Helaas alweer het laatste verslag, maar wel weer een mooie.

De dag begon namelijk met een bezoek aan het neushoornpark. In 1983 zijn de neushoorns in Oeganda uitgestorven verklaard maar sinds 1996 hebben ze neushoorns uit Kenia en Amerika. Daarmee proberen ze nu een nieuwe populatie op te zetten en ze zitten al op ruim 20 neushoorns. Deze zitten in een apart park dat omheind is met een elektrisch hek. En de neushoorns worden 24 uur per dag beschermd door gewapende bewakers. Alles om stroperij te voorkomen en dat lukt goed.

Na een korte briefing gingen we op pad. Eerst met het busje en daarna lopend. Dat lopen begon al heel vlot want vlak voor het busje besloten een moeder en jong om over de weg te gaan lopen. Onze kant op.

Een stuk achteruit gereden tot het veilig was om uit te stappen. Ze kwamen rustig aan steeds dichterbij. Machtig mooi! Toen ze vlakbij waren moesten we achter een auto gaan staan voor onze veiligheid. En ze liepen gewoon strak langs de andere kant van de auto. Erg tof!

Nadat ze een stuk verder waren gelopen, stapten wij weer in op zoek naar nog meer neushoorns. Na een stukje rijden stapten we weer uit en gingen te voet verder. Omdat er constant bewakers bij de neushoorns zijn, kon de ranger ons makkelijk naar een andere neushoorn met jong leiden. Deze waren relaxed aan het grazen, supermooi. We hebben een poosje naar ze gekeken totdat ze weer verder liepen op zoek naar vers gras.

Een volwassen neushoorn eet 150 kilo gras per dag. Een baby weegt bij de geboorte zo'n 45 kilo en komt dagelijks een halve kilo aan (gelukkig ben ik geen neushoorn).

Hierna was het tijd om weer terug te gaan en onze reis naar Entebbe te vervolgen.

Een tussenstop bij de craft market in Kampala. Daar zitten enorm veel souvenirwinkeltjes bij elkaar. En iedereen daar is je beste vriendin en ze vinden allemaal dat je beloofd hebt in hun winkeltje te kijken. En als je naar een stuk stof kijkt, duwen ze onderzetters onder je neus want misschien vind je die ook leuk. Ben nog nooit zo populair geweest, haha. Verschrikkelijk.....maar wel leuke spulletjes.

En daarna naar Javas, een tentje waar je heerlijk kunt eten. We stonden erop dat we Karim zouden trakteren. Hij zou anders in het busje wachten tot wij ons vol gegeten hadden, echt absurd, natuurlijk trakteren we hem!

We hebben alledrie genoten van het eten.

En nu zitten Lauranne en ik op het vliegveld. Nog even wachten op onze vlucht naar Nairobi. Daar stappen we over op de vlucht naar Amsterdam waar we morgenochtend zullen landen.

Bedankt voor alle leuke reacties! Zoals jullie hebben kunnen lezen heb ik weer genoten van deze reis. 2 weken is wel echt te kort.

Stichting Amuria, bedankt voor het organiseren van deze geweldige reis.

Oeganda, tot ziens!