Dag 16: Afscheid van Olila High School

Nou ja, soort van. Vandaag was mijn laatste dag op Olila High School maar de komende 2 weken ga ik lesgeven op Little Apostles en dan kan ik natuurlijk best even langs OHS fietsen om gedag te zeggen!

In de ochtend heb ik lekker veel foto’s gemaakt. Er zijn eigenlijk geen lessen meer omdat een aantal klassen al begonnen zijn met de examens en de docenten daar druk mee zijn. Dus ik heb met verschillende mensen gepraat, wat erg leuk was. Zo heeft een docent me verteld hoe hij is opgegroeid, erg interessant. En ik heb met Abraham gesproken die zich niet lekker voelt en bij een dokter is geweest. Hij blijkt een bacterie te hebben en gelukkig kon er meteen gestart worden met een behandeling. Hopelijk knapt hij snel op.

Ook heb ik het meisje gesproken dat mij een brief geschreven heeft. Ze is erg blij met de spullen die ze gekregen heeft. Later heeft Pastor Joseph ook met haar gesproken en hij bleek haar oma te kennen. Deze meid zal op de lijst gezet worden en er zal een sponsor voor haar gezocht gaan worden (wie wil haar helpen voor 15 euro per maand?). Ze zou nu gesponsord worden door een lokale organisatie maar die blijken niet te betalen en nu bestaat er kans dat ze van school gestuurd gaat worden. Erg triest!

Tijdens het gesprek met Babra (het meisje) kwam er een andere studente naar me toe die me vroeg wanneer ik thuis kwam. Ik dacht haar verkeerd verstaan te hebben en legde uit wanneer ik weer naar Nederland zou gaan. Bleek het de zus van Ivan te zijn en hun thuis is ook mijn thuis. Mooi om zo ontvangen te worden hier. Natuurlijk ga ik hen thuis bezoeken!

De lunch was samen met Dick, Sytske, Lauranne en Pastor Joseph in een restaurantje in het centrum. Eigenlijk niet meer dan een grasdak op palen tussen een aantal gebouwtjes maar toch erg sfeervol. En het eten staat binnen 3 minuten op tafel en de prijzen zijn belachelijk laag. Maar het eten is natuurlijk wel gewoon superlekker!

Daarna bij Amen Bookshop 45 schriften gehaald dankzij een donatie van Angelique. Deze heb ik naar Olila High School gebracht en ze zullen uitgedeeld worden aan leerlingen die het zelf amper of niet kunnen betalen. Ook worden er een paar schriften uitgereikt aan leerlingen die erg goed presteren bij Engels, omdat ik Engels geef. De headteacher was er niet en de professor lag te rusten dus het overhandigen vond pas later plaats.

In de tussentijd veel lol gehad met docenten en foto’s maken. Lekker onverwacht foto’s maken, gekke poses en veel lachen.

Aan het eind van de middag was de professor bereikbaar en heb ik hem de schriften overhandigd. HIj was er erg blij mee en bedankt Angelique hartelijk. Ik had de doos nog vast en waarschuwde hem dat het zwaar was maar hij dacht dat hij de doos wel over kon pakken. Nou dat viel tegen, hahahaha. Hij liet ze nog net niet vallen, haha.

Daarna kwam ik er niet meer onderuit en was het toch echt tijd om afscheid te gaan nemen. Ik heb het zo lang uitgesteld dat een aantal collega’s al naar huis was. Maar ben iedereen langsgegaan en allemaal willen ze graag dat ik komende weken nog vaak langskom om gedag te zeggen. Ik kreeg zelfs het compliment dat ik de school opfleur, dat ik iedereen blij maak met mijn komst. Ontzettend lief!

Ik ga deze mensen ontzettend missen. Tegelijkertijd ga ik het ontzettend naar mijn zin hebben op Little Apostles. Kon ik maar op beide scholen tegelijk zijn!

