Vanochtend weer vroeg het bed uit voor de laatste trainingstocht voor de 4 daagse, de Kolpingmars. Niet alleen, Buddymummy was ook weer van de partij. En vader wilde ons wel wegbrengen, dat is altijd fijn.

Om 7.30 zijn we gestart in Nijmegen en al vlot liepen we op een lange, lange, lange dijk. Je kunt dan ver van je af kijken en mam vindt dat fijn lopen, ik loop liever door dorpen en kronkelende weggetjes door de natuur. Vandaag zagen we weer veel schapen, geiten, koeien en hier en daar een verdwaald zwijntje.

Na 9.5km zouden we een rustpost hebben. Een pannenkoekenhuis zou speciaal voor de wandelaars eerder open gaan. We hebben het niet kunnen vinden en we waren niet de enigen. Arme pannenkoekenhuismedewerkers...

Iets verderop vonden we een klein terrasje en daar zijn we even lekker gaan zitten. We kregen al snel gezelschap van 2 andere wandelaars en natuurlijk werd er meteen volop gekletst over de 4daagse.

Vervolgens liepen we door Beuningen en waren alweer snel terug op de weg naar Nijmegen. En dat was een prettig idee aangezien de temperatuur al behoorlijk opliep. Het was bijna te warm om te kletsen. Ook kreeg ik last van mijn heup. Het was dan ook fijn dat we na 17.5km weer een rust hadden. Dit keer was het café duidelijk aangegeven en konden we eindelijk even naar de wc, even zitten en even rustig wat eten en drinken.

Op naar de laatste loodjes. Lekker warm en ik had niet echt een hele goede dag. Gelukkig kon ik mijn moeder interviewen en konden we flink lachen, dat leidt heerlijk af. En toen stond een klein meisje op de stoep ranja uit te delen. Zo lief!

Na 20km kwam het startbureau weer in zicht en werden wij al opgewacht door pap. Hij had heerlijke koele Radlers bij zich, echt genieten.

Weer een medaille rijker stapten we weer in de auto op weg naar huis. Onderweg toch nog een paar herten gespot.

Nu lekker op de bank. Ik heb zelf al gesport, nu hoef ik alleen nog maar sport te kijken.

Nog 9 dagen!