Olila + Olungura

Hier in Oeganda zijn de dagen compleet anders dan in Nederland. Op tijd eruit voor de lessen en vroeg weer gaan slapen. Het is hier om 19.00 al donker en met alle indrukken en ervaringen, is het geen probleem om voor 21.00 al te gaan slapen. Maar morgen is het zaterdag, dus toch weer even tijd maken voor een verslag.

De afgelopen dagen heb ik lesgegeven op Olila. Het voelt erg vertrouwd om op het terrein van de school rond te lopen. De leerlingen vinden het interessant om met me te praten maar kijken niet meer raar op als de Muzungu Teacher voorbij loopt. Lekker rustig.

Ik heb meerdere lessen aan de eerstejaars gegeven en allemaal waren ze even enthousiast en geïnteresseerd. De lessen gingen over voegwoorden en natuurlijk over Nederland.

Vandaag heb ik de lessen afgesloten door alle leerlingen een brief te laten schrijven naar een leerling in Nederland. Mijn leerlingen kunnen dus flink wat brieven verwachten :)

Tussen de lessen door heb ik veel gepraat en gelachen met collega's. Soms word ik nog 'the Visitor' genoemd maar meestal ben ik gewoon de collega van de afdeling talen en literatuur. Een groot compliment om hier opgenomen te worden als een collega.

Het is vandaag zelfs gelukt om thee te drinken in de personeelskamer. Vorig jaar en afgelopen week werd ik voor iedere pauze uit de personeelskamer of zelfs uit de les geplukt om bij de headteacher te zitten. Daar is het rustiger en staan luie stoelen. Eigenlijk wilde ik gewoon bij de rest van het personeel zitten maar ze wilden graag goed voor me zorgen. Vandaag lukte het dan wel. Ik had een tussenuur voor de ochtendpauze en was dus al op tijd in de personeelskamer. De headteacher was er nog niet dus hij kwam mij niet ophalen. En voor ik het wist had ik een kop thee, een paar zoete balletjes en een chapati voor me liggen. Lekker en vooral gezellig!

Aan het eind van de dag heb ik nog een stapel schriften, pennen en linialen gegeven die uitgedeeld kunnen worden aan de leerlingen die het zelf echt niet kunnen betalen. Daar was de school erg blij mee.

Ook heb ik de schilderijen van Ariong Daniel gekocht. Deze leerling heeft vorig jaar een kunstwerk gemaakt waar ik meteen verliefd op was en die ik mocht kopen (en die niet in de koffer paste). Dit jaar heeft hij op mijn verzoek 2 schilderijen van dieren gemaakt en ze zijn supermooi. En ook deze passen niet in de koffer........een oplossing is al bedacht, haha, ik was erop voorbereid. Ik had de afmetingen wel doorgegeven maar TIA (this is Africa).

Om het afscheid nog even voor me uit te schuiven, heb ik afgesproken om maandag naar de assembly te komen. Kort daarna beginnen veel leerlingen met examens en zo kan ik ze hopelijk nog een beetje extra motivatie geven.

Gisteren was ik in de middag vrij en zijn we (Michelle, Pastor Joseph, Joseph en ik) naar Olungura gegaan om eindelijk te boeken te kunnen geven. Eerst heb ik even de nieuwe schoollokalen bekeken, die er erg goed uitzien. Het hele terrein ziet er een stuk beter uit nu het vervallen hutje weg is gehaald en er geen klassen onder een boom zitten. Het Assink lyceum heeft geholpen om geld in te zamelen voor nieuwe lokalen en ik kan niet wachten tot ik kan laten zien hoe het geld besteed is. Bedankt leerlingen en collega's, namens alle leerlingen en docenten van Olungura.

Daarna heb ik de boeken uitgereikt die ik kon kopen dankzij de sponsoractie van Simone en haar turnsters, ook jullie onwijs bedankt namens de leerlingen en docenten van Olungura! De foto's van alle groepen komen er snel aan de muur te hangen. Ook werden de boeken meteen geteld en voorzien van een stempel zodat ze niet kwijt kunnen raken.

De blijdschap in Olungura is enorm! Leerlingen kwamen telkens kijken en werden weer naar hun lokaal gestuurd, en kwamen weer kijken, en werden weer weggestuurd etc.

De docenten lieten spontaan hun klassen in de steek om de boeken te bekijken en alle andere spullen. Ik moet nog steeds lachen als ik aan de headteacher denk die met een klein speelgoed ventilatortje zichzelf wat koelte toeblies.

Kortom, het zijn nog steeds topdagen! Iedere dag weer maak je vanalles mee, vind je lieve mensen om je heen, kun je mensen een lach bezorgen door gewoon je Muzungu zelf te zijn en leer je over een compleet andere cultuur.

En dan ben je na een dag best voldaan en moe. Lees je pas 's ochtends dat het Nederlands damesvoetbalteam zich geplaatst heeft voor de finale, want je was al in slaap gevallen. En luid je het weekend in met een koude Nile Special en hoop je stiekem dat er morgenochtend weer pannenkoeken voor je gebakken zijn.

Kijk je uit naar een dag waarop je gewoon even lekker in Soroti kunt zijn. Winkeltjes bekijken, souvenirs shoppen, nog even langs je favoriete boekwinkel en uitslapen! (Niet per se in die volgorde)