Eenmaal terug in het hotel was Joseph Angwal er en hij had cadeautjes voor ons. We hebben allemaal een prachtig stuk stof gekregen. De mijne was natuurlijk de mooiste. Geel met zwart, erg mooi. Ik ga er een rok van laten maken en van de overgebleven stof kussenslopen. Als het lukt laat ik die rok hier maken en zal ik een foto plaatsen op Facebook.

Ontzettend lief van hem. Lastig om zoiets moois aan te nemen van iemand die weinig heeft. Maar daarmee ook een ontzettend mooi gebaar van Joseph naar ons.

Vanavond hebben we bij Pastor Joseph thuis gegeten. My home away from home (Sytske zal deze uitspraak ook niet snel vergeten). Dick, Sytske en Lauranne gaan namelijk morgen naar Mbale en dinsdag weer naar Nederland. En het is fijn om de laatste avond in Soroti samen met Pastor en zijn familie te zijn. Harriet had weer voortreffelijk gekookt voor ons!

Morgen neem ik dus afscheid van Dick, Sytske en Lauranne. Er komt morgenochtend een Nederlands gezin aan in Soroti en die willen graag iets van de lokale bevolking meemaken dus gaan ze op bezoek bij Emiacu in Amuria. Ik ga dan mee, dan zie ik Emiacu ook weer. Daar gaan we dan lunchen en boodschappenpakketjes uitdelen.

Zal vast een gekke dag worden. Afscheid nemen en meteen weer door. Het zal ook wel even wennen zijn om geen kamergenote meer te hebben. Maar er staan ook weer hele leuke dingen op het programma en er zijn inmiddels zoveel mensen met wie ik op kan trekken dat ik hier absoluut niet alleen ben. Home away from home.

Dag 15: Van Kidepo naar Soroti

Vannacht heb ik wat beter geslapen want ik was natuurlijk erg moe van alle indrukken en mooie momenten. Gelukkig wel een paar keer wakker geworden en de maan zien opkomen maar geen wilde dieren in de buurt.

Lekker ontbeten en natuurlijk nog even van de omgeving genieten. Sytske zag verschillende hertensoorten en Lauranne en ik meenden een leeuw te zien. Na veel turen door een verrekijker bleek het een mierenhoop te zijn, haha. Maar toen kwam Joseph ons halen want er was een olifant gespot. En daarna nog één.
Snel afrekenen en in (eigenlijk op) de bus want de dieren zaten nog voor de ingang van het park.
En we hadden geluk want we vonden een van de olifanten vlakbij het weggetje. Een loser, verstoten uit de groep. Een oud mannetje dat waarschijnlijk het gevecht van een jonger mannetje verloren heeft.
Supermooi om zo vlakbij te zien.

Daarna was het toch echt tijd om terug naar Soroti te gaan maar wel met een enorm voldaan gevoel.

Over de rit valt niet zo heel veel te vertellen behalve dat het lang was (zo’n 8 uur), stoffig en pijnlijk voor mijn billen. Maar wel weer prachtige delen van het land gezien en een heerlijke rolex gegeten.

Terug in Soroti was het heerlijk om te douchen en zelfs na goed schrobbem kleurde de handdoek nog oranje van het vele zand en stof. De chicken stir-fry ging er ook prima in en ik kan mijn bedje al horen roepen.

Morgen naar Olila om afscheid te nemen. Maar nu eerst lekker slapen!

Verzonden vanaf mijn Samsung Galaxy-smartphone.

Dag 14: The Big Five!!!!

Jaaaaaaaaaaaaaaa het is gelukt! Ik heb nu alle dieren van the big five gezien!

Maar eerst het begin. Amper geslapen vannacht want bij ieder geluid keek ik naar buiten om te zien of er groot wild rondliep. Helaas geen succes maar het rijzen van de maan was ook erg mooi.
Om 6 uur ging de wekker en was het nog donker. Tijdens het ontbijt kwam de zon op, erg mooi.

