De laatste dag met de leerlingen op Olila High School. Ik heb 2 lessen Engels bekeken. Zoals ik al eerder gemerkt had zijn de leerlingen afhankelijk van de docent voor nieuwe informatie. Ze hebben geen lesboeken dus ze kunnen zelf niets opzoeken. Een tablet is al helemaal onbekend hier.
De eerste docent was vooral bezig met informatie overdragen. De leerlingen lopen achter en moeten wel op tijd klaar zijn voor de toetsen. Ze zullen dan ook een extra les krijgen. Dat is hier totaal geen probleem.
De tweede les was erg leuk. Abraham had vandaag een colbertje aangetrokken over zijn uniform, hij wil graag gezien worden door mij.
De leerlingen begonnen met een herhaling van de stof. Iedereen moest gaan staan en degenen die een antwoord wisten mocht weer gaan zitten. Weer eens wat anders en leuk!
De rest van de les deed de docent veel moeite om persoonlijke aandacht te hebben voor de leerlingen. Dat is natuurlijk erg lastig met meer dan 100 leerlingen maar ze deed het erg leuk.
Later vertelde ze dat ze nog maar 7 weken op deze school werkt en nog bezig is haar studie af te maken. Ik hoop dat ze op deze school blijft.
Na de les kwam Abraham nog vragen of ik Facebook heb. Ik vermoed dat ik straks een paar 100 vriendschapsverzoeken heb. Ze kijken nu al uit naar de dag dat ik terugkom.

Na de thee ben ik met de docent beeldende vorming langs een aantal leerlingen gegaan. Ze zijn nu bezig met het maken van handen, voeten en hoofden van klei. Heel erg mooi!
Het kunstwerk dat ik wil kopen was nog niet helemaal af omdat de maker ziek was. Maandag ga ik het ophalen. Het geld wat ik ervoor betaal wordt gebruikt voor de aanschaf van materiaal voor beeldende vorming en de maker krijgt ook een deel van het geld. De prijs ligt rond de 20 euro, weinig voor hetgeen ik ervoor krijg, een groot bedrag voor de maker en de school.
Daarna heb ik nog een schrijfopdracht van een leerling nagekeken. Ze was goed op weg maar op deze school willen ze een foutloos artikel. Het meisje zal het nog wel een paar keer moeten verbeteren.
Daarna heb ik afscheid genomen van de collega's. Ik heb veel geleerd en voel me enorm welkom op deze school. Ik zal ze missen! Ik heb een tas met schoolspullen aan hen gegeven waar ze erg blij mee zijn. Ze zullen de spullen uitdelen aan leerlingen die goed presteren en leerlingen die zelf geen pen kunnen betalen. Namens de docenten Engels van Olila High School heel erg bedankt voor de spullen!!!!!

De head teacher heb ik een voetbal gegeven voor het meisjes voetbalteam. Dit team behoort namelijk tot de besten van het land. Maandag tijdens de assembly zal de bal aan de meisjes gegeven worden.

De cadeaus worden erg gewaardeerd. Er is me ook om computers en laptops gevraagd maar ze snappen dat dat ook voor mij teveel geld is. Ik ga wel op zoek naar een cadeau voor het hele docententeam en voor de leerlingen.

Daarna was het toch echt tijd om te gaan. Maar bij de poort kwamen meisjes vragen waarom ik hen geen Engels gaf want dat vonden ze veel leuker dan hun eigen docent. En ze wilden ontzettend graag nog even met me kletsen. Ik heb ontdekt dat ze graag naar gospel muziek luisteren maar ook Justin Bieber vinden ze leuk. En ze wilden nog even mijn huid aanraken, hahahaha. Blijft een vreemde gewaarwording. Kan me niet herinneren dat ik ooit een donker iemand gevraagd heb of ik de huid mag voelen maar hier vinden ze het geweldig als ik ja zeg.
Uiteindelijk moest ik toch echt op de boda boda stappen want ik zou met Pastor Joseph naar zijn dochter en zijn zus gaan.

