Dag 2: de dag van Wijchen.

Voel goede moed stonden Carina en ik op dag 2 weer aan de start op de Wedren in Nijmegen. We hadden een late start maar vanwege de verwachtte hitte mochten we een half uur eerder starten. Wederom waren we rond half zes door de scans en konden we op weg. Eerst een flink stuk door Nijmegen, op weg naar Wijchen. Ik kon goed merken dat ik dinsdag erg hard had gelopen en besloot om vandaag rustiger aan te doen. Carina loopt de Vierdaagse fluitend en paste zich aan mij aan. Ook erg knap want zij moest langzamer lopen dan zij gewend is.

Eerlijk gezegd weet ik niet heel veel meer van dag 2. Wel weet ik dat we langs het punt kwamen waar ik in 2012 uitviel, een emotioneel moment. Ik was verder dan ooit en zou driemaal echt scheepsrecht zijn?

Ik voelde me nog redelijk maar had wel last van de warmte. Veel drinken maar ook eten zijn dan erg belangrijk. Carina deed alles wat ze kon om me te helpen. Komkommer en zoute snacks pakken die werden uitgedeeld, mijn pet en bandana nat maken bij mensen die met een tuinslang langs de kant stonden en alles op zo'n manier dat ik kon doorlopen. Echt een kanjer.

Wijchen was vergelijkbaar met Elst. Veel gezelligheid, vrolijke mensen langs de route en vooral veel roze. De woensdag is namelijk Roze Woensdag.

De laatste kilometers over de Waalkade waren erg zwaar. Ik voelde blaren opkomen, pijn in de benen, moe en heel erg warm. Carina kreeg het zelfs voor elkaar om mijn heuptas over te nemen zodat ik iets lichter kon lopen. Zij liep dus met rugzak en heuptas!

Wat was ik blij dat we de finish gehaald hadden. Op de helft, verder dan ooit, nog maar 2 dagen!

Na de finish weer naar mijn ouders waar we gegeten hebben. Daarna douchen en massage en weer naar bed. Op naar dag 3, over de helft!