Na het ontbijt in het busje voor de game-drive. Bij de ingang van het park zagen we al een groep zebra's. Daarna duurde het even voordat we dieren zagen. Eerst een buffel die alleen was. Een mannetje dat is verstoten uit de groep, die worden losers genoemd. En al snel meer buffels. En vogels.
Na een poosje zijn Lauranne, Joseph en ik op het dak van het busje gaan zitten. Erg oncomfortabel maar supergaaf. Joseph was geweldig. Sprong af en toe naar beneden om de 4-wheel drive aan en uit te zetten en zat dan in no-time weer op het dak. En hij zag veel dieren als eerst.
We stopten bij een boom omdat er een vogeltje zat. En toen ik me omdraaide zag ik ineens het luipaard in de boom aan de andere kant!!!!!!!!
Wat een machtig mooi dier! Hij klom uit de boom terwijl wij op zo'n 3 meter afstand op het dak van het busje stonden. Ik kon niet eens wat zeggen, alleen kijken en foto's maken. En een filmpje. Niet alle foto's zijn even mooi want het ging snel.
Ik vond het even spannend toen het luipaard bijna op de grond kwam. Welke kant zou hij op gaan?
Maar hij liep van ons weg op zoek naar een rustiger plekje om te liggen.

Zo supercoolgaaf! Nu heb ik alle dieren van de big 5 gezien.

Een ander erg spannend moment was toen we een heuveltje af reden en wij aan één kant moesten zitten om niet om te vallen. Gelukkig ging het goed.

Joseph zag nog giraffen in de verte maar het is nog niet gelukt om dichterbij te komen.

Na nog langer rondrijden met vooral veel buffels zijn we teruggegaan naar de lodge voor de lunch.

Lekkere soep en kipcurry waren erg welkom en lieten ons vol goede moed opnieuw op pad gaan. De tweede game-drive was ook weer ontzettend mooi. Dit keer had ik een vest gevuld met een kussentje en een handdoek. Dat maakte het zitten op het dak een stuk comfortabeler.
Opnieuw vele buffels en verschillende antilope soorten gezien. Helaas geen giraffen, olifanten of leeuwen gevonden maar wel een hele groep zebra's die dichtbij stonden. Iets daarvoor zagen we al 2 zebra's die verder weg stonden. Samen met Wilson en Joseph zijn Lauranne en ik uitgestapt en hebben we geprobeerd er naartoe te lopen. Dat lukte voor een deel maar de zebra's hielden de afstand groot. Wel een kick om naar de dieren toe te lopen!
Gelukkig iets verderop dus een groep die dichtbij stond.
Helaas moesten we daarna weer richting de lodge zodat we voor het donker terug zouden zijn.

Nu zit ik samen met Lauranne bij de tent. De zon gaat bijna onder en dat is vanaf hier goed te zien. Daarna weer lekker eten en dan moe maar voldaan naar bed. Hopelijk weer een mooie opkomende maan en wie weet vannacht wel zicht op een leeuw!
Morgen weer terug naar Soroti al had ik hier nog wel een paar weken kunnen blijven.

Verzonden vanaf mijn Samsung Galaxy-smartphone.

Dag 13: Naar Kidepo park

Vanochtend zijn we al vroeg vertrokken en dat is maar goed ook want het was een lange rit. Wilson heeft ons opgehaald en Joseph Angwal is ook mee. De laatste wist te vertellen dat er een brug was ingestort en dat we moesten omrijden. Geen probleem, we hadden de hele dag.
Onderweg hebben we gekletst, spelletjes gespeeld (Joseph snapt nog niet zoveel van een sudoku maar kamertje verhuren gaat hem goed af), af en toe de ogen dicht en natuurlijk een pauze voor een rolex.

Zo'n 100km voor het park veranderde het asfalt in zandweg en was het hobbelen. Er was trouwens ook een nieuw stuk asfaltweg en die bezaaien ze hier graag met drempels. 87 drempels heb ik geteld, altijd fijn op zo'n 2km wegdek.

Rond 18.00 arriveerden we in Kidepo Savannah Lodge. En wat is het hier waanzinnig mooi! Onderweg al ontzettend mooie landschappen met veel bergen gezien, maar hier is het onbeschrijfelijk mooi.
Mijn tent heeft 2 ingangen met uitzicht op zonsondergang en zonsopgang en natuurlijk het park. Genieten!

