dat punt niet voor herhaling vatbaar dus. Het eten was wel heerlijk. Ik kreeg een flink bord pilau en heb nog 2 stukjes geit van Pastor gehad.

Op de kaart stonden ook desserts. Onder andere cream caramel. Daar had ik zin in! En Lauranne wilde cake met ijs. Maar helaas kwam de serveerster terug met de mededeling dat er geen desserts waren. Jammerdebammer.

Verder was het een rustige middag en avond. Zometeen nog even douchen en dan duik ik de kuil in de matras weer in. Heb niet zo heel goed geslapen de afgelopen nachten en met alle indrukken van overdag ben ik best een beetje moe. Hopelijk vanavond beter slapen.

Morgen ga ik een nieuwe poging doen om lessen op Olila te bekijken en in de middag ga ik naar Little Apostle's. Wellicht daar wat leerlingen individueel lesgeven, afhankelijk van welke tijden ze Engels hebben.

Het is best gek, ik ben er nog maar net maar het voelt alsof ik nooit weg ben geweest. En ondertussen begint de tijd al wel te dringen want volgende week vrijdag gaan Lauranne en ik alweer naar Masindi. En nog zoveel dat ik wil doen en zoveel mensen die ik wil bezoeken. Maar eerst morgen een dagje naar school.

Dag 5: Schoolbezoeken

Ai, ik moet toch even terugkomen op gisteravond. Ik dacht dat het een rustige avond zou worden. Dat werd het ook maar dan anders.

We hadden afgesproken om rond half 8 te gaan eten. Lauranne heeft een Yahtzee spel mee en dat leek ons wel leuk om te spelen.

We bestelden 1 pizza voor ons drieën omdat we al een late en stevige lunch hadden gehad. Nile Special erbij en het spel kon beginnen. De pizza zou vanzelf komen. Of niet.

Na een uur kwam de serveerster namelijk vertellen dat de bloem op was en ze iemand naar de winkel hadden gestuurd. De pizza zou dus wat later zijn.

Maar verser krijg je 'm niet natuurlijk!

Vanochtend zijn we iets eerder opgestaan want we zouden naar verschillende scholen gaan.

Olila was de eerste school. Superleuk om iedereen weer te zien! De meeste docenten zijn er nog, een enkeling werkt nu op een andere school of is bezig met de master studie.

Ik heb heel lang gepraat met een man waarvan ik de naam niet weet ondanks dat ik ieder jaar veel met hem praat. Interessante gesprekken over het leven in Oeganda en in Nederland.

Daarna heb ik samen met Lauranne de gebouwen bekeken waar de meiden die intern zitten slapen. Het blijven toch kleine ruimtes met een enorme hoeveelheid stapelbedden. Ik denk niet dat ik intern zou kunnen. Zonder ouders, alleen een bed en een kist met spulletjes hebben, de hele dag met school bezig zijn. Ik vind het knap van de kinderen.

Er dreigde nog even een vervelende situatie te ontstaan. Enkele meiden wilden naar de slaapzalen maar dat mag overdag niet. Ze gebruiken dan smoesjes terwijl ze eigenlijk gaan liggen slapen. De bewaker ging achter een meisje aan om haar eruit te sturen en ik was even bang dat ze een tik van de stok zou krijgen. Maar toen ze de poort uitliep, draaide de bewaker zich met een grote lach om en stak zijn duimen op. Het was hem gelukt haar van het terrein af te krijgen, haha.

Na Olila gingen we naar een school in een dorp. Daar was een bijeenkomst voor leerlingen bezig en natuurlijk moesten wij ons ook even voorstellen. Gelukkig nam Pastor het woord.

Op deze school zag ik 2 leerlingen die ik nog kende van mijn eerste reis. Die zaten toen in groep 7 van de basisschool en nu al in de 3e van de middelbare school. Wat leuk om hen weer te zien!

