Een beetje een gekke dag vandaag. Het was namelijk erg vroeg opstaan om op tijd bij de bus naar Jinja te zijn. En vanwege een stroomstoring was het erg donker en heb ik me bij het licht van m'n mobiel aangekleed.
Pastor was netjes op tijd en samen met Sarah gingen we naar de bus. Daar waren we precies op tijd want de bus wilde al vertrekken. Gelukkig konden we nog mee.
De rit was lang en de stoelen in de bus zijn smal. Het was daarom wel gezellig dat Sarah er ook was, dan viel er nog wat te kletsen.
Ook hebben we beiden af en toe de ogen nog even dicht gedaan.
Ohja, en we hebben in de bus ontbeten met de taart van gisteren. Prima ontbijt!

Na ongeveer 5 uur kwam de bus aan in Jinja en Sarah zorgde ervoor dat ik op de goede plek uitstapte. Nadat ze ook een boda chauffeur instructies had gegeven stapte ze weer in de bus om door te reizen naar Kampala.
Ik stapte achterop de boda op weg naar hotel Source of the Smile.
Ik was er op de heenweg al kort geweest en toen was het al mooi, maar nu ik er logeer blijkt het nog mooier. Mooie kamer met een badkamer die eruit ziet als een grot. Ik denk dat ik de badkamer eruit sloop en meeneem naar huis. Wordt een beetje proppen in de koffer maar moet best lukken, haha.

Eenmaal gesettled ben ik eerst langs Wilson en zijn vrouw gelopen, zij hebben een winkeltje dichtbij het hotel. Leuk hen beiden weer te zien! Wilson voelde zich niet helemaal lekker maar hoopt morgen voldoende opgeknapt te zijn om mij naar het vliegveld te brengen.
Na het bezoek ben ik naar het centrum gegaan op zoek naar bepaalde shirts. Dick had ook om shirts gevraagd en natuurlijk heb ik die van hem gevonden maar degene die ik graag wil lijkt onvindbaar. Dan morgen in Kampala maar op zoek.
Terug bij het hotel begon het wat te regenen en al snel kwam het met bakken de lucht uit. Voor de kamer is een overdekt terrasje (hoort bij de kamer) maar het regende zo hard dat het door het dak lekte. Helaas dus nog niet kunnen zwemmen maar dit had ook wel wat. Lekker knus op de kamer met een boek terwijl de regen en onweer overtrekken.

Dick heeft me een restaurant aangeraden waar ik naartoe ben gewandeld. Dit restaurant heeft een uitgebreide kaart en het lijkt heel westers. Opnieuw een bijzondere ervaring dus, Westers eten in Oeganda. Uiteraard wel onder het genot van een Nile Special.
Het is een restaurant met echte tafels, stoelen en keukens. Geen lege kale ruimte met plastic tuintafels en stoelen. Echte luxe dus!
En een cheeseburger om je vingers bij af te likken. Gelukkig mag dat hier ook gewoon. Nog even optimaal genieten!

Morgen is de terugreis naar Nederland en het voelt gek. Ik kijk ernaar uit om weer thuis te zijn en tegelijk zie ik mezelf ook nog een paar jaar hier blijven. Het zal vast even wennen zijn dat het tempo een stuk hoger ligt en alles weer op tijd gaat. Het zal vooral fijn zijn om geen uitzondering meer te zijn of een speciale gast. Gewoon lekker doen.