Het diner bestond uit 4 gangen. Samosa, champignonsoep (jaja, ik heb het opgegeten), vis met groente en een pannenkoek. Superlekker en natuurlijk vergezeld van een koude Nile Special. Tijdens het eten zijn we nog even naar buiten gelopen om sterren te kijken. Wat zijn het er veel! Nog nooit zo'n mooie sterrenhemel gezien. We kunnen hier zelfs de melkweg zien.
Ook mooi om te zien was Joseph die volop genoot maar ook niet zo goed wist wat hij met 4 gangen aanmoest.

Na het eten werden we door een medewerker teruggebracht naar de tenten, veiligheid staat voorop. Mijn tent is het verst van het restaurant en heeft geen wc of douche. Heb even snel gedouched in de openbare ruimte maar ik was niet alleen want ik had gezelschap van ontelbaar veel vliegjes, motten, vlinders en mij onbekende insecten.

Nu lig ik vol adrenaline in bed in de tent. Aan de voorkant heb ik het doek open gelaten en ik heb net de maan op zien komen. Ik hoor allerlei beestjes en af en toe wat toeristen die naar hun tenten gaan.
Soms komen hier 's nachts buffels en olifanten dus bij ieder geluid kijk ik op om te zien wat het is. Tot nu toe dus vooral andere toeristen.

Morgen gaan we 2x een game-drive doen. Van andere Nederlanders hier hoorden we dat zij weinig geluk hadden bij de game-drives maar wij hebben Wilson. Die man ziet, hoort en ruikt waar de dieren zijn. Toch hebben we wel wat geluk nodig, het blijven wilde dieren.

Ik ga zo proberen te slapen. Om 6 uur gaat de wekker en ik wil wel uitgerust zijn. Maar ook niets missen van eventueel nachtelijk bezoek van grote dieren.
Wifi is er niet maar jullie lezen dit vast met terugwerkende kracht. Kun je gelijk in het volgende verslag lezen of het gelukt is om te slapen en of we geluk hadden bij de game-drive.

Verzonden vanaf mijn Samsung Galaxy-smartphone.

Dag 12: Olila High School

Ook vandaag een relatief rustige dag. Vanochtend even wat boodschappen gedaan om het pakket voor de leerling van Olila High School compleet te maken en daarna naar school om les te geven. Voor de 3e keer aan de jongens van S2East. Dit keer onder andere over het werkwoord ‘can’ en ik had een aantal uitdagingen gevonden/bedacht. Oftewel, aan het einde van de les heeft iedereen geprobeerd de binnenkant van de elleboog te likken, de neus aan te raken met de tong en de oren te bewegen. We hebben keihard gelachen! Ook mochten de jongens zelf een uitdaging bedenken. Zo kon een jongen de bovenkant van de deurpost aanraken met zijn voet en een andere jongen kon een papiertje laten bewegen zonder het aan te raken. Superleuk!

We hadden nog wat tijd over en de jongens wilden graag nog meer vragen stellen. We hebben het briefjessysteem gebruikt en dat leverde hele mooie en interessante vragen op. Hoe zien de wolken eruit vanuit het vliegtuig? Waarom waren Robben en Van Persie niet op het WK voetbal (de rest van het elftal doet er niet toe)? Brengen wij menselijke offers? Oegandese babietjes zijn licht en worden later donkerder, hoe zit dat als ze in Nederland geboren worden? En nog veel meer. De briefjes geven hen de vrijheid om redelijk anoniem vragen te stellen. Heb erg genoten van deze klas!

Daarna eigenlijk de hele middag bezig geweest met vanalles. Wat nakijkwerk, gesprekken met docenten, Abraham gesproken en afspraken gemaakt voor een bezoek aan een arts etc. Gewoon lekker aanrommelen en druk zijn met alles en niets.