Pastor Joseph arriveerde op zijn Afrikaans ongeveer twee uur later. Hij zou vandaag de brief met toestemming voor het beklimmen van Soroti Rock ophalen maar dit bleek een flinke klus. Hij is 8x op het politiebureau geweest maar de brief was telkens nog niet klaar of de juiste persoon was er niet. Aangezien we vanavond en morgen al een vol programma hebben moest hij wel naar het bureau op het moment dat we hadden afgesproken. Maar zoals wel vaker, als je rustig wacht komt alles goed.

We haalden zijn gezin op. Ik kwam erachter dat zijn vrouw een winkeltjeheeft, daar ga ik natuurlijk zo snel mogelijk langs! In de auto was plek voor 5 of 6 personen. Oftewel, 8 moet ook wel passen. De kleine Sheba sprong meteen naar voren om bij mij op schoot te zitten en op de achterbank was het ook even stapelen, maar het lukte.

Sheba is de jongste dochter van Pastor Joseph en zijn vrouw. Zij is ook het meisje dat afgelopen zondag in de kerk zo dicht mogelijk bij me wilde zitten. Het is echt een ontzettend lief meisje.

Na een behoorlijke rit waren we weer in Amuria, waar de zus van Pastor Joseph woont. Eén van de dochters van Pastor Joseph is daar een paar maanden geweest om stage te lopen en was daar nu klaar mee en ze zou mee terug gaan. Reden voor een feestmaal.
Helaas zag ik nog net hoe een hond een klap kreeg. Iets wat hier normaal is maar wat ik liever niet zie. Maar dit hoort ook bij het leven hier.

Eerst stelde iedereen zich voor. Het is normaal dat men elkaars kinderen opvangt. Het is dus best ingewikkeld om erachter te komen wie nou bij wie hoort.
Daarna kreeg ik een geroosterde maïskolf. Vervolgens hebben we gezongen en gebeden terwijl ondertussen het eten op tafel werd gezet. Grote pannen met rijst, vlees, een beetje groente en aardappels. Er was kip en eend. Alles vers van eigen land, ook de kip en de eend. Het was heerlijk. Wel moet ik nog steeds wennen aan het eten zonder mes. Ze gebruiken hier alleen een vork. Vlees bijt je gewoon van het stuk af. Ik ben altijd bang dat ik dan het stuk wat nog aan de vork zit lanceer dus ik eet weinig vlees, hihi.

Aan het eind van de maaltijd begon het te regenen en moest ik binnen gaan zitten. De rest volgde even later. Circa 30 mensen in een kamer van 4 bij 5, dat is best hutjemutje. Kinderen zaten op de grond, peuters zaten ertussen. Het is leuk om te zien hoe de oudere kinderen voor de kleintjes zorgen. Daar zijn ze erg druk mee. Ik heb vooral zitten genieten. Geen foto's maken (dat werd al gedaan door een jongen die wel 100 foto's heeft gemaakt ), niet teveel kletsen maar gewoon genieten van de vriendelijke mensen, de taal en de sfeer.
Na de thee was het tijd om weer te gaan. Dit keer met 9 mensen in de auto. Op de achterbank werd nog meer gestapeld en volgens mij was er geen millimeter meer vrij. Sheba kroop weer voorin bij mij op schoot en viel al snel in slaap.

Eenmaal in het hotel bleek de stroom te zijn uitgevallen. Dat gebeurt wel vaker als het regent. Gelukkig heb ik van Dick en Roeleke een knijpkat meegekregen. Deze heeft ook een zaklamp. Volgens de receptie zou de stroom snel weer terug zijn maar daar wilde ik niet op wachten. Het hoort er toch ook gewoon bij dat je geen stroom hebt en wel wilt douchen. Met het licht van de zaklamp ging dat prima.
Inmiddels zijn we meer dan een uur verder en ik heb nog geen stroom. Maar ach, als je rustig wacht, komt het vanzelf goed.

Morgen ga ik naar de parent-teacher meeting van Olila High School. Ik ben gevraagd om ook kort iets tegen de (1000!!!!!!!) ouders te zeggen. Je een beetje op de achtergrond houden is er niet bij, haha. Maar stiekem geniet ik van iedere minuut.

Ik hoop morgen te kunnen laten weten hoe het gegaan is. Slaap lekker voor nu.

Liefs!