Pfoe, eigenlijk weet ik nog helema niet hoe ik deze dag moet beschrijven, weet ik of ik kan overbrengen hoe het was.

Vanochtend begonnen Erica en ik met een wandeling langs een stoffenwinkel die helaas nog niet open was. Even later stond er aan de overkant van de weg een vrouw hevig met haar armen te zwaaien. Het was Prossy, die in het hotel werkt. Ze wilde ons graag haar restaurant laten zien. Het is een typisch lokaal restaurant met 3 tafels en plastic stoelen. We kregen ontbijt aangeboden, wat we natuurlijk niet afgeslagen hebben, en ze liet ons zien hoe ze mandazi maakt, een heerlijk cakeje. Wat een feestje om de dag mee te beginnen.

Later in de ochtend zijn we met de groep naar Little Apostles gegaan. Eerst naar de nursery waar we spelletjes hebben gespeeld met de kinderen. De juffen hebben liedjes en dansjes met de kinderen gedaan. Zo sporten de kinderen en leren tegelijk nieuwe woorden. Erg leuk! Daarna hebben wij hoofd-schouders-knie-teen gedaan en een liedje over hondje Bingo met bijbehorend dansje. Een feestje! Als afsluiter was er sap en een lolly voor alle kinderen.

Meteen door naar het andere gebouw, waar de basisschool zit. Hier bleek ons een compleet feest te wachten te staan. Ik zag direct Egadu Martin staan, mijn collega Engels en het was super hem weer te zien. De keren dat ik les heb gegeven, was dat altijd samen met Martin. Wat waren we allebei blij elkaar weer te zien!

Als eregasten voor het feest kregen we een plek vooraan. Etonu John Michael was de spreekstalmeester en wat deed hij dat geweldig! Hij was een van de eerste studenten in het sponsorprogramma en volgt nu een opleiding. Een hele goede en fijne vriend die nu zijn best doet om iets terug te doen voor Stichting Amuria.

Bij het voorstellen van het personeel werd ik er gelijk bij geroepen want ik hoor ook bij het personeel van Little Apostles. Zo lief! Het meest waardevolle geschenk!

Na het voorstellen kwamen Dick en Roeleke ook aan op Little Apostles, waar ze eigenlijk iemand wilden ophalen. Maar ja, dat lukt natuurlijk niet en ook zij werden op de eerste rij gezet.

Verschillende groepen leerlingen hadden liedjes en dansjes voor ons ingestudeerd en mochten voor ons optreden. Fantastisch! Het enthousiasme en de overgave waarmee deze kinderen dansen is super om te zien.

Na alle optredens werd er een ronde stoelendans gespeeld. Hilarisch want John Michael probeerde de deelnemers weg te lokken van de stoelen maar daar trapten de kinderen niet in. Wat hebben we gelachen.

Ook wij moesten eraan geloven. Er waren opdrachten op briefjes geschreven en we moesten blind een briefje kiezen. Ik moest zingen voor de kinderen maar kon mijn briefje ruilen met Simone zodat ik moest rennen.

Toen het mijn beurt was, heb ik Pastor Joseph uitgenodigd voor een wedstrijdje. Dit jaar heb ik gewonnen hahahaha.

Erica had als opdracht om te springen en nodigde de kinderen uit om dat samen met haar te doen. Ze werd bijna bedolven onder de enthousiaste kinderen hahaha.

Ik heb zo onwijs genoten.

Er was ook een enorme taart die Erica en ik samen met collega's en een leerling mochten aansnijden. We kregen allemaal een stuk en de hele taart is in kleine stukjes gesneden zodat ook alle kinderen een stukje kregen. Tegelijkertijd werden er flesjes frisdrank uitgedeeld. Wat een feest!

Toen iedereen druk was met de taart en frisdrank, ben ik snel naar Rosemary gegaan: de moeder van Grote Meid Annelies. Gelijk kreeg ik een bord pilao om te proeven. Heerlijk!

Eenmaal terug bij de anderen was het tijd om te eten. We werden in een lokaal gezet en kregen een buffet van pilao, posho, bonen, rijst, rundvlees en kip. Nog steeds heerlijk!

Na het eten kon ik cadeaus overhandigen aan het hoofd van de school, headteacher Berna. Pennen, zeepjes, pakjes spelkaarten en natuurlijk stroopwafels. Ze was er erg blij mee. De pennen en zeepjes gaan naar de leerlingen die deze het hardst nodig hebben.

En toen had Berna ook een cadeau voor mij. Akello Barbra had de jurk af en deze op school afgegeven. Wat een prachtige jurk en ontzettend goed gemaakt! Zo ongelooflijk trots op Barbra! De jurk pastte niet helemaal maar de emotionele waarde ervan is onbetaalbaar.

Ondertussen waren de meeste leerlingen ook begonnen met eten. Voor iedereen was er genoeg te eten.

Wat een heerlijke dag!

Na alle festiviteiten was het tijd om terug naar het hotel te gaan waar we even tijd hadden om ons op te frissen.

Erica, mijn moeder en ik zijn naar de boekwinkel te gaan om boeken te kopen voor Little Apostles. Pastor Joseph had een lijst gegeven van boeken die ze nodig hadden. John, de eigenaar, was er ook en herkende mij meteen. Een hele leuke man en ik werd direct geholpen. Zijn zoon heeft alle boeken bij elkaar gezocht. Deze winkel ligt tot aan het plafond vol met schoolboeken dus het duurde even voordat we klaar waren. Het duurde zelfs zolang dat we bij de boekwinkel opgehaald werden om te gaan eten.

Het eten was bij Pastor Joseph thuis. Wederom een lekkere en traditionele feestmaaltijd met rijst, aardappels, geit, kip en kool.

Na een laatste gebed was het tijd om afscheid te nemen.

Wat een dag! Ik heb geprobeerd alles te beschrijven maar geloof me, ik het echt was het nog veel beter. Ja, sommige dingen duren lang maar het enthousiasme en de liefde van de mensen zijn fantastisch!