Voor de lunch zijn we naar een restaurantje in de stad gegaan. Je komt daar via een klein paadje en dan opeens is er een rieten dak op palen, tussen allerlei gebouwen, en dat is dan het restaurant. Het eten is er spotgoedkoop en wordt doorgaans binnen 2 minuten geserveerd. Met ons vieren hebben we voor ongeveer 6 euro gegeten. Absurd.

Daarna naar Rhema waar ik Ivan natuurlijk heb gezien en gesproken. Die jongen blijft maar groeien. Hij heeft het nog steeds erg naar zijn zin op school en zit in bijna alle clubjes die ze hebben, van sport tot de debatclub en alles wat ertussen zit. En ondertussen scoort hij mooie cijfers.

Zijn beste vriend Simon zit ook op deze school en samen zijn het ook wel boeven geloof ik. Het is maar goed dat ze niet bij elkaar in de klas zitten.

Komende week mogen ze shoppen en nieuwe schoolspullen kopen. Vorig jaar ging ikzelf mee maar dan is alles ineens een stuk duurder. Dit jaar zal waarschijnlijk de zoon van Pastor meegaan.

Op Rhema maar ook op nog een andere school hebben we leerlingen geïnterviewd om zo meer informatie aan de sponsoren te kunnen geven.

Heel leuk om te doen maar zoveel scholen en zoveel mensen op een dag is ook best vermoeiend.

Eind van de middag waren we weer terug in het hotel en besloot ik alvast te gaan hardlopen. Het is vandaag bewolkt en daardoor een stuk koeler. Lekker weer om te lopen. Ben wat verder buiten de poorten gegaan en heb ook een aantal andere lopers gezien. Natuurlijk allemaal high fives, superleuk.

Het is best pittig om hier hard te lopen maar wel leuk.

Nu wachten we al een uurtje op ons eten. Het hotel is ietwat trager dan het restaurant.

Morgen gaan Lauranne en ik naar Little Apostle's en Olila High School. Misschien wat kinderen individueel lesgeven en op Olila wat lessen aan de examenklas bekijken, die heb ik nog nooit gezien.

Zin in!

Zojuist, na 1.5 uur, kwam de ober vertellen dat het eten zolang duurt omdat de gist op was, ze iemand naar de winkel hebben gestuurd maar daar moesten ze wachten op de sleutel. Oftewel, we moeten nog heel even wachten op ons eten. Zouden we de 2 uur redden? Je leest het morgen ;)

Dag 4: kerk en lunch

Vannacht heeft het flink geonweerd. Gelukkig lag ik veilig in de kuil van het matras. En fijn dat we niet heel vroeg op hoefden te staan.

Na het ontbijt werden we opgehaald door Pastor voor de kerkdienst. Als het om de kerk gaat is iedereen altijd erg netjes op tijd.

Onderweg vroeg Pastor nog wanneer ik weer ga hardlopen en of hij mee kon. Volgens mij wordt hij wat zenuwachtig, haha. Heb ook al uit betrouwbare bron vernomen dat ook hij aan het trainen is. Het gaat een spannende wedstrijd worden!

De kerkdienst was zoals altijd een groot feest. Het begint met veel dansen en zingen. Daarna de preek van Pastor in het Engels. Dit keer ging het over 'behandel een ander zoals je zelf ook behandeld wilt worden'. Daarna werd de preek nog even samengevat in het Kumam en in het Ateso.

Daarna werden wij nog welkom geheten. Heel fijn dat Pastor over mij nog even vertelde dat ik er voor de 4e keer was en de eerste keer heel dik was en nu steeds dunner wordt.

En dat is dan een compliment....hahaha.

Ach, gisteren hoorden Lauranne en ik al dat we een ander schooluniform moesten want we hadden te grote borsten voor deze.......

En dan noemen ze Nederlanders direct. Je blijft lachen hier.

Na de dienst heel veel handen geschud en veel oude bekenden weer gezien.

