Iets later omdat internet gisteravond wegviel, maar hier alsnog:

Vanochtend hebben Lauranne en ik onze koffers ingepakt. Lauranne omdat ze samen met Dick en Sytske naar Mbale zou gaan en van daaruit naar Kampale, Entebbe en Nederland. Ik omdat ik van kamer zou verhuizen.

Ik ben met 1 koffer gekomen maar ik zou niet meer weten hoe. Er zijn spullen uitgegaan en ik heb enkele dingetjes voor mezelf gekocht, maar het paste toch echt niet meer in 1 koffer. Gelukkig is de koffer met hulpgoederen leeg en kan ik die gebruiken.

Bij het ontbijt heeft Dick verteld over de geschiedenis van het gebied waar wij zitten, Soroti en Amuria. De oorlogen met het regeringsleger, de zus van Joseph Kony en Joseph Kony zelf. Ik zal het hier niet beschrijven maar geloof me dat het heftig is en onvoorstelbaar dat mensen elkaar zoiets aan kunnen doen. De littekens zijn nog zichtbaar.

Na het ontbijt zijn we nog even naar het souvenirwinkeltje en de supermarkt gegaan. Aangezien ik een luipaard heb gezien in Kidepo, mocht ik van mezelf een houten schaal waaruit een luipaard drinkt kopen. Is erg mooi!

Daarna kwam er een gezin uit Nederland aan in het hotel. Zij blijven 2 dagen in Soroti en gaan dan door naar Kidepo. Ik zou met hen meegaan naar Amuria en morgen naar de kerk. Een aardig gezin met 2 jonge kinderen. Na een gesprek met hen was het tijd om naar Amuria te gaan. Ik heb afscheid genomen van Dick, Sytske en Lauranne en hoop dat zij mooie dagen zullen hebben in Mbale en een goede terugreis.

En toen in de auto met Pastor Joseph, Sheba (zijn dochter) en het gezin om naar Amuria te gaan. Onderweg zijn we nog gestopt om boodschappenpakketjes uit te delen die het gezin had meegenomen. De eerste vrouw had een baby’tje bij zich in een kerstmanpakje, erg aandoenlijk. Ze rende in eerste instantie weg toen de auto stopte en er mensen uitstapten maar Pastor Joseph kon haar terugroepen en zo kreeg ze alsnog een pakket. De andere pakketten zijn aan verschillende families uitgedeeld die allen even blij waren.

Bij Emiacu zijn we zeer hartelijk ontvangen. Hij is altijd erg blij met bezoek uit Nederland. We hebben weer heerlijke citroengras thee met groundnuts gehad. Het sponsorkind van Marina was er ook en ik kon haar de matras en brief overhandigen. Daar was ze erg blij mee en ik geloof dat ze direct een brief terug ging schrijven. Wij gingen ondertussen op pad om de laatste boodschappenpakketjes uit te delen. Ik ging mee om foto’s te maken en dat is zo leuk om te doen. Van een afstandje zie je goed hoe ontzettend blij de mensen zijn en het is leuk om dat vast te kunnen leggen.

Terug bij de hut was er nog tijd om kleding en ballonnen uit te delen aan kinderen. Het blijft bijzonder hoeveel kinderen er opeens verschijnen zodra er een auto met muzungu’s rondrijdt. Ik denk dat er wel 50 kinderen waren. Het gezin uit Nederland had een koffer vol met meisjeskleding en voetbalkleding meegenomen en nagenoeg ieder kind heeft een nieuw kledingstuk gekregen. Voor velen was dit ook hard nodig want hun kleding hing van de draden aan elkaar. Een enkeling kwam opeens opdagen toen alles al was uitgedeeld maar wat hebben veel kinderen kleding gekregen van dit gezin. En veel ballonnen. Al die blije gezichtjes! Geweldig!

Na het uitdelen was het tijd voor de lunch, het was immers al 16.00. Wederom heerlijke geit, kip, rijst, greens, atap en frisdrank; een waar feestmaal.

Daarna was het tijd om weer naar Soroti te vertrekken. Onderweg nog in een flinke bui belandt met veel wind. Op de zandweg zag je bijna geen hand voor ogen meer. Maar Pastor heeft ons veilig naar het hotel gereden.

Daar ben ik in mijn nieuwe kamer getrokken en de koffers weer uitgepakt. Komende 2 weken verblijf ik hier en de kamer is prima. Heb nu een tweepersoons bed ipv 2 eenpersoons bedden. Lekker uitgebreid slapen dus.

Dat ga ik zo maar eens doen. Morgen naar de kerk en verder een beetje naar de winkels of zo. Hopelijk zijn de ouders van Ivan ook in de kerk, ze zijn namelijk wel gevraagd om te komen. We zullen zien.

Enyami ipoo anya! (Dat konijn blijft maar gras eten, is vast erg lekker)