De headteacher kwam me nog gedag zeggen en zich verontschuldigen dat we elkaar nog niet gesproken hadden. Maar hij zag ook dat ik me thuis voelde en vindt het leuk om te zien hoe ik mijn weg vind op school. Het is ook gewoon fijn om op school te zijn. Leuke en lieve mensen, interessante gesprekken, leuk lesgeven en iedereen zorgt ervoor dat ik me erg welkom voel.

Zelfs onderweg op de fiets geniet ik. De wegwerkers die al klaar staan om gedag te zeggen zodra ze me aan zien komen, gezinnen en kinderen die ik bijna dagelijks zie en die zwaaien. Heerlijk!

In de midag nog wat boodschappen gedaan en daarna weer lekker gegeten in het hotel. Wilson en zijn zoon waren er ook. Wilson is de komende dagen onze chauffeur en gids voor Kidepo. Zijn zoon zit op Olila en Wilson had hem meegenomen zodat ze even konden bijkletsen. (Wilson woont hier niet in de buurt en Happy komt alleen thuis tussen de periodes door)

Daarna de tas ingepakt en ben helemaal klaar voor morgen. Heb er superveel zin in! Op internet kun je een filmpje vinden van een leeuw die in Kidepo naar een restaurant is gelopen en daar is gaan liggen. De lodge waar dat restaurant is, is de lodge waar wij zullen overnachten. Het lijkt me doodeng maar ook supergaaf om zoiets mee te maken. De kans is natuurlijk erg klein. Ik hoop dit jaar vooral een luipaard te zien, dat het is het enige dier van the big 5 die ik nog niet in het wild heb gezien. En leeuwen wil ik natuurlijk ook graag zien. En er zijn ook struisvogels in het park, lijkt me ook mooi. En giraffen. En buffels. En en en....ik heb er zin in!

Mogelijk is er geen wifi bij de lodge en kan ik pas donderdag weer wat laten horen en/of foto’s plaatsen op Facebook. Hou vooral de krant in de gaten of er nog mensen opgegeten worden door leeuwen. Zo niet, dan ben ik lekker aan het genieten!

Dag 11: Kerk met prinsessen

Vandaag was een rustig dagje. Vanochtend konden we uitslapen en werden we opgehaald om naar de kerk te gaan. Dat was weer een groot feest.

De meiden van het hostel hadden hun mooie nieuwe jurken aan die zij van Dress a Princess hebben gekregen. En ze zagen er nog net zo prachtig uit!

De dienst begon weer met gezang en gedans, een groot feest.

De preek zelf ging over bidden en het blijft mooi om naar Pastor Joseph te luisteren die vol overgave vertelt en preekt.

Na de dienst werd er door de hele gemeenschap gevierd dat de meiden jurken hebben gekregen. Er werd nog meer gedanst, ik weet niet waar ze die enorme energie vandaan halen maar er kwam gewoon geen eind aan het swingen. Ondertussen werd er een enorme taart binnen gebracht die ik naar voren moest brengen. Achter mij kwamen de meiden dansend door het gangpad ook naar voren. Er waren ook koekjes, bananen en frisdrank. Het was echt een feest!

Iedereen blij en vrolijk, iedereen mocht meevieren dat de meiden zo’n feestelijke dag hadden gehad.

In de middag ben ik met Lauranne naar het centrum gegaan om wat inkopen te doen. Het boodschappenpakket voor de leerling van Olila is klaar en ga ik morgen afgeven. Ook nog wat schoolboeken gehaald. En een heerlijke rolex. Helaas begreep de jongen die ze maakte ons niet zo goed en kregen we een dubbele chapat. Het was teveel om op te eten en toen hebben we de helft aan 2 jongens gegeven die eigenlijk om geld vroegen.

Later hebben we nog een ijsje gehaald die we op een stoepje hebben opgegeten. Weet niet of ik al eens eerder zo van een ijsje genoten heb.

In de avond hebben we samen gegeten in het hotel. Sytske had tijdens de kerkdienst een bak groundnuts gekregen van een vrouw en daar hebben we na het eten lekker van zitten smullen onder het genot van een koude Nile Special. Om ons heen was er flink onweer. Een heerlijke avond dus.