Zometeen gaan we lunchen bij Pastor en daarna hebben we een vrije middag.

De lunch was heerlijk! Kip, geit, rijst, aardappels, avocado en watermeloen. En dan natuurlijk een deel met je handen eten. Alles mag je met de handen eten maar aangezien ik daar nog niet zo goed in ben, heb ik de rijst toch maar met een vork gegeten.

Ook tijdens de lunch hebben we nog hard gelachen. Chairman (voorzitter van het Oegandese bestuur van Stichting Amuria) werd om 15.05 gebeld om een tijd af te spreken voor een vergadering. Hij vertelde onderweg te zijn vanuit een dorp en stelde voor om de vergadering om 15.00 te laten beginnen! Hij zou zeker nog een uur onderweg zijn.

Nee dit is geen typfout van mij, zo gaat het hier echt.

Ben benieuwd hoe laat ze werkelijk zijn gestart. Pastor en Dick gingen rond 16.15 weg en toen zijn Lauranne en ik nog even langs de winkels gegaan.

We hebben allebei mooie stof gevonden. Nu nog een goede kleermaker die er wat moois van wil maken. Ik wil zelf een rok en van de rest van de stof wil ik kleertjes voor baby Annelies laten maken.

Nadat Lauranne en ik ons door boda boda's bij het hotel hadden laten afzetten, begon het flink te regenen. Best lekker, zo'n verfrissende bui. En even lekker niks doen. Dit verslag schrijven, beetje lezen en luieren. Straks misschien nog wat eten, al hadden we een late lunch. En morgen naar Olila High School en Rhema High School.

Op de eerste bekijken of ik daar wat lessen kan bekijken. Ze zijn zich aan het voorbereiden op de afsluitende examens dus lesgeven laat ik liever aan de docenten over.

En op Rhema zie ik Ivan weer. Die zit inmiddels in de 3e en doet het heel goed. Ben benieuwd hoeveel hij dit jaar gegroeid is. Hopelijk kunnen we ook nog bij zijn ouders langs samen met hem.

Het verslag is wat vroeger vandaag maar ik vermoed dat jullie niet zitten te wachten op een gedeelte over hoe ik een boek lees in de avond. De avonturen van vandaag zijn voorbij. Morgen weer nieuwe!

Dag 3: visitation day

Nog even verdergaand bij gisteravond.

De eerste Nile Special was heerlijk!!

Ik heb na 3 jaar nog altijd onenigheid met de boiler. Lauranne en ik hadden 'm aangezet tijdens het deels installeren in de kamer. Om een kokend hete douche te voorkomen hebben we 'm weer uitgezet toen we gingen eten. En dus had ik een lauw/koude douche. Eigenlijk ook wel prima. Na zo'n lange reis is een verfrissende douche heerlijk.

Mijn enkels zijn nog flink dik van al het vocht maar dat zal vanzelf wegtrekken.

De koffer is inmiddels deels uitgepakt en m'n bed heb ik bereikt. Morgen weer verder.

De wifi is overigens vrij beroerd dus ik kan niet beloven dat ik iedere dag even online kan om een verslag te plaatsen.

Vanochtend lekker ontbeten en daarna zouden we om 10 uur met Pastor bespreken wat we zouden gaan doen. We zijn natuurlijk in Afrika dus om 11.30 kwam Pastor aan. Gisteren zei hij dat we vandaag van 11 tot 13 naar visitation day op Little Apostle's konden gaan maar vandaag zei hij dat we rond 13.00 verwacht werden.

Na een korte bespreking gingen Lauranne en ik in gesprek met leerlingen van het sponsorprogramma. Een van de doelen van deze reis is om alle kinderen te spreken.

Na 11 leerlingen gesproken te hebben was het al 14.00. We zouden dus net niet op tijd op school zijn. Pastor stelde voor dat we eerst nog gingen lunchen en dat hij ons daarna zou brengen. Echt waar, de tijd hier heeft een hele andere betekenis. Het blijft fantastisch.

