Zondag betekent hier een bezoek aan de kerk. Ik werd opgehaald door Joseph Angwal, hij is ook mijn gids bij het beklimmen van de rots.

De kerkdienst begon weer als een groot feest, iedereen was aan het zingen en dansen. Vervolgens gingen de kinderen naar zondagsschool en begon Pastor Joseph de preek. Dit keer ging het over het moment dat je voor God staat.

Na de preek werd mij gevraagd ook iets te zeggen. Ik heb de mensen bedankt voor hun vriendelijkheid en warmte. Daarna het ik het Onze Vader in het Nederlands gebeden, namens alle Nederlandse vrienden van Oeganda. Pastor Joseph heeft het vertaald naar het Engels en toegelicht wat het gebed betekent.

Aan het einde van de dienst werd ik weer gevraagd naar voren te komen omdat dit de laatste keer is dat ik bij de dienst zal zijn. Ik heb wederom iedereen bedankt en gezegd dat ik keihard ga sparen om volgend jaar weer terug te komen. Ik kreeg een flink applaus.

Toen ik daarna hoorde dat de Pastor hoopt snel geld in te kunnen zamelen voor een nieuwe microfoon en dat deze 60.000 shilling zou kosten, heb ik aangeboden dat bedrag te betalen als waardering voor de gemeenschap. Het blijft schrijnend om te ervaren dat een gemeenschap zoveel moeite heeft om 20 euro bij elkaar te leggen. 60.000 shilling is namelijk minder dan 20 euro.

De hele gemeenschap was erg dankbaar voor dit gebaar

Bijna iedereen kwam persoonlijk afscheid nemen en ze hopen me volgend jaar weer te zien.

Terug in het hotel me snel omgekleed en wat gegeten. Eigenlijk toch een vreemd gevoel om weer een broek aan te hebben ipv een rok. Maar wel zo prettig voor het beklimmen van de Soroti Rock. Joseph Angwal was erg op tijd en excuseerde zich zelfs omdat hij 6 minuten te laat zou zijn. Voor Afrikaanse begrippen was hij hartstikke vroeg.

De wandeling naar de Rock leidde ons door de stad en plekken waar ik nog niet eerder geweest ben. Leuk om weer nieuwe dingen te zien al is de armoede duidelijk aanwezig.

Eenmaal bij de rots begon de steile klim omhoog. Er was een soort paadje van rotsblokken en een railing om je aan vast te houden. Onderweg zagen we nog 2 apen. En hoe hoger we kwamen, hoe mooier het uitzicht. Omdat de omgeving erg vlak is, kun je ver kijken. Helemaal boven is een hutje waar de politie is. Ondanks dat Joseph de brief met toestemming liet zien, moest er toch nog wat betaald worden. Zo werkt dat nou eenmaal. Gelukkig was het niet veel. Na veel foto's te hebben genomen, ook veel van verschillende hagedissen, klommen we weer naar beneden. Daar kwam een groep kinderen op ons afrennen en ze wilden dat ik foto's van hen maakte. Het zijn leuke en gekke foto's geworden. Alle kinderen dringen om op de camera te zien hoe de foto's zijn geworden, haha. Blijft iets geks om mee te maken.

Joseph nam me mee naar de markt waar ik een rok en een shirt van Oeganda heb gekocht. Ook hebben we wat te drinken gekocht en zijn we terug naar het hotel gelopen. Ik gaf Joseph wat geld om hem te bedanken voor het leuke uitstapje. Zelden iemand zo dankbaar gezien.

Simon stond me al op te wachten want hij probeerde me al een paar dagen te spreken te krijgen maar we hebben beide een volle agenda.

Hij wilde weten welke naam de school moet krijgen die ze in Olungura willen bouwen zodat leerlingen daar ook de middelbare school kunnen volgen. Ik heb aangegeven dat ik dat teveel eer vind en een hele moeilijke vraag. We hebben er even over gepraat en ik heb duidelijk gemaakt dat alles via Stichting Amuria moet lopen. Ik kan me enorm inzetten maar kan ik mijn eentje weinig bereiken en bovendien is Stichting Amuria degene die bepaalt welke projecten er zijn en welke voorrang hebben, uiteraard in nauw overleg tussen de Nederlandse en Oegandese afdeling.

astor Joseph arriveerde al om me op te halen. Ik was uitgenodigd om bij hem en zijn familie te eten. Na een snelle douche wandelden we naar zijn huis.

Ik had de prinsessentas meegenomen die Susan geschonken heeft. Ik hoopte dat het een leuk cadeautje voor haar zou zijn. Nou dat was het. Ze was er heel erg blij mee, haar favoriete Disney prinses staat er namelijk ook op.

Een van de dochters van de Pastor was ziek, ze heeft malaria. In het ziekenhuis geven ze dan een infuus. Dat laten ze zitten en je moet 2 dagen terugkomen zodat ze meer medicijnen in het infuus kunnen spuiten. Nooit geweten dat dat zo werkte.

Het eten was weer heerlijk. Ik kreeg zelfs een stukje van de kip dat beschouwd wordt als het beste stuk en het is een eer dit te krijgen. Het smaakte heerlijk.

Na het eten heb ik nog een beetje gedanst met Sheba. Helaas begon het te bliksemen dus het was tijd om terug naar het hotel te gaan voor de bui los zou barsten.

En nu ben ik weer in het hotel, onweert en regent het flink en verbaast het me dat de stroom nog niet is uitgevallen.

Internet doet nog wel een beetje gek. Het lukt me niet om zelf de verslagen online te zetten maar gelukkig doet mijn moeder dat. Alleen komen ze dan niet op Facebook. Deel de verslagen dus gerust op Facebook, graag zelfs.

Morgen begin ik op Little Apostles, de basisschool van Pastor Joseph. Ik ben ontzettend benieuwd en heb er megaveel zin in! Ik ontmoet dan ook Ivan, de jongen die ik sponsor zodat hij naar school kan. Ik kan niet wachten. Ik ga snel slapen, dan is het ook snel morgen. Klaar voor het volgende avontuur.

Slaap lekker!