De laatste update, ook al ben ik alweer ruim een week terug in Nederland.

De laatste dagen waren net zo geweldig als de rest van de reis.

De laatste dag in Soroti was gevuld met afscheid nemen en iedereen bedanken.
Eerst naar Olila High School waar we al het maandverband hebben gegeven. Ook heb ik een (witte) kip gegeven als dank voor alle gastvrijheid. Enkele leerlingen fluisterden al dat ze die avond kip zouden eten. Dat heb ik uiteraard meteen verboden, haha. De muzungu kip moet goed verzorgd worden want volgend jaar kom ik de kip weer opzoeken.

Er was geen tijd voor een assembly om afscheid te nemen van de leerlingen vanwege examens, maar in de middag zouden Michelle en ik terugkomen en zou er alsnog een assembly zijn. In de tussentijd zijn Michelle en ik even naar de winkels gegaan en zijn we bij Joseph Angwal langsgegaan. Voor Joshep hadden we kleertjes gekocht voor de tweeling die hij en zijn vrouw verwachten. Ook hebben we hem een matras gegeven en wat was hij daar blij mee. Hij kon niet stoppen met springen van blijdschap en hij belde meteen zijn vrouw om erover te vertellen. Joseph heeft ons onwijs geholpen met alles. Toen ik ziek was, als we ergens naartoe wilden, als we iets nodig hadden en gewoon als goede vriend.

Daarna weer terug naar Olila High School, waar om 14.00 een assembly zou beginnen. Hiervoor werden de examens even uitgesteld. En ook op de laatste dag in Soroti bleken we nog in Afrika te zijn. Om 14.00 stonden leerlingen nog in de rij voor de lunch en had ook een groot deel van het personeel nog niet gegeten. Dus eerst lunch gekregen en daarna was er nog wat tijd nodig om de leerlingen te verzamelen. Ik denk dat de assembly rond 15.30 kon starten.
Michelle en ik hebben het maandverband en de kip officieel overhandigd en iedereen bedankt voor alles wat ze voor ons gedaan hebben. Leerlingen vonden het erg jammer dat we weer moesten gaan., net als wijzelf.

Aangezien alles een beetje uitliep, zijn we direct doorgegaan naar Little Apostles, om daar afscheid te nemen. De leerlingen zaten allemaal al klaar in de kerk maar Pastor Joseph wilde nog een kast ophalen. Deze is gemaakt om de boeken van Simone en haar turnsters goed op te kunnen bergen. Dit duurde vrij lang, waardoor we uiteindelijk pas na 20.00 konden beginnen met het afscheid. In de tussentijd hebben we gedanst, spelletjes gespeeld en veel gelachen met alle kinderen en een paar leerkrachten.
Het afscheid was erg lief. Pastor Joseph had brieven geschreven om ons te bedanken, leerlingen zongen liedjes die voor ons geschreven waren en lieten dansjes zien. Daarna was er taart voor iedereen.
Rose Mary, haar man en baby Annelies waren ook gekomen om afscheid te nemen. Ik zal de kleine meid missen en kan nu al niet wachten om te zien hoeveel ze gegroeid zal zijn volgend jaar.

Laat in de avond hebben we gegeten bij Pastor Joseph en zijn gezin. De laatste keer heerlijke kip. En ook hier was het weer gezellig maar ook erg jammer om afscheid te moeten nemen.

De volgende ochtend zijn we vroeg vertrokken om, samen met Pastor, met een bus naar Jinja te gaan. De busreis was lang maar wel goed te doen. De drukte viel gelukkig mee. Er zaten enkele mensen op de grond in het gangpad maar we kregen geen kippen of kinderen op schoot. In de middag kwamen we in Jinja aan. Daar was een bepaalde bushalte opgeheven waardoor we een stuk verderop uitstapten dan de eigenlijke bedoeling was. Pastor heeft even moeten onderhandelen om een goede prijs te krijgen om per boda boda naar het hotel gebracht te worden. Terwijl hij nog aan het onderhandelen was, reed een chauffeur al weg met Michelle achterop. Gelukkig kwam het allemaal goed en zijn we alledrie, inclusief koffers, bij het hotel afgezet. Daar hebben we uitgebreid geluncht met gerechten die je in Soroti niet tegenkomt. Voelde heel luxe.
Na de lunch hebben we afscheid genomen van Pastor Joseph. Hij ging weer terug naar Soroti en wij zouden een dag in Jinja blijven. Daar hebben we het atelier van Angelo bezocht, wat een mooie dingen maakt hij! Michelle heeft daar een schilderij besteld.
In de winkelstraat kwamen we in een kleine bar waar het logo van Nile Special duidelijk aanwezig was. Na even kletsen en vragen was er iemand die wel weer iemand anders wist die mogelijk een shirt van Nile Special had. En ja hoor, na een paar minuten kwam ze terug met een shirt en een pet. Supergaaf! Deze dingen zijn alleen via via te krijgen en nu was het eindelijk gelukt.

De volgende ochtend zijn we opgehaald door Karim. Hij heeft ons naar Kampala gebracht waar we naar een crafts market zijn geweest. Dit is een terrein met heel veel winkeltjes waar souvenirs verkocht worden. Van kleding tot onderzetters en flesopeners, alles kun je daar vinden. En allemaal handgemaakt. Daarna was het tijd om naar Fase3 te gaan. Daar konden we rustig eten en waren we al dichtbij het vliegveld. Karim is erg bescheiden en wilde eigenlijk in de auto op ons wachten. Dat hebben we natuurlijk niet geaccepteerd en we hebben hem uitgenodigd met ons mee te eten. Zo konden we met ons drieën genieten van de laatste avond in Oeganda. Uitzicht over het Victoria meer en heerlijk eten.

En toen was het alweer tijd om naar het vliegveld te gaan. Michelle mocht al eerder door de douane omdat zij naar Kenia zou gaan. Ik moest buiten nog even wachten maar mocht gelukkig ook al snel inchecken. En dat was het einde van de reis. Nu weer flink gaan sparen om volgend jaar weer terug te kunnen!

Inmiddels ben ik bezig met foto's uploaden. Deze komen allemaal op http://mooa.mijnalbum.nl
De komende dagen zullen alle foto's online gezet worden.

Bedankt voor alle reacties, berichtjes en bijdragen! Tot volgend jaar!