Je zult het wel niet verwachten maar vanochtend moesten we er weer vroeg uit. Om 7.30 wilden we namelijk vertrekken richting Soroti.

De kok kwam ons nog uitzwaaien. We hebben geprobeerd hem over te halen met ons mee te gaan maar helaas. Een van de serveerders kwam ook gedag zeggen en mocht raden wie mijn ouders zijn. Hij wees Simone aan als mijn moeder en dacht dat mijn vader niet mee was hahaha. Toen hij toch moest kiezen, wees hij mijn vader goed aan. 50% score haha. Dit gaan we nog wel een paar keer doen met mensen, erg grappig.

De reis naar Soroti was lang en stoffig. Het duurde niet lang voordat iedereen onder een mooie laag rood stof zat.

De eerste stop was weer bij het tankstation waar we op de heenweg bijna mijn moeder verloren waren, gelukkig was het nu veiliger en kwam iedereen zonder hulp van het toilet af.

Onderweg is het vooral rondkijken. Hele stukken zie je alleen het platteland en dan rij je door een dorp waar markt is en het mega druk is

Bij de tweede stop, in Lira, zagen we Pleun en Coby. Zij zijn ook op reis in Oeganda via Stichting Amuria en zo zijn we samen naar Soroti gegaan.

Daar hadden we even tijd om op te frissen. Ik heb echt heel goed geschrobd onder de douche maar na het afdrogen was de handdoek knaloranje hahaha.

Bij het eten zouden een aantal bestuursleden van het Oegandese deel van Stichting Amuria aanschuiven en stiekem wist ik al dat onze sponsorkinderen er ook zouden zijn. Voor Maarten & Simone en mijn ouders was dat een verrassing. De hele reis hebben we verteld dat er ook een mogelijkheid was dat de kinderen er niet zouden zijn deze week dus het was echt een enorm verrassing. Zo ontzettend leuk om te zien hoe trots iedereen op de kinderen is en hoe blij de kinderen waren om eindelijk hun sponsor te ontmoeten. Er vielen zelfs tranen van geluk.

Ivan was er ook. Heerlijk om hem weer te zien! Hij is inmiddels langer dan ik. Fijn met hem kunnen kletsen. Helaas heeft hij de uitslag van het examen nog niet maar hij en ik hebben er alle vertrouwen in dat hij goed gescoord heeft.

Ook Pastor Joseph en zijn vrouw Harriët waren er. Zo fijn hun ook weer te zien! Voel me weer helemaal thuis hier.

Ik kan gewoon niet beschrijven hoe bijzonder deze avond was. Voor iedereen. Meer dan bijzonder!