Na de vreemd verlopen middag en avond van gisteren was het vandaag weer een nieuwe dag. De laatste dag om overal langs te gaan en dingen te regelen want morgen is de hele dag gereserveerd voor games day en eten met Pastor en zijn gezin.

Dus op tijd op en naar Pastor om op stap te gaan. Even langs Olila High School om gedag te zeggen, schilderijen op te halen en een t-shirt in ontvangst te nemen. De leerlingen vertrokken vandaag ook naar huis dus het was een verzameling van matrassen, kisten en kinderen. Boda’s reden af en aan om iedereen naar huis te brengen.

Daarna even langs Little Apostles, waar ik Joseph en Esther zag. Ik ging even bij hen zitten en kreeg meteen thee en een bord eten. Beiden waren erg teleurgesteld en vinden het lastig om erin te geloven dat de families alsnog tot overeenstemming komen. Toch lukt het hen om positief te blijven en genieten ze van hun gezin. Ik blijf hopen dat er snel goed nieuws komt.

Vervolgens zijn Pastor en ik naar de stad gegaan om wat inkopen te doen. En weer terug naar school om spullen te brengen. Even lunchen en weer door.

In de middag hebben we de fiets in de auto gezet en zijn naar de jongen gegaan die de fiets zou krijgen. Hij keek niet heel blij toen we aankwamen maar hij bleek ziekjes te zijn. Dat veranderde toen hij zag dat ik de fiets uit de auto pakte en hij doorhad dat hij die zou krijgen. Ik kreeg bijna tranen in m’n ogen bij het zien van zijn blijdschap. Hij is zijn sponser (Mariette!) erg dankbaar!

Wat een fijn gevoel om iemand zo blij te kunnen maken!

De volgende stop was bij Rose Mary, de moeder van baby Annelies. Daar kregen we thee en matooke bananen met een sausje, erg lekker. En dat ondanks dat ze zelf niks hebben. Wat dat betreft is de cultuur hier soms erg vreemd en vooral hard. Rose Mary vertelde me over een aantal problemen waar ze mee te maken heeft en het is bewonderingswaardig dat ze nog steeds goed voor haar kinderen zorgt.

Het lastige is dat haar verhaal helaas geen uitzondering is en dat veel mensen hulp nodig hebben. Ik probeer haar te helpen maar kan helaas niet veel doen. Hopelijk vindt ze een manier om structureel hulp te krijgen tot ze zelf weer verder kunnen.

We zouden ook nog naar de oude concierge van Little Apostles gaan. Deze man heeft 20 jaar voor de school gewerkt (en opgevangen door Pastor) maar is nu nagenoeg blind. Ik miste hem al zodra we het schoolterrein opliepen op de eerste dag en wilde hem graag opzoeken.

Gezien de tijd probeerde Pastor de familie van de concierge te bellen om te zeggen dat we morgen zouden komen, maar ze wilden per se dat we alsnog kwamen. Ik was niet de enige die op bezoek wilde want we gingen met een auto vol (8 personen) inclusief een leerling. Mooi om te zien hoe deze man nog steeds gewaardeerd wordt.

Zodra we aankwamen werd een meisje op de fiets weggestuurd en kwam later terug met frisdrank en cakejes. Het is hier erg belangrijk om je gasten iets te eten en drinken aan te bieden.

De familie was Pastor erg dankbaar want hij heeft de concierge jarenlang onderdak geboden en verzorgd. De man was al langer slechtziend maar heeft dus al die tijd kunnen werken op de school. Ze zijn Pastor zo dankbaar dat ze al een poosje bezig zijn om een goede koe te vinden om hem te schenken. Die hadden ze nog niet maar Pastor kreeg wel een kip en een kalkoen.

Ik wilde er een foto van maken maar ik moest en zou zelf op de foto met die kalkoen. Stond ik toch opeens met een levende kalkoen in m’n armen!! Je blijft hier gekke dingen meemaken, hahahaha.

Kortom, vandaag was een drukke maar vooral mooie dag. De fiets, de concierge, op bezoek bij Rose Mary en Anneliesje, voorbereiden voor morgen.

Morgen de laatste dag in Soroti. Eerst nog wat boodschappen doen en dan gaan we er een feest van maken. De langverwachte hardloopwedstrijd tussen mij en Pastor zal eindelijk plaatsvinden en daarna zijn er voetbalwedstrijdjes en nog meer spelletjes voor en met de leerlingen. De dag sluit ik af door bij Pastor en zijn gezin te gaan eten. Het wordt een mooie einde van weer een mooie en overgetelijke reis!