Morgen weer naar Olila. Ik ga voor de 3e keer naar de jongens van klas 2. Heb een stuk uitleg en daarna een spelletje met wat uitdagingen (kun je je elleboog likken, kun je je oren bewegen etc) dus dat wordt vast leuk.

Daarna ga ik m’n tas inpakken zodat we dinsdag naar Kidepo park kunnen! Nu al onwijs veel zin in!

Nu snel douchen en lekker gaan slapen. Morgen gaat de wekker weer vroeg.

Ijotor ejok!

Dag 10: Amuria

Pfoe, wat was het weer een topdag! Het houdt niet op hier met alle geweldige ervaringen.

Vanochtend iets later dan gepland naar Ococia (Dat is de correcte spelling, Ochocha was niet helemaal juist). Daar is een kliniekje waar een Nederlandse vrouw vrijwilligerswerk doet, ook heeft zij een schooltje voor kinderen met een verstandelijke beperking. We werden, na een lange rit, ontvangen met thee en zelfgemaakte cake, erg lekker. Na even gekletst te hebben gingen de anderen naar de kliniek en bleef ik achter in het huis van Truus. Daar kwam Albert langs, een Duitse man die ik eerder deze week in de supermarkt al ontmoet had. Ook met hem gezellig gekletst en daarna een puzzel gemaakt tot de anderen weer terug kwamen. Samen hebben we nog het supermooie kerkje bekeken voordat we verder gingen naar Emiacu.

De weg naar Emiacu is erg bijzonder want het is niet meer dan een zandpad. En overal komen kinderen vandaan die achter de auto aan gingen rennen. Lauranne, Dick en ik zaten achterin de bak en we hebben genoten. Kinderen die meerennen, volwassenen die enthousiast zwaaien en gewoon lekker genieten van de omgeving en de wind in je haren. De wind in mijn rok was wat minder, ik leek soms wel op Marilyn Monroe..........Nou moet een rok hier minstens over de knie komen dus echt gemakkelijk voelde ik me niet. Maar ach, het mocht de pret niet drukken.

Vlakbij het huis van Emiacu kregen we autopech. Een wiel stond naar voren en de ander helemaal naar binnen gedraaid. Dat rijdt nogal lastig. Joseph Angwal en Pastor Joseph gingen proberen de auto te repareren terwijl wij lopend naar Emiacu gingen.

Twee vrouwen kwamen ons al joelend en met een kleed zwaaiend tegemoet rennen, een heel warm welkom!

We namen plaats in de hut waar het bezoek ontvangen wordt en al snel zat de hele hut vol met kinderen. Erg gezellig maar toen de thee kwam moesten de kinderen weer naar buiten. Bij de thee kregen we de inmiddels bekende groundnuts, superlekkere nootjes. Helaas zijn ze nu nog niet voldoende rijp, anders had ik ze van Emiacu kunnen kopen. Die zijn vers en lekkerder dan de groundnuts uit de supermarkt.

Ondertussen kwamen beide Joseph’s ook in de hut. De auto kon nog niet gemaakt worden maar er waren mensen onderweg om te helpen en eventueel konden we met een andere auto terug.

Na de thee gaf Emiacu ons een rondleiding over zijn land. Een enorm stuk land wat met de hand bewerkt wordt, onvoorstelbaar. Hij werkt er samen met de hele familie en als er een beetje geld is, kunnen ze hulp inhuren. Anders doen ze het zelf. En enorme klus en dat het hele jaar door. Hier kennen ze namelijk 2 seizoenen, droog en nat seizoen.

Terug in de hut kregen we lunch geserveerd, het was inmiddels al half 5 dus het werd een ietwat late lunch. Maar het was weer heerlijk. Rijst, kip, geit, groente, bonen, jus, atap (het brood hier, lijkt niet op ons brood) en een flesje frisdrank. Alles hier is zo vers en zo puur dat het superlekker is.

