Gisteren was het weer een beetje gek. In de ochtend was het erg warm en rond de middag werd het een stuk kouder. Ook was er wat onweer. Hierdoor voelde ik me niet erg lekker en ben ik ‘s middags op bed gaan liggen. Vandaar dat er nu een verslag van 2 dagen is.

Gisterochtend ben ik weer naar Little Apostles gegaan. Joseph Angwal was er ook en nodigde me uit voor een kop thee. Erg lekker. Daarna heb ik lesgegeven aan P6. Nadat we klaar waren met de bijvoeglijke naamwoorden gingen we verder met vergelijkingen. Dit hebben we gedaan door met de klas naar buiten te gaan en de leerlingen zich met elkaar te laten vergelijken. Wie de kleinste van de klas is, wie de langste, wie de grootste voeten heeft, wie de langste armen. Ook wilde ik weten wie het snelst was. De klas koos al snel een jongen en een meisje maar we hebben er nog even een wedstrijdje tegenaan gegooid. Wat zijn die kinderen snel! Op blote voeten racen ze over het veldje en hebben totaal geen last van stenen of kuilen. James, de snelste van de kleinere leerlingen, wilde ook graag tegen meester Martin racen. Natuurlijk hebben we dat gedaan en Martin bleek de snelste. Toen moest Martin natuurlijk ook tegen Ivan, de grootste jongen van de klas. Ivan gleed uit bij het keerpunt maar anders had hij zeker gewonnen.

Het was zo leuk dat zelfs de inspecteur kwam vragen of ik deze les op zijn school kon komen geven. De kinderen vonden het superleuk om op een hele andere manier les te krijgen en even lekker te kunnen bewegen.

Na de lunch ben ik met Pastor naar de boekwinkel gegaan om een bestelling op te halen. Daar voelde ik me niet lekker worden en Pastor heeft me terug naar het hotel gebracht waar ik dus rustig aan heb gedaan.

Vanochtend voelde ik me al een stuk beter en ben naar het huis van Pastor gewandeld. We zijn samen naar de markt gegaan om kleren te kopen voor verschillende mensen. Zelfs met Pastor erbij werden er vrij hoge prijzen gevraagd (voor wat gebruikelijk is hier). Een vrouw wilde 12.000 shilling voor en 2e hands laken maar het prijskaartje zat er nog aan dat het eerst 3 dollar kostte, dat is gelijk aan 12.000 shilling. Hebben we dus niet gekocht. Toch zijn we goed geslaagd. Na een boodschappenpakket te hebben opgehaald zijn we naar Litlle Apostles gereden. Daar was Martin aan het lesgeven om leerlingen voor te bereiden op de afsluitende toetsen van deze periode. Dat heeft hij even onderbroken om met ons mee te gaan. Wij waren namelijk op weg naar Grace en haar oma, Madelin. Grace heeft vorig jaar van Stichting Amuria een rolstoel gekregen en ik wilde graag zien hoe het nu met haar gaat. Grace is 15 en ernstig gehandicapt. Haar ouders zijn niet in beeld en haar oma zorgt voor haar. Grace kan niet praten of lopen.

Ze wisten niet dat we zouden komen en oma kon haar ogen niet geloven toen we aan kwamen rijden. Ze had al gebeden dat we terug zouden komen en nu waren we er. Ook Grace herkende ons en begon te lachen en te gillen om haar blijdschap te laten zien.

Beiden hebben kleren gekregen en de boodschappen. Oma vertelde dat ze geen korrel zout meer had en niet wist hoe ze nieuw zout moest kopen, en nu kreeg ze zout in het pakket. Ze vond het wel een beetje jammer dat ze niet wist dat we zouden komen want nu had ze geen cadeau voor ons en kon ook zo snel geen cadeau voor ons maken. Ik was allang blij want ik kom helemaal niet voor een cadeau. Het is en blijft moeilijk om dingen aan te nemen van mensen die zo weinig hebben. De enorme blijdschap is al een groot cadeau. Meer is absoluut niet nodig.

Op de terugweg zijn we bij een klein restaurantje gestopt voor een rolex en een lunch voor Martin. Rolex is toch wel mijn favoriete eten hier denk ik. Samen met groundnuts, rijst met kip, geit en natuurlijk Nile Special. Oh en Novida niet te vergeten. Een gewone chapati sla ik ook niet af. Ik kom hier niets tekort. Ook het fruit is superlekker.

Genoeg over eten (ik wacht ondertussen op m’n kipsandwich), ik heb nog meer gedaan. Even de stad in en daarna terug naar Little Apostles. Daar in de buurt zit namelijk de kleermaakster die voor mij een rok aan het maken was, en een jurkje voor baby Annelies en een shirt voor Martin. Ze had nog een uurtje dus ik ging naar school voor de gezelligheid. En gezellig was het! Leerlingen waren superfanatiek 4-op-een-rij aan het spelen. Anderen waren aan het voetballen. Er werden puzzels gemaakt. Sommigen waren nog bezig met de was. Iedereen was heel relaxed. Jong en oud door elkaar. Ik heb ook een paar potjes 4-op-een-rij gespeeld terwijl een aantal kinderen met mijn haar aan het spelen was. Borstelen, een vlecht maken of gewoon even aanraken, het leek wel een kapsalon, haha.

Na een uur liepen Martin en ik naar de kleermaakster. Maar dat uur was natuurlijk een Afrikaans uur dus de kleren waren nog niet klaar. Het shirt was nog niet af en mijn rok had nog een knoop nodig. Ik ging wel even snel passen en de rok zat erg mooi. Martin heeft de knoop eraan gezet zodat de kleermaakster verder kon. Na een poosje brak er iets in de tafel en viel de naaimachine er bijna af. Met wat stokken werd de tafel gerepareerd en kon er weer verder gewerkt worden. Ruim 2 uur later was alles af, Martin moet alleen nog even zelf de knopen eraan zetten. Morgen in de kerk zullen we er heel mooi uitzien!

Het was al donker maar er werd een goede boda geregeld en nu zit ik in het hotel aan een Nile Special en een kipsandwich. Morgen naar de kerk en ‘s avonds uit eten met Pastor en zijn gezin. Ik mag vaak bij hun eten en zo kan ik hun ook eens uitnodigen voor het eten. Dat wordt weer een leuke dag!

Oh en vandaag zag ik zowaar een konijn in het gras, een echte. Oftewel: enyami ipoo anyait!