Vanochtend ben ik met een jongedame op pad gegaan om kleren te kopen. Haar sponsor had daar geld voor gegeven en mij is gevraagd om mee te gaan. Dit was hartstikke gezellig want ik kende de jongedame nog van Little Apostles, het eerste jaar dat ik daar kwam. Toen was ze nog een meisje, nu al een jonge vrouw.

Ze heeft leuke kleding uitgezocht en was er erg blij mee. We zijn de markten afgestruind op zoek naar leuke kleding en in een soort supermarkt/warenhuis hebben we schoenen gekocht. Het aparte hier is dat schoenen niet gepast mogen worden. Je moet ze maar tegen de onderkant van je voet houden om de maat te bepalen. Ruilen mag soms dan weer wel. Best bijzondere manier van schoenen kopen.

Toen we klaar waren met shoppen ben ik terug gegaan naar het hotel om me om te kleden voor het feest van Joseph Angwal en zijn vrouw Esther. Pastor zou me om 12.00 ophalen en ik dacht dat voor dit evenement de tijd wel belangrijk zou zijn. Nou nee, ook vandaag was het gewoon op z’n Afrikaans en kwam Pastor een uur later dan afgesproken. Geen probleem, ik hoefde verder toch nergens naartoe.

Na een flink stuk rijden kwamen we bij het terrein van Joseph Angwal’s familie in het dorp. De bruidsschat wordt hier door de man betaald, vandaar dat het evenement bij de familie van Joseph plaatsvond.

Ik werd meteen naar de andere vrouwen gedirigeerd waar ik een stoel kreeg en een bak pinda’s om te eten. De andere vrouwen waren bezig met het eten bereiden. Ik wilde graag helpen en dat mocht. Ik kreeg een mes en kon aardappels schillen. Ik ben meerdere keren gewaarschuwd dat het mes scherp was maar het mes was zo bot als ik weet niet wat, hahaha. Ik heb ook de wortelen gesneden en de ui in stukken gehakt. En even in de pan staan roeren voor de foto.

Nadat we klaar waren nam Pastor me mee naar zijn eigen ouderlijk huis, dat staat daar namelijk ook in de buurt. Ik heb daar zijn moeder ontmoet en dus kunnen zien waar hij is opgegroeid. Erg leuk om hem op deze manier beter te leren kennen. Zijn moeder ging meteen druk aan de slag om wat eten te bereiden. Ik kreeg thee en geroosterde pinda’s. Erg lekker weer!

We zaten naast een paar graven. Overledenen worden dichtbij huis begraven en hier was dat goed zichtbaar. Mooi om te zien.

Ondertussen werd Pastor gebeld dat de familie van Esther was gearriveerd en dat het evenement van start kon gaan zodra wij terug waren. We zijn dus snel teruggegaan.

Men had besloten dat ik tot de ‘members’ behoorde en dus moest ik bij de familie van Joseph zitten, tegenover de familie van Esther. Ik hou hier helemaal niet van maar het is wel een eer om uitgenodigd te worden dus afslaan is geen optie. Een van de familieleden deed het woord en las het programma voor. Daarna werd er door Pastor Joseph gebeden en gingen de members een hut in voor het bespreken van de bruidsschat. Ik moest ook mee de hut in maar was gelukkig niet de enige vrouw. De onderhandelingen gingen grotendeels in het Engels omdat de familie van Joseph Kumam spreekt en de familie van Esther spreekt Ateso. Dat lijkt wel veel op elkaar maar Engels is toch makkelijker (en voor mij makkelijker te volgen). Eerlijk gezegd begreep ik lang niet alles. Er werd heel traag gepraat en door onbekendheid met de cultuur en met deze specifieke gebruiken was het lastig alles goed te volgen. Wat ik wel begreep was dat de bruidsschat een enorm bedrag was aan koeien, geiten en geld. Heen en weer werden eisen gesteld en argumenten genoemd en af en toe ging er een envelop over tafel om zo discreet mogelijk geld te betalen. Het was superinteressant. Alles ging heel respectvol en rustig, ook wanneer beide clans het niet met elkaar eens waren. Op een aantal punten bleek het heel lastig om tot overeenstemming te komen. Zo lastig dat het buiten al donker begon te worden en we dus al een paar uur bezig waren.

Ondertussen was de rest van de familie buiten, evenals Joseph en Esther. Iedereen zat in spanning te wachten tot wij naar buiten zouden komen en de familie van Esther de koeien en geiten uit zou gaan zoeken. Maar ze moesten erg lang wachten.

Er was een punt waarop ‘mijn’ clan overleg wilde en even naar buiten ging. Toen zagen we dat de anderen al aan het eten waren. Na het overleg gingen we weer de hut in en gingen de onderhandelingen verder. Helaas bleef het stroef verlopen en na nog een lange tijd werd besloten om eerst te gaan eten. Het eten werd binnengebracht en er werd gezamenlijk gegeten. Daarna wilde men wel verder maar de rek was eruit en de energie was op. Er werd besloten om te stoppen met onderhandelen.

Pastor wilde terug naar huis en zou onderweg een aantal vrouwen met kinderen thuis brengen. Iedereen stapte in de auto en opeens wilde de clan van Esther toch nog verder praten. Dus hup, wij die hut weer in. De vrouwen en kinderen bleven in de auto wachten.

Maar helaas, het bleek toch een te groot verschil en de onderhandelingen werden definitief gestopt.

Dit is ontzettend sneu voor Joseph en Esther want nu kan er nog niet getrouwd worden. Ik heb alleen Esther nog kort gezien en zij baalde ontzettend. Joseph heb ik niet gezien voordat we weggingen.

Onderweg waren de mensen in de auto een beetje boos en verbaasd. Pastor had nog niet eerder meegemaakt dat het niet rond kwam. Waar het precies aan lag is onduidelijk. Er gaat nog wel een vervolg komen en ik kan alleen maar hopen dat men inziet dat er twee mensen zijn die enorm veel van elkaar houden en samen een gezin hebben. Die liefde houd je niet tegen door te dimdammen over een koe meer of minder.

Wat een leuke feestelijke avond had moeten worden liep dus uit in een teleurstelling. Toch was het erg bijzonder en interessant om mee te maken. Ik hoop voor Joseph en Esther dat er snel alsnog een feest komt om te vieren dat ze zullen gaan trouwen en daarna de bruiloft zelf!