De hele middag liep er al een jonge vrouw rond die ik nog van vorig jaar ken. Ze heeft een verstandelijke beperking en is superlief. Komt je knuffelen en slaat zelf jouw arm om haar heen. Vorig jaar was ze er ook en ook nu weer was het mooi om te zien hoe iedereen met haar omgaat. Iedereen is lief voor haar en wordt vrolijk van haar. Vorig jaar kreeg ze een boodschappenpakket en ze werd helemaal gek van blijdschap. Daarom besloot ik haar ook dit jaar een boodschappenpakket te geven. Deze is gedoneerd door Angelique en ik vond deze vrouw de beste keuze voor dit pakket.

Ze was weer superblij. Nam het in ontvangst, stond even stil voor de camera en rende toen hard weg. Ze was zo blij dat ze begon te gillen en halverwege het pad stopte ze met rennen en ging zitten om te zien wat er in de tas zat. Helemaal blij. Ze wilde de tas op haar hoofd maar dat lukte haar zelf niet dus moest ik dat doen. Joshep Angwal liep met me mee naar haar toe omdat ze geen Engels spreekt. Ze vroeg hem van welke vriendin ze het pakket had gekregen en toen Joseph mij aanwees pakte ze mijn hand en trok me mee. Atore, mee naar huis, zei ze. Ik ben een stuk meegelopen en toen heeft Joseph haar ervan overtuigd dat ze zonder mij naar huis moest om het pakket aan haar oma te geven.

Wat een blij en mooi moment!

Inmiddels was de auto weer gerepareerd en was het tijd om weer naar Soroti te gaan. Volgende week ga ik weer naar Emiacu. Er komt dan een familie die 2 dagen in Soroti zal zijn en die Emiacu gaan bezoeken. Ik wil graag mee en Emiacu vindt het heel leuk als ik weer kom. Nu al zin in!

Lauranne en ik sprongen meteen achterin de pick-up. Dat is zo’n superervaring! Opnieuw kinderen die achter de auto aan renden en natuurlijk de mooie omgeving. Ik had nog een boodschappenpakket om uit te delen en heb die aan een zwangere vrouw gegeven die langs het pad liep. Ze was superblij en vertelde de suiker te gaan bewaren tot het kind geboren wordt. De mensen hier zijn zo mooi!

Achterin de pick-up was het genieten van het zwaaien naar mensen en de kick van de snelheid en het staan. Het werd al wel donker en uiteindelijk hebben we een poos naar de sterren liggen kijken.

Vlakbij het hotel nog een kleine botsing gehad met Pastor Joseph die voor ons reed. Hij moest vol in de remmen en onze auto was net iets trager met remmen. Gelukkig geen schade of iets dergelijks en zo zijn we veilig bij het hotel aangekomen.

Ik ben meteen onder de douche gesprongen maar zelfs na flink schrobben kleurde de handdoek mooi oranje bij het afdrogen. En nu lig ik op bed dit te typen en ik vergeet vast een heleboel mooie momenten van vandaag. Het is soms gewoon zoveel dat ik niet alles kan onthouden. Maar genoten heb ik zeker!

Morgen gaan we weer naar de kerk. Daarna is het programma leeg en ga ik naar de winkels. Een boodschappenpakket voor het meisje van Olila, wat boeken voor scholen en vast nog wel een souvenir of zo.

Aya do! (Schrijf je vast ook weer anders maar het betekent Tot ziens)

Dag 9: Prinsessendag

Vanochtend heb ik heerlijk lesgegeven op Olila High School. Beide lessen aan 2e klassen en in 1 klas heb ik weer brieven uit kunnen delen. De meiden reageerden erg enthousiast en wilden allemaal op de foto zodat ik in Nederland kan laten zien wie ze zijn. Ook vermoed ik dat er wat brieven geschreven gaan worden die ik weer mee kan nemen naar Nederland.

