Zaterdag, de dag van de parent-teacher meeting op Olila High School waar iedereen de hele week al over praat.

Pastor Joseph haalde me op en iets na 9 uur waren we op school. Vanf 8 uur was er inloop en om 9 uur zou het programma starten, maar this is Africa dus toen wij arriveerden waren we de eersten. Nog een poos later kwam de staf binnendruppelen en er verzamelden zich ook een aantal ouders. Waar ik altijd het liefst een beetje achteraan zit, hadden ze me vandaag weer een plaats vooraan gegeven. Naast professor Olila en zijn vrouw.

Het programma begon met een rondleiding over het terrein. Ik heb nu ook de bibliotheek gezien, het scheikunde lokaal (1 tafel met 2 kranen verder een gewoon lokaal) en het computerlokaal gezien. Er stonden maximaal 20 computers, voor 2800 leerlingen. ....

Daarna ging het programma verder met een paar liedjes en een toneelstuk door leerlingen. Het toneelstuk ging over een jongen die van school ging en in de gevangenis belandde. Dat geeft wel een beetje weer hoe onderwijs hier gezien wordt.

Hierop volgden een aantal speeches door verschillende mensen zoals de head teacher, deputy head teacher, decaan etc. De boodschap was samenwerking tussen school en ouders, het belang van het betalen van het schoolgeld en het belang van opvoeding.

Tijdens de eerste speech werd ik ook genoemd en ik kreeg een ingelijste foto van professor Olila, docenten Engels, klas 1 meisjes en mijzelf. Een erg mooi cadeau! Deze krijgt thuis een mooie plaats!

De speeches duurden behoorlijk lang. In totaal duurde het programma een uur of 7. Ik stond ook op het programma om een speech te geven. En wat was ik zenuwachtig haha. Zoveel mensen en ook zoveel belangrijke mensen en dan vragen ze mij om een praatje te houden. Ik heb geloof ik best staan bibberen maar ik heb ook kunnen vertellen dat ik de mensen hier erg dankbaar ben voor de kansen die ik krijg om te leren en te helpen. En dat ik veel bewondering heb voor de docenten want de klassen zijn groot, maar de harten van de docenten ook want iedere dag komen ze naar school om hun leerlingen te helpen met een goede toekomst.

Mijn speech werd gewaardeerd maar ik was blij toen ik weer kon gaan zitten. Speechen is toch niet zo mijn ding.

Kort na mijn speech was het programma afgelopen en kregen we een lunch. Nou ja, vanaf 17.00 noem ik het een avondmaal haha.

En zo viel ik weer in het volgende avontuur want er was lunch voor de ouders, kinderen en staf. Oftewel, niet voldoende vorken, dus dan maar helemaal geen vorken. Het is hier heel normaal om met je handen te eten en een van de docenten vertelde dat hij juist niet met mes en vork overweg kan.

Pastor Joseph vond het best grappig om mij met mijn handen te zien eten, het ziet er vast nogal onwennig uit haha.

Na de 'lunch' zag ik Abraham weer en dit keer zijn er foto's van ons gemaakt. Zijn ouders waren er niet, erg sneu. Gelukkig vrolijkte hij op toen ik vroeg of hij met mij op de foto wilde. Schatje is het!

Ik had nog heel even tijd om met Charles te kletsen, de collega die deze week mijn mentor was. Hij vertelde me dat ze me een polo van de school wilden geven maar dat deze nog geleverd moest worden. Een supercadeau! Ze zien me echt als docent van Olila High School en daar ben ik erg trots op.

Tijdens een van de speeches werd gezegd dat er 66 docenten zijn. Toen Pastor Joseph mij voorstelde zei hij dat er een fout was gemaakt want er zijn 67 docenten en er werd meteen geklapt. Zelfs professor Olila noemde het docentenaantal 66+1.

Ik kom zeker terug op deze school!

Na de 'lunch' was het tijd om te vertrekken. Iemand had de auto van Pastor Joseph geleend en dus moesten we op een motor terug. Het zal er heel raar uit hebben gezien. Pastor Joseph op de motor, ik achterop met mijn rok opgetrokken zodat ik kon zitten. Ze houden hier echt niet van blote knieën. Daar had ik het gisteren nog met collega's over gehad en nu zat ik zo achterop haha.

Maandag ga ik nog langs voor het kunstwerk en ik zal komende week vast nog vaker langsgaan. Ik mis de school nu al.

Morgen naar de kerk en daarna Soroti Rock beklimmen.