Uiteindelijk waren Lauranne en ik rond 15.00 bij Little Apostle's. En wat is het veranderd! Er is een nieuw gebouw bijgekomen zodat de school en het hostel op hetzelfde terrein zitten. De gebouwen zijn voorzien van mooie tekeningen op de muren. En de slaapzalen en lokalen hebben een naam gekregen. P7 (de hoogste groep van de basisschool) krijgt voortaan les in Annelies House! Heb enorm hard gelachen en voel me erg vereerd. Wat een geweldige verrassing!

Het weerzien met alle docenten was weer een feest. En het was sowieso een bijzondere dag op school want op visitation day komen de ouders naar school om hun kinderen te bezoeken als zij intern zitten en spreken zij de docenten over de voortgang van hun kinderen.

Met de collega's hebben we afgesproken dat Lauranne en ik een paar leerlingen steunlessen gaan geven. Voorgaande jaren hebben we gemerkt dat leerlingen die iets niet begrijpen, eigenlijk geen extra aandacht krijgen. Het lesgeven is hier natuurlijk compleet anders en dat maakt het begrijpelijk maar hopelijk kunnen we nu deze leerlingen een beetje verder op weg helpen. Er is in ieder geval erg enthousiast op ons plan gereageerd.

Dat we ook naar Olila High School zullen gaan vonden ze dan weer minder leuk, haha.

Baby Annelies was er ook. Ze is nog steeds een beetje bang voor mij. Maar een baby is ze niet meer, ze wordt al echt een grote meid. Na de zomer wordt ze alweer 3.

Na school hebben we nog even snel een boodschap gehaald en daarna ben ik gaan hardlopen. Er komt natuurlijk een nieuwe wedstrijd tussen mij en Pastor dus ik blijf trainen. Gezien het verkeer hier heb ik me eerst beperkt tot de tuin van het hotel. Maar om 8km vol te krijgen, moest ik 24 rondjes lopen. Door het gras, met kuilen.

Dus toen ik er genoeg van kreeg ben ik door de receptie naar de parkeerplaats gerend en daar rondjes gelopen. En na iedere km een slok warm water want m'n flesje stond in de zon.

Helaas heeft Lauranne het flesje niet tussendoor bijgevuld met tequila. Het was dus van begin tot eind een uitdaging om de 8km te voltooien. Maar het is gelukt!

En Lauranne had al wel de boiler aangezet dus ik kon daarna onder een warme douche.

Nu zitten we in het restaurant. Na het eten weer op tijd naar bed. Ben nog best een beetje moe.

Op naar morgen!

Dag 1 en 2: de reis

Donderdag was het dan zover, de reis naar Oeganda. Mijn ouders hebben mij naar Schiphol gebracht, waar ik Lauranne en Dick weer zou zien.

Via Facebook kwam ik erachter dat we vorig jaar op dezelfde vlogen, best grappig.

Nu was de reis een beetje anders. Voor het eerst zou ik moeten overstappen. Best spannend want zou dat wel goed gaan met de koffers en wat als een vlucht vertraging zou hebben?

De eerste vlucht ging naar Parijs, een korte vlucht. We zijn er alledrie van overtuigd dat we de Eiffeltoren hebben gezien vanuit het vliegtuig. Erg indrukwekkend.

Op Parijs zijn we overgestapt op het vliegtuig naar Nairobie. Dat verliep vlot. We konden snel het vliegtuig uit, paspoortcontrole en door naar het volgende vliegtuig. Daar konden we gelijk boarden.

Dick had voor iedere vlucht stoelen gereserveerd maar op deze 2e vlucht deden onze tv-schermpjes het niet. Best vervelend op zo'n lange vlucht en dus kregen we andere plekken. Gelukje voor ons want we mochten naar stoelen met extra beenruimte. Nou ben ik niet zo heel groot maar toch was het lekker om meer ruimte te hebben.

