Vanochtend weer lekker ontbeten en daarna op weg naar Olila. Lauranne en Dick gingen samen met Pastor een rolstoel aan een man geven en sponsorleerlingen bezoeken. Ik ging dus in mijn eentje met een boda-boda naar Olila.

Daar aangekomen was de headteacher aanwezig dus ging ik hem gedag zeggen want afgelopen dagen liepen we elkaar telkens mis.

Toen hij hoorde dat het gisteren niet goed gegaan was om bij Charles te kijken, belde hij hem meteen en vroeg waar hij was. Charles stond voor de klas (waar hij dus gewoon zijn telefoon opnam) en ik werd er direct naartoe gebracht.

Charles gaf les aan S4. Deze meiden heb ik in hun eerste jaar lesgegeven, dat was mijn eerste jaar in Oeganda. Erg leuk om hen weer te zien en nu zijn ze zich al aan het voorbereiden op hun examens.

Hier doen alle leerlingen op de middelbare school eerst hun O-levels, die duren 4 jaar. Daarna kunnen ze naar een beroepsopleiding of ze kunnen nog 2 jaar doorgaan voor hun A-levels en dan naar de universiteit.

De les van Charles ging over schrijfvaardigheid. Op het komende proefexamen krijgen de leerlingen een schrijfopdracht maar ze weten van tevoren niet welk type. Vandaag namen ze het notuleren bij vergaderingen door. Dat gaat hier volgens een strak protocol wat ook echt nageleefd wordt. Wanneer je wel of geen namen mag notuleren, hoe je alle punten aan moet geven, ruimte openlaten voor een handtekening van de voorzitter, de juiste hiërarchie aanhouden etc. Ik ben blij dat ik hier niet hoef te notuleren. Ik zou onbewust veel mensen tegen de schenen schoppen vermoed ik.

Het was wel heel interessant om te zien en Charles gaf leuk les, met veel humor.

Na de les heb ik nog met meneer Ainyakin gepraat. Een oudere docent Engels die mij vorig jaar veel van zijn lessen liet overnemen zodat hij kon nakijken. Hij had er alle vertrouwen in dat de lessen goed gingen en wist dat met name de jongensklassen het erg leuk vonden om les van mij te krijgen.

Hij geeft nog altijd veel les hoewel hij de Nederlandse pensioenleeftijd allang voorbij is.

Hij liet ook Orisa Abraham bij zich roepen zodat in hem ook weer zou zien. Orisa is een leerling die in mijn eerste reis mijn hart heeft gestolen. Een klein mannetje die altijd vooraan zat en alle antwoorden wist. Op de 2e dag had hij een colbertje aan en droeg hij mijn tas overal naartoe. En op een ouderdag kwam zijn moeder hem niet bezoeken en kwam hij mij opzoeken.

Ook Orisa zit inmiddels in de 4e en is zich aan het voorbereiden op zijn examens. Hij is wel een echte puber die moeite heeft om de aandacht bij school te houden. Hij is alleen afhankelijk van sponsoring door de directeur van de school en zal goed zijn best moeten doen om door te kunnen gaan met zijn A-levels. Het blijft een aandoenlijk joch!

Hierna ben ik naar Little Apostle's gewandeld. Daar bleek p7 geen les te hebben omdat leraar Martin examens moest kopen. Ik ben naar de leerlingen gegaan en ze hebben enorm veel leuke vragen over Nederland gesteld. Over het weer en het eten maar ook hoeveel koeien een Nederlandse man moet betalen om met een vrouw te trouwen, hahahahahaha.

Deze kinderen ken ik ook al sinds mijn eerste reis en nu zitten ze in de laatste groep van de basisschool. En hun lokaal is omgedoopt tot 'Annelies House', hoe tof is dat!

Na een poos zag ik veel andere kinderen buiten lopen en bleek het al even lunchpauze te zijn. De leerlingen hadden dat niet gezegd want ze wilden dat de les niet ophield. Schatjes!

De lunch bestond uit posho en bonen. Mijn eerste posho dit jaar en voor mij de echte Oegandese maaltijd. Lekker.

Ik kreeg er wel een vork bij, de rest at met hun handen. Tijdens het eten kwam Lauranne ook op school en die kreeg ook direct een bord posho en beans.

Na de lunch (alhoewel, het was al 15.00) hadden we nog niet direct les en spraken we met Martin af dat hij het volgende uur p7 les zou geven en dat wij 4 zwakke leerlingen individueel les zouden geven. Zo gezegd, zo niet gedaan want dit is Afrika, haha.

Martin nam ons mee naar het lokaal en drukte vervolgens Lauranne een krijtje in de hand om een bepaalde zinsconstructie uit te leggen. Lauranne doet de Pabo en dan is uitleg geven in het Engels over Engels niet heel makkelijk. Ik heb het overgenomen en heb een groot deel van de uitleg gedaan. Dit was niet helemaal zoals afgesproken dus mijn improvisatie technieken zijn weer een beetje afgestoft.

Hierna konden we wel de leerlingen meenemen en in plaats van 4 kregen we 5 leerlingen mee. Ach, wat maakt het ook uit, we hebben vakantie haha.

De 5 meiden hebben erg hun best gedaan. Bij 3 was extra uitleg ook echt heel erg nodig, ze snapten er vrij weinig van. De andere 2 hadden het met een paar kleine aanwijzingen snel door en vroegen nog wat hulp bij een ander onderdeel. Ze vonden het erg fijn om wat extra uitleg te krijgen en iets rustiger te kunnen werken. Nou ja, rustig.......de halve school stond om ons heen want de lagere klassen waren al uit.

Na de uitleg zijn de leerlingen teruggegaan naar de les en hebben Lauranne en ik boda's opgezocht om weer terug naar het hotel te gaan.

Daar heb ik m'n ronde hardgelopen. Ondanks veel beloftes was Pastor er toch weer niet bij. Ik denk dat hij toch een beetje bang wordt voor de wedstrijd. Ik weet trouwens nog niet of die wel doorgaat. We moeten nog een dag afspreken en er is nog veel te doen en weinig tijd. Volgende week vrijdag vertrekken Lauranne en ik alweer (Dick begint woensdag al rustig aan zijn terugreis). En de leerlingen zijn in voorbereiding op de eindtoetsen die ze na iedere periode krijgen dus om zomaar lessen over te slaan hiervoor is ook weer zo wat.

Maar mogelijk vinden we wel een goed moment en wordt het een mooie strijd.

Inmiddels is het avond en best fris (je kunt nu beter hier zijn dan in Nederland geloof ik) en regent het. Snel terug naar de kamer om nog even te lezen en dan te gaan slapen.

Morgen weer een dag om Olila en Little Apostle's te bezoeken. Benieuwd wat ik dan allemaal ga zien en meemaken.

Tot morgen!