Het wordt voor jullie misschien een beetje saai om te lezen maar ook vandaag was een fijne dag. Voor mij is het dus geen moment saai om hier te zijn.

Vanochtend heb ik lesgegeven aan P4 en P5 tegelijk. P7 had namelijk examens en gebruiken daarvoor 2 lokalen. Er was iemand van de lokale overheid om te surveilleren maar die moest dus tussen 2 lokalen heen en weer lopen. Hij kreeg wel hulp van de hoofdmeester maar ik zag ze toch geregeld buiten de lokalen. Leerlingen zitten allemaal apart en worden simpelweg geacht niet te spieken. Doen ze dat wel, dan levert dat punten aftrek op.

De andere klassen moeten door deze examens ook een beetje inschikken en zo zijn P4 en P5 dus samen in 1 lokaal gezet. Met 4 of 5 leerlingen in een bankje dat gemaakt is voor 2 of 3 leerlingen past prima. En anders wordt er gewoon bij P3 een bankje weggehaald en moeten zij ook maar een beetje inschikken.

Het uitleggen was lastig want het was 1 onderwerp voor 2 klassen, en in dit geval voor de P4 leerlingen een moeilijk onderwerp. Wel hebben we gelukkig ook deze les weer samen kunnen lachen.

Het broertje van Ivan, mijn sponsorkind, zit nu ook op Little Apostles en hij heeft het uniform van Ivan aan. Kleding die al 2 jaar lang dagelijks aangetrokken wordt en er echt niet meer uitziet. Ik had dus al besloten hem een nieuw uniform te geven. Normaal geef ik niet aan leerlingen persoonlijk iets maar geef ik het aan de school zodat het aan de armste kinderen uitgedeeld kan worden maar hier wilde ik een uitzondering maken. Door Martin werd ik gewezen op een andere jongen. Een jongen wiens vader is overleden en moeder is weggegaan. De familie betaalt helemaal niets voor deze jongen. Hij heeft dus ook geen uniform. Ondanks alles is hij wel een van de beste leerlingen van zijn klas. Oftwel, Martin en ik hebben beide jongens meegenomen naar de kleermaaksters om maten op te laten nemen. Daarna zijn Martin en ik naar de stad gegaan om stof te kopen en morgen krijgen de jongens hun nieuwe uniform. George, de jongen zonder ouders, was zo dankbaar dat hij mijn hand pakte om me te bedanken maar amper iets kon zeggen. Moses, het broertje van Ivan, stond te stralen van geluk.

Zelf heb ik nog stof gekocht om een rok van te laten maken en Martin vroeg gelijk of het restant gebruikt mocht worden voor een shirt voor hem. Natuurlijk, haha. Gaan we beiden zondag naar de kerk aantrekken. En bij de kleermaakster kwamen we ook Rose Mary met baby Annelies tegen en aangezien er genoeg stof is, krijgt ook baby Annelies een rok. Moet ze natuurlijk ook zondag aan.

Na de lunch, om 14.00, zou Pastor Joseph me ophalen om kennis te gaan maken met de dochter van Professor Olila. Zij komt 5 maanden naar Nederland om te studeren. Zo zou ze alvast iemand uit Nederland leren kennen.

14.00 werd natuurlijk na 15.00 maar er is niemand die zich daar druk om maakt.

Zowel Professor Olila als dochter Sarah wilden veel weten over Nederland. Gelukkig heb ik al wel duidelijk kunnen maken dat een rok echt niet voldoende is als het winter wordt en dat ze echt een lange broek en trui mee moet nemen.

Ze gaat naar de universiteit van Groningen. Helaas best ver van Arnhem vandaan maar ik ga haar zeker een paar keer opzoeken daar. Kan ik haar gelijk wat wanten en een muts lenen want die heeft ze natuurlijk niet. Het was een gezellig gesprek en ik hoop dat ze een leuke tijd in Nederland tegemoet gaat.

Nadat Pastor me bij het hotel had afgezet moest hij nog even iets regelen en zou daarna nog langskomen om samen wat te drinken en te kletsen. En nu lijkt het net of hij de enige is die zich niet aan een tijd houdt, maar zo gaat het hier met ontzettend veel dingen. Hij kwam dus een paar uur later pas weer terug en toen hebben we alsnog veel gekletst. Ook even een schema gemaakt voor de komende week zodat ik nog zoveel mogelijk kan doen. We gaan naar Grace en haar oma. Grace is een gehandicapte jonge vrouw die vorig jaar een rolstoel heeft gekregen. Ik wil graag kijken hoe het met hun is. En ik ga natuurlijk naar Ivan. En volgende week zaterdag houden we een sportdag op school.

Ook hoorde ik dat de moeder die de souvenirs aan het maken is deze gratis aan mij wil geven. Dat gaat natuurlijk niet gebeuren! Ze heeft al zoveel gegeven, ik ga haar hoe dan ook betalen. Als ze geen geld wil aannemen dan geef ik haar dochter wel een boodschappenpakket mee en een stapel kleren of zo. Ik heb het al vaker gezegd maar het is echt onvoorstelbaar wat de aanwezigheid van een blanke kan doen.

Er staan nog veel leuke dingen op het programma. Morgen eerst lesgeven, de uniformen ophalen en daarna shoppen met Pastor. Altijd handig om hem mee te nemen zodat ik precies koop wat mensen nodig hebben en daar ook een goede prijs voor betaal.

Nog 12 dagen volop genieten!