Okokor

Het blijft ongelooflijk wat je hier allemaal meemaakt! En zelfs na 3 weken blijft het verbazingwekkend, ontroerend en geweldig.

Vanochtend is het eindelijk gelukt om netjes op tijd op school te zijn. Daar heb ik een poos gekletst met collega's en kreeg ik van de leerlingen een lijst met 50 dieren. Ik had ze uitgedaagd om 50 dieren op te schrijven en als het zou lukken, zou ik extra tekstboeken voor ze kopen. Die zijn dus al besteld :)

In de pauze hoorden we dat een leerling erg ziek was. Malaria maar de medicatie sloeg niet aan. Het jochie was goed ziek, kon amper lopen. We hebben hem meegenomen naar een kliniek. Bij de eerste kliniek was geen arts, bij de tweede een lange wachtrij maar bij de derde werden we vlot geholpen. Hij bleek inderdaad malaria te hebben en kreeg een injectie. Hier knapte hij snel van op en inmiddels heeft hij alweer een examen gemaakt en speelt hij weer met zijn vriendjes.

Ik zou eigenlijk weer met Martin naar een les gaan maar door het bezoek aan de kliniek, was het al tijd om weer weg te gaan. Michelle en ik wilden nog wat voorbereiden voor de sport- en speldag van morgen.

Het tempo is hier net anders dan in Nederland. Oftewel, waar we eigenlijk om 3 uur zouden vertrekken naar Simon, sponsorkind van mijn ouders, werd dat half 5. We passen ons gewoon aan.

In een auto vol met 3 kinderen, 5 volwassenen en een uitgebreid boodschappenpakket vertrokken we naar het dorp van Simon. Dit was een erg lange weg. Als Simon na een semester naar huis gaat, is hij anderhalf uur onderweg met een boda. En is niet eens degene die het verst weg woont.

Onderweg hebben we nog 2 leerlingen afgezet die nu ook even naar huis konden.

Eenmaal bij Simon thuis werden we hartelijk ontvangen door zijn moeder en door een flink aantal kinderen die overal vandaan leken te komen. Zodra er rondgaat dat er Muzungu's zijn komen veel mensen aangelopen om ons te zien en te zwaaien. Blijft een hele aparte ervaring.

Simon's moeder zorgt voor haar 5 kinderen. De vader leeft niet meer. Moeder is een erg lieve vrouw die het heel moeilijk heeft om iedereen te kunnen voeden. Ze was sprakeloos toen ze het boodschappenpakket kreeg. Ze is mijn ouders erg dankbaar ervoor!

Ik draaide me ongeveer een halve seconde om en toen tikte ze op mijn schouder. Ze had een cadeau voor mij. Een haan! En een zakje eieren! En een sjaal!

Zo'n groot cadeau. Ik heb meerdere keren gevraagd of ze zeker wist dat ze dit wilde geven, maar dat wilde ze echt. Ik ben onwijs dankbaar, ik heb nog meer hele goede vrienden hier!

De haan is inmiddels bij Pastor Joseph en die heeft beloofd om 'm niet op te eten. De eieren liggen in de keuken van het hotel en de sjaal heb ik op het bed liggen. Voel me echt vereerd!

Michelle en ik hebben nog foto's gemaakt en die bekeken met de kinderen. Ze vonden het geweldig om op de camera te kijken. Te lief!

Op de terugweg hebben we de andere leerlingen weer opgepikt en zaten we met 3 kinderen, 5 volwassenen, 6 eieren en een haan in de auto. Past prima! We hebben liedjes gezongen en gelachen. Leuk dat ook de kinderen plezier hadden.

Vandaag wil ik weer lekker op tijd naar bed. Morgen gaan we voetballen, frisbeeën, spelletjes doen en zingen met de kinderen van Little Apostles. Vorig jaar heb ik dat ook gedaan en het was een superleuke dag. Ik heb er nu ook weer heel veel zin in!

Nu lekker douchen en dan dromen van alles van vandaag!

Een okokor, een haan. Wat een eer!