Bij de jongens waren we snel door de stof heen en heb ik hen extra uitleg gegeven over lastige onderwerpen. Zo af en toe werd er een briefje naar voren toe doorgegeven met een vraag erop die ik dan kon beantwoorden. Even later wilden ze weer vragen stellen over Nederland en bleef het briefjessysteem doorgaan. Toen ik aan het einde van de les vertelde dat ik het rooster voor maandag nog niet weet, kreeg ik een briefje waarop stond dat ze maandag ook Engels hebben en dat ik hen dan weer les moet komen geven. Zo lief!

Helaas ben ik het briefje vergeten.....stomme ik.

Gisteren kreeg ik een brief van een leerlinge waarin ze haar situatie uitlegde en om hulp vroeg. Collega Ainyakin is met de leerlinge in gesprek gegaan en kwam erachter dat haar situatie nog schrijnender is dan ze in haar brief aan mij al beschreef (ik geef niet zomaar hulp maar laat een docent beoordelen of de betreffende leerling echt hulp nodig heeft). Vandaag vertelde Ainyakin mij erover en ik moest flink slikken. Oftewel, deze meid kan wel wat hulp gebruiken en ik vind het knap dat ze het bespreekbaar heeft durven maken. Hulp bieden is soms nog best lastig want ik wil niet dat deze leerling als uitzondering gezien gaat worden door haar klasgenoten. Gelukkig krijg ik daar hulp bij van de mensen hier en gaat het goed lukken om haar op weg te helpen.

Ohja, ik mocht ook nog mooi lopend naar school. Nu de remmen en de trapper gemaakt zijn, besloot de ketting om dwars te gaan liggen. Na de eerste keer dat ‘ie eraf lag was er een voorbijganger zo vriendelijk om me te helpen maar toen ik weer op de fiets stapte, lag de ketting er binnen 10 meter weer af. Toen ben ik maar gaan lopen. Op school heeft Fred ervoor gezorgd dat mijn fiets naar een fietsenmaker ging en weer werd opgehaald dus terug naar het hotel kon ik weer lekker fietsen.

Eenmaal daar kwamen al snel de meiden die een middag als prinses kregen. Ondanks dat ik nog niet op Little Apostles geweest ben (ok, een paar uurtjes om gedag te zeggen), werd ik enthousiast begroet en gingen ze proberen mij op te tillen, hahahaha.

Wat was het een mooie middag! Ik was best moe maar heb genoten van het plezier van de meiden. Nagels lakken, cakejes versieren, spelletjes spelen, dansen en zingen. En als hoogtepunt natuurlijk het uitreiken van de jurken, gemaakt door Dress a princess. Wat zagen ze er mooi uit! Hele mooie jurkjes die iedereen ook supermooi stonden.

We namen telkens 10 meiden mee om zich om te kleden en als we weer terugkwamen op het veld werden ze met luid gejuich ontvangen. De anderen sprongen ze om de nek en ze waren zo ontzettend blij voor elkaar. Ik moest opnieuw even slikken, maar dit keer van positieve emoties. Zoveel blijheid!

Na nog wat gedronken te hebben werd een taart aangesneden. Hier wordt een taart rustig met 40 man gedeeld en iedereen geniet van de lekkernij. Daarna was het weer tijd voor de meiden om terug te gaan naar het hostel. Ze werden met de pick-up van Pastor Joseph gebracht en je kunt prima 20 meiden in de bak kwijt, hahahaha. Dat past best.

Sytske en Lauranne, bedankt voor de organisatie!

Net lekker gegeten en nu moe maar zeer voldaan in bed. Morgen gaan we naar Amuria, naar Ochocha (als je het zo schrijft). Daar is een kliniekje waar ook een Nederlandse vrouw werkzaam is. Het kliniekje zelf zal ik niet bezoeken. Dat heb ik vorig jaar gedaan en ik vond het heel heftig. Vooral de machteloosheid die ik voelde, het zien van zieke kinderen en dan niets kunnen doen.Na de kliniek zijn we uitgenodigd om bij Emiacu (andere opa van Emanuel) te lunchen. Dat is altijd ontzettend leuk dus daar kijk ik zeker naar uit.

Imooi do! (Schrijf je wellicht ook anders maar het betekent ‘tot morgen’)