Afgelopen nacht was erg pittig vanwege ziekte van mijn kamergenote. Heel vervelend voor haar maar gelukkig niets ernstigs.

Na wat overleg en hele goede hulp van het hotel personeel besloten we toch naar Soroti te vertrekken.

Als dank voor zijn goede zorgen heb ik een ober extra fooi gegeven. Zo lief om te zien dat hij meteen naar een kennis liep en trots liet zien wat hij gekregen had. Hij had het dubbel en dwars verdiend!

Onderweg naar Soroti is er niet veel bijzonders gebeurd. De wegen waren goed, slechts een handjevol drempels en, zoals het hoort, een lekkere rolex.

Naarmate we dichterbij kwamen werd ik al een stuk ongeduldiger, het kon me niet snel genoeg gaan.

Maar na ca 6 uur rijden, reden we Soroti binnen. Een feest van herkenning en het gevoel thuis te komen.

Pastor Joseph kwam al aanlopen en ik kreeg een grote knuffel. Wat fijn om hem weer te zien!

Hij zou weer naar huis gaan en we spraken af dat ik voor het eten nog even langs zou komen om zijn familie te begroeten.

Daarna hebben we afscheid genomen van Wilson. Hem zie ik deze reis niet meer omdat ik met de bus terug naar Jinja ga en vanaf daar met een andere chauffeur naar het vliegveld.

Ik heb hem stroopwafels en een shirt gegeven waar hij erg blij mee was. Hij fluisterde mij nog snel in dat hij ervan genoten had dat hij me weer heeft gezien en dat we veel hebben kunnen lachen.

Lieve man!

Na het afscheid heb ik de koffers in de kamer gezet, snel onder de douche gesprongen en snel richting Pastor Joseph.

Ik wist de weg nog (is ook niet heel moeilijk) en als snel zag ik de kleine Sheba staan. Die was in de tuin aan het spelen. Na een knuffel liep ik om het huis en kwam nog wat mensen tegen. Gezellig, even voorstellen, beetje kletsen en weer verder.

Bij de deur stond iemand die me erg bekend voorkwam en ik liep naar binnen. Daar zaten twee vrouwen en één was een baby aan het voeden. Ik werd enthousiast onthaald en was op slag verliefd op de baby. Wel een beetje verbaasd dat ik daar niets over wist.

Na 5 minuten kletsen vroeg ik waar Pastor eigenlijk was.

En toen keken ze me vreemd aan. Pastor?

Ik uitleggen wie Pastor is en opeens..................bleek het de buurman te zijn. Ik zat in het hele verkeerde huis!!!!!!!!

Ik vond het al zo vreemd dat het meubilair zo veranderd was en dat de vrouwen me wel bekend voorkwamen maar ze er niet zo uitzagen als in mijn herinnering. Maar ja, je bent enthousiast en dan maken al die details niet zoveel uit.

Nou, snel maar even afscheid genomen en een huis verder naar binnen gestapt. En daar zag het er wel bekend uit en kreeg ik gelijk knuffels van iedereen. Dat was het goede huis!!!!!!

Heerlijk om iedereen weer even te zien en te spreken. Sheba heeft een popje uitgezocht die een leerling mij heeft gegeven. (Nicky, ik stuur je snel een foto, ze is er erg blij mee).

Al snel ben ik met Pastor weer teruggelopen naar het hotel voor het avondeten. Simon en Chairman (bestuursleden in Oeganda) kwamen ook om gezamenlijk te eten. We hebben heerlijk hard gelachen om mijn blunder en ik vermoed dat ik dit nog wel een tijdje te horen krijg, haha.

Het was erg gezellig. Veel gelachen, een paar serieuze korte gesprekken.

Nu weer op tijd slapen want morgen gaan we naar Olila High School en het hostel. Ook gaan we boodschappen pakketjes halen voor de alleramsten in Amuria. En als het lukt wil ik alvast naar de boekwinkel om rond te snuffelen en misschien al wat boeken mee te nemen.

Ik heb al zoveel plannen en wil zoveel doen en zien, dat ik waarschijnlijk tijd tekort ga komen. Alle reden om op tijd naar bed te gaan zodat ik morgen weer volop kan genieten.

Ojotor ejok (slaap lekker)