Na het avondeten heb ik geprobeerd wat te slapen maar met de herrie en de minder comfortabele stoelen was dat meer met m'n ogen dicht liggen. Toen ik wel echt in slaap viel, werd het ontbijt geserveerd. Het was immers half 4 in de ochtend, dan lust je wel weer wat. We zouden om kwart over 5 landen, vandaar het gekke ontbijttijdstip.

Dick en Lauranne weten al wat ik van het ontbijt vond, maar ik wil het jullie ook graag laten weten: het was 3x niks. Een mini croissant en een kleine muffin. 2 happen en het was op.

Gelukkig had ik toch nog wat liga meegenomen voor het geval dat. Voor dit geval dus.

Ik was inmiddels in staat om lekker te gaan slapen maar we waren al bijna in Nairobi. Daar moesten we nog een keer overstappen. De 3e vlucht zou ons naar Entebbe brengen.

Ook deze overstap verliep soepel. Vanuit de wachtruimte zagen we dat de koffers ingeladen werden en het leek er sterk op dat we onze koffers zagen liggen. Mooi!

Van Nairobi naar Entebbe is een korte vlucht.

In Entebbe waren we vlot door de douane. Onze visums waren goedgekeurd en we konden de koffers ophalen. Die zijn allemaal goed meegekomen en lagen vlot op de band.

Eenmaal buiten zagen we onze chauffeur nergens. Na een poosje wachten en een paar telefoontjes, bleek er iets aan de hand te zijn waardoor hij niet kon komen. Gelukkig was Karim bereid ons te komen halen. Hem ken ik nog van 2 jaar geleden.

Hij moest alleen nog wel vertrekken en woont op ongeveer 3 uur rijden van het vliegveld.

Wij zijn naar een restaurant in Entebbe gegaan (Faze 3) waar we eerst maar eens een fatsoenlijk ontbijt besteld hebben. Een lekkere omelet met kaas en groenten. Versie passievrucht sap en een ijskoffie. Ik kon er wel weer even tegenaan.

Toen Karim arriveerde zijn we meteen vertrokken naar Jinja om Pastor Joseph op te halen en daarna door naar Soroti.

Het was leuk om Karim weer te zien na 2 jaar. Hij is niks veranderd, nog steeds een lieve man en fijne chauffeur!

Onderweg viel ik al snel weer in slaap. De rit zou nog lang zijn en de slaap in het vliegtuig was niet zo fijn. In de auto was het nog niet ideaal maar toch al fijner.

Het was een flinke rit naar Jinja. Daar haalden we Pastor op. Dat was super! Een flinke knuffel en veel bijkletsen.

Toch was iedereen wel moe. Voor Karim moet het een hele saaie rit zijn geweest. Er werd veel geslapen en steeds minder gezegd.

Het is nu 21.30 en we zijn in het hotel. Snel de koffers naar de kamer gebracht en zo even wat eten. Dan douchen en vooral slapen! In een bed.

Morgen gaan we eerst bespreken wat we precies gaan doen de komende 2 weken en daarna daarmee aan de slag.

Zin in, het voelt fijn om weer terug te zijn.

Donaties

Hai allemaal,

Geregeld wordt mij gevraagd hoe bijgedragen kan worden aan de reizen naar Oeganda. Super dat zoveel mensen willen helpen! Daarom hier even een uitleg van hoe het werkt en wat mogelijk is:

Per persoon mag je 2 koffers van 23 kilo meenemen naar Oeganda en dan nog 1 stuks handbagage.
Stichting Amuria vult 1 van mijn koffers met hulpgoederen die zij door het jaar heen ontvangen hebben. Zo neem ik dit jaar kleding, medische hulpmiddelen zoals verband en brillen, dekentjes en beddengoed mee. Eén van mijn koffers zit daarmee al propvol.
De andere koffer is voor mijn eigen spullen. Hierin is soms een beetje ruimte om wat spulletjes mee te nemen. Voorgaande jaren heb ik ruimte/gewicht dat over was opgevuld met stroopwafels voor de vrienden in Oeganda. Over het algemeen is er in mijn koffers dus weinig ruimte om extra spullen mee te nemen. Dit jaar heb ik al een paar brieven en cadeautjes van sponsoren ontvangen die ik mee zal nemen voor de kinderen. Die sponsoren krijgen ook foto's van de uitreiking van de brieven en cadeautjes.

Wat een (voor mij) fijne optie is, is wanneer mensen geld willen doneren. Hiervan koop ik dan in Oeganda schoolspullen zoals schriften, pennen, rekensetjes, potloden, rekenmachines of maandverband (nog altijd erg nodig zodat meiden tijdens hun menstruatie ook naar school kunnen!). Hiermee wordt natuurlijk ook de lokale economie gesteund. Daarnaast krijgen leerlingen dan dezelfde spullen als hun schoolgenoten en krijgen ze de spullen die ze werkelijk nodig hebben (in Nederland bestaan 100 verschillende rekenmachines, niet allen zijn even bruikbaar voor het onderwijs in Oeganda bijvoorbeeld)
Ook hiervan worden foto's gemaakt en verstuurd naar de mensen die geld gedoneerd hebben.

Wil je bijdragen, dan is dat natuurlijk super welkom! Stuur mij even een berichtje via Whatsapp, Facebook of mail en dan kan ik mijn rekeningnummer geven. Voel je nergens toe verplicht!

Liefs,

Annelies

Nieuwe ronde, nieuwe reis!

Hai allemaal,

Nog 10 dagen en dan stap ik weer in het vliegtuig naar Oeganda. Het belooft opnieuw een mooie reis te worden!
Dit wordt de 4e keer dat ik ga en ondanks dat ik al veel meegemaakt heb, weet ik dat ook dit jaar weer veel nieuwe dingen op mijn pad zullen komen. Dat begint al met de reis. Voorgaande jaren vloog ik met KLM naar Rwanda, een tussenstop, en daarna door naar Entebbe in Oeganda. Dit jaar vliegen we eerst naar Parijs en stappen we over op een vliegtuig naar Nairobi om daar weer over te stappen op een vliegtuig naar Entebbe.
We? Yep, ook dit jaar ga ik niet alleen. Dick van der Linden, voorzitter van Stichting Amuria, gaat een groot deel van de reis mee en Lauranne gaat ook dit jaar weer mee. Gezelligheid gegarandeerd!
Het programma in Oeganda is wat korter dan vorig jaar maar zal ook weer bestaan uit lessen geven en bekijken op Little Apostles (basisschool) en Olila High School. Aan het eind van de reis gaan Lauranne en ik naar Masindi voor een safari in Murchison Falls National Park, een bezoek aan chimpansees en neushoorns en een boottocht op de Nijl. Deze activiteiten heb ik tijdens mijn eerste reis ook gedaan en die waren zo indrukwekkend, dat ik graag nog eens terug wilde naar Murchison's.
Ik hoop veel bekenden weer te zien. Chauffeur Wilson zal ons weer veilig overal naartoe brengen en in Soroti zie ik natuurlijk alle vrienden van afgelopen jaren weer. Collega's van de scholen, Pastor Joseph, Baby Annelies, sponsorzoon Ivan, John van de boekwinkel en alle familie, leerlingen van de scholen en mensen die ik afgelopen jaren ontmoet heb.

Dit blog wordt nu even afgestoft en ik ga weer proberen om dagelijks een update te plaatsen. Dit is natuurlijk weer afhankelijk van de wifi. Foto's gingen vorig jaar het makkelijkst via Facebook dus dat zal dit jaar waarschijnlijk ook weer zo zijn.

Op naar nieuwe avonturen